มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 973

เมื่อได้เห็นจี้ข่าย ฉีเติ่งเสียนก็เริ่มไม่มีความสุขเป็นธรรมดา

ไม่มีเหตุผลอื่น ตระกูลจี้ร่ำรวยมาก! ร่ำรวยขนาดที่เทียบเท่าได้ทั้งประเทศ

ผู้อาวุโสของตระกูลจี้ยังเป็นแขกรับเชิญพิเศษของอาณาจักรที่ดวงอาทิตย์ไม่เคยตกและเขามีทรัพย์สินมากมายไม่ใช่แค่คนรวยธรรมดาๆทั่วไป…...

หลงเฟยอวี่เห็นคนที่อยู่ด้านข้างจี้ข่ายก็รีบพูดว่า: “ประธานหลี่ นั่นคือเฉินจุ้นอี้ ใบแสดงหนี้ของฉันอยู่ในมือของเขา”

หลงเฟยอวี่ถูกโกงไปเพราะเขาไม่ทันได้ระวังตัว แน่นอนว่าเป็นเพราะมีหนอนบ่อนไส้อย่างหลงเฟยหลิงอยู่ข้างตัวเขา

ยิ่งไปกว่านั้นคนที่โกงเขามันไม่ใช่โกงน้อยๆ ทำหนี้หลายสิบล้านกลายเป็นสองพันล้านหยวนได้ อาจกล่าวได้ว่าต้องการเล่นเขาให้ถึงตายได้เลย

จี้ข่ายก็มองเห็นฉีเติ่งเสียนและหลงเฟยอวี่เช่นกัน เขาเลิกคิ้วทันทีและพูดอย่างเย็นชาว่า: “คุณชายจุน เฉินกรุ๊ปจิวเวลรี่ให้ไอ้ขยะพวกนั้นเข้ามาได้ไง?”

ในขณะที่เขาพูด เขาก็ชี้นิ้วออกไปที่ฉีเติ่งเสียนด้วยใบหน้าที่ไม่มีความสุข

เขาเจอกับฉีเติ่งเสียนอยู่สองครั้ง ซึ่งแต่ละครั้งไม่ได้มีเรื่องดีอะไรเลย

ครั้งแรกโดนฉีเติ่งเสียนระเบิดมือปลอม จนเขาตกใจเกือบตายและต้องอับอายต่อหน้าคนอื่น

ครั้งที่สองเหลยเทียนซื่อออกหน้ามาจัดการให้สวีเอ้าเสวี่ยได้เดินทางออกจากเซียงซานได้สำเร็จ แถมเขายังโดนตักเตือนและต้องเสียหน้าต่อหน้าเซี่ยเทียนอวี้อีกด้วย

เฉินจุ้นอี้หันหน้าไปมองฉีเติ่งเสียน และยังได้เห็นหลงเฟยอวี่เขาจึงหรี่ตาลงทันที

“อืม ไอ้ลูกแหง่มาอีกแล้ว” เมื่อฉีเติ่งเสียนเห็นเฉินจุ้นอี้ ก็รู้เลยว่าเฉินจุ้นอี้ต้องฟังความจากจี้ข่ายให้มาเล่นงานเขาแน่นอน

เฉินจุนอี้ไม่ได้สร้างปัญหาให้กับฉีเติ่งเสียน แต่เขามาพูดกับหลงเฟยอวี่ว่า : “นี่ไม่ใช่ประธานหลงหรอกเหรอ? ที่ติดหนี้พวกเราอยู่ เตรียมเงินไว้แล้วหรือยัง? ถ้าช้ากว่านี้เงินจากสองพันล้านมันจะกลายเป็นสามพันล้านได้นะ!”

หลงเฟยอวี่อดไม่ได้ที่จะมองไปที่ชายอ้วนข้างๆ เพราะเขาสัญญาว่าจะแก้ปัญหาหนี้นี้ให้

เมื่อเห็นว่าฉีเติ่งเสียนไม่ได้พูดอะไร หลงเฟยอวี่จึงพูดว่า : “วันนี้ประธานหลี่จะมาคุยกับนายเกี่ยวกับเรื่องหนี้ เขาบอกว่าเขาจะช่วยฉันจัดการเอง”

เฉินจุนอี้หัวเราะเยาะทันที ชำเลืองมองไปยังฉีเติ่งเสียนและพูดเบาๆว่า : “ชายอ้วนคนนี้ เป็นใครมาจากไหนกัน? นายมาที่นี่เพื่อช่วยประธานหลงจัดการหนี้ของเขาเหรอ? โอเค เอามาสองพันล้านแล้วฉันจะคืนใบแสดงหนี้ให้เขา”

ฉีเติ่งเสียนพูดด้วยรอยยิ้มว่า : “เจ้าเด็กหนุ่ม ให้ผู้อาวุโสเฉินไห่ของตระกูลนายออกมาคุยกับฉันดีกว่า เด็กอย่างนายจะมาพูดพร่ำอะไรตรงหน้าฉัน?”

“นายอยากเจอประธานเฉินงั้นเหรอ? คงจะไม่มีวันได้เจอหรอก” จี้ข่ายพูดอย่างเหยียดหยาม

“ทำไม ประธานหลงก็โตเป็นผู้ใหญ่แล้วหรอ เห็นยังไปฟ้องผู้ปกครองอยู่เลย? ฮ่าฮ่าฮ่า!” เฉินจุนอี้หัวเราะโดยตรง

ฉีเติ่งเสียนยิ้มให้จี้ข่ายและพูดว่า: “นายคือโชคลาภของฉัน วันนี้ฉันจะไม่จัดการกับนายเพราะจะได้ไม่เสียราคา”

“？？？”

สมองของจี้ข่ายเต็มไปด้วยเครื่องหมายคําถาม คำพูดนี้หมายความว่าอย่างไร?

หลงเฟยอวี่ที่อยู่ข้างๆ ก็ยังอดไม่ได้ที่จะตกตะลึงเล็กน้อย เขารู้สึกว่าชายอ้วนคนนี้ช่างกล้าหาญจริงๆ เขาไม่ได้สนใจนายน้อยของตระกูลจี้แม้แต่น้อยและยังกล้าพูดคําที่หยาบคายเช่นนี้อีก!

เฉินจุนอี้ปรบมือ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของเฉินกรุ๊ปจิวเวลรี่ก็วิ่งเข้ามาล้อมฉีเติ่งเสียนและหลงเฟยอวี่ทันที

“ไม่มีเงินก็ออกไปเองยังดีกว่า นี่ต้องการให้ฉันลงไม้ลงมือกับพวกนายใช่ไหม?”เฉินจุนอี้ถามอย่างเฉยเมย

“ที่มันเพิ่งพูดกับฉันไปเมื่อกี้ มันควรตบสั่งสอนสักหน่อยไหม? คุณชายจุ้น!” จี้ข่ายเอ่ยปากถาม

เฉินจุนอี้ตกตะลึงแล้วพยักหน้าและพูดว่า : “คุณชายจี้เป็นลูกค้ารายใหญ่ของเรา พวกนายไม่ได้ยินสิ่งที่เขาพูดเหรอ? ตบไอ้อ้วนแล้วโยนมันทิ้งไปซะ!”

รอยยิ้มดูถูกปรากฏขึ้นบนใบหน้าของจี้ข่าย หลี่ปั้นเสียนสนิทกับตระกูลเหลยแล้วยังไง? คนในตระกูลเหลยคงไม่สามารถปกป้องและอยู่เคียงข้างเขาได้ตลอดเวลาหรอก!

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายคนที่อยู่รอบตัวเขาก็เพิ่งได้สติคืนมา มือกระทบกับร่างกายของฉีเติ่งเสียนแต่พวกเขากลับได้ยินแค่เสียงกระแทก และไม่เห็นว่าฉีเติ่งเสียนรู้สึกบาดเจ็บตรงไหน

“วิชาภูษาเหล็กใช่ไหม?”มีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนหนึ่งที่เป็นคนของกลุ่มเจียงหู เขารู้ว่าต้องทำอย่างไร เขาจึงหยิบกระบองไฟฟ้าออกมาเพื่อจะช็อตไปที่ด้านหลังของฉีเติ่งเสียน

แต่ทันใดนั้นฉีเติ่งเสียนก็เบี่ยงตัวออก แล้ววางเท้าบนหน้าแข้งของอีกฝ่าย ก่อนจะเตะคนให้กระเด็นออกไป กระบองไฟฟ้าในมือของเขาพุ่งตรงไปที่จี้ข่ายที่กําลังดูอยู่…...

“เปี๊ยะ เปี๊ยะ เปี๊ยะ——”

ร่างกายของจี้ข่ายสั่นเพราะโดนไฟฟ้าซ็อต เท้าทั้งสองข้างของเขาทรุดลงไปกับพื้นทันที

เมื่อฉีเติ่งเสียนเห็นฉากนี้ ดวงตาของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงแล้วพูดว่า: “โชคลาภของฉัน!”

จี้ข่ายเป็นคนที่มีค่าตัวสูงมากในสายตาของฉีเติ่งเสียน ถ้าเกิดมาตายที่นี่ เขาคงจะต้องสูญเสียแน่นอน?!

เฉินจุนอี้ตกใจเมื่อเห็นว่าจี้ข่ายโดนกระบองไฟฟ้าจนล้มลงไป เขาตกใจมากจึงเอื้อมมือไปช่วยประคองจี้ข่าย และพูดอย่างเป็นกังวลใจว่า : “คุณชายจี้ ไม่เป็นไรใช่ไหม?”

ใบหน้าของจี้ข่ายขาวซีด เขากัดฟันแน่นและใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเจ็บปวด

ฉีเติ่งเสียนกลัวว่าจะมีคนทําร้ายความโชคดีของเขาอีก ดังนั้นเขาจึงออกหมัดจัดการกับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทุกคนที่อยู่รอบข้างให้นอนราบลงไปกับพื้นอย่างรวดเร็ว

“เฮ้ ฉันยังไม่ได้ลงมือทำอะไรเลย พวกนายก็ล้มลงหมดแล้ว!” เมื่อเห็นฉากนี้หลงเฟยอวี่ก็กระโดดขึ้น และเอื้อมมือออกไปชี้ไปที่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่อยู่บนพื้นแล้วพูด

ด้วยวิธีนี้มันคือการเอาหน้านี่เอง!

ฉีเติ่งเสียนอดไม่ได้ที่จะหันหน้าไปมองเขา เจ้าเด็กนี่ ตอนต่อสู้ไม่เห็นยื่นมือมาช่วย แต่กลับวิ่งออกมาเอาหน้าทีหลัง!