มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 990

ในทางตรงกันข้ามฉีเติ่งเสียนไม่ได้รู้สึกว่าเขามีสองมาตรฐานเลย

แบบนี้เรียกว่าสองมาตรฐานมั้ย? นี่มันเรียกว่ารักผู้หญิงแล้วทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นตลอดทั้งคืนชัดๆ!

นี่เป็นตัวอย่างให้ หวงชงรู้ว่าเขาต้องรู้จักรักผู้หญิง เข้าใจไหม?

หยางกวนกวน รู้สึกว่าฉีเติ่งเสียนนวดแล้วค่อนข้างสบาย นี่คือชีวิต หลังจากฝึกฝนอย่างหนักทุกวันจะมีคนนวดเขาเพื่อคลายความเหนื่อยล้า

“เมื่อไหร่กังฟูของฉันจะแข็งแกร่งขึ้น?” หยางกวนกวน ถอนหายใจและพูด

“เธอฝึกฝนศิลปะการต่อสู้มานานแค่ไหน? นี่มันแค่หนึ่งปีเอง มันน่าทึ่งมากที่มาได้ไกลขนาดนี้ มันไม่เกี่ยวกับการฝึกถึงขั้นเป็นเซียน เธออยากเปลี่ยนโลกแต่ใช้แค่ยาครอบจักรวาล” ฉีเติ่งเสียนกลอกตาและ บ่น

“ฉันแค่รู้สึกว่าอยากจะผลักคุณลงไปกับพื้นแล้วทุบตีคุณซ้ำๆ หลายๆที” หยางกวนกวนขมวดคิ้ว

หลังจากที่ฉีเติ่งเสียนฟัง มุมปากของเขาก็กระตุก เขารู้สึกว่าความคิดของหยางกวนกวน ค่อนข้างอันตราย เธอมักจะต้องการหลอกลวงทำลายอาจารย์หรือบรรพบุรุษอยู่บ่อยครั้ง

เนื่องจากเคยถูกเธอโยนมาก่อน ฉันจึงต้องระมัดระวังให้มากขึ้น

แม้ว่าการเรียนรู้ศิลปะการต่อสู้จะเปลี่ยนชีวิตของหยางกวนกวนไป มันยังเปลี่ยนบุคลิกของเธอไปด้วย

ฉีเติ่งเสียนกำลังกดปุ่จุดให้หยาง กวงกวน เสียงโทรศัพท์มือถือของเขาดังขึ้น เขาหยิบมันขึ้นมา และเห็นว่าเป็นสายจากหลี่อวิ๋นหว่าน

“ฉันจะไปรับสายหน่อย” ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างสบายๆ แล้วเดินไปด้านข้าง

เมื่อเห็นเขามีท่าทีแบบนี้ หยางกวนกวน ก็เดาได้ว่าใครเป็นคนโทรมา ตอนนี้ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับหลี่อวิ๋นหว่านนั้นบอบบางมาก พวกเธอยังติดต่อกันบางในวันปกติ ดูเผินๆ พวกเธอยังคงดูกลมกลืนกันเหมือนเมื่อก่อน แต่ราวกับมาพวกเธอกำลังแอบแข่งกันอยู่ลึกๆ และต่างต้องการทำเรื่องที่ยิ่งใหญ่ที่อีกฝ่ายไม่สามารถทำได้

หลี่อวิ๋นหว่านรอจนกระทั่งฉีเติ่งเสียนรับโทรศัพท์ แล้วพูดว่า: “ท่านฉี ฉันคิดว่านายไม่คิดถึงฉันเลย ฉันอยู่ต่างประเทศทำงานอย่างหนัก ทำไมนายไม่โทรหาฉันบ้าง?!”

ฉีเติ่งเสียนกล่าวว่า “จะเป็นงั้นได้ไง! เธอก็น่าจะได้เห็นข่าวแล้ว ฉันกลายเป็นผู้ก่อการร้ายแล้ว เรื่องนี้มันทำให้ฉันยุ่งมาก”

หลี่อวิ๋นหว่านยิ้มเย็นพูดอย่างชั่วร้าย: “ฉันมาถึงประเทศเทียนจู่กั๋วแล้ว นายจะมาเมื่อไหร่?”

ทันทีที่ฉีเติ่งเสียนได้ยินเสียงของเธอ เขาก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึงตอนที่เธอมาจากจงไห่ไปยังเมืองโมตู มันดูโหดร้ายมากที่จะทำกับมนุษย์คนหนึ่ง

แม้ว่าในตอนนี้สมรรถภาพทางกายของเขาจะดีขึ้นอย่างมาก แต่เขาก็ยังอดไม่ได้ที่จะตัวสั่น เมื่อนึกถึงหางแฝดที่มีกระดิ่งห้อยแล้วครอบงำเขาตลอดทั้งคืน

“ฉันจะไปในอีกไม่กี่วัน เธอช่วยฉันเคลียร์เรื่องทางนู่นให้โล่ง อย่าเสียเงินไปเฉยๆ แค่ทุ่มให้สุดเท่าทีจะทำได้” ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างง่ายดาย

“การใช้จ่ายเงินเป็นจำนวนมากเป็นเรื่องดี แต่ก็ทำให้รู้สึกเป็นทุกข์ด้วย... ห้าพันล้านดอลล่าร์ที่ได้มาเหลือไม่เยอะขนาดนั้น” หลี่อวิ๋นหว่านพูดด้วยความเจ็บปวดเล็กน้อย

เธอมีนิสัยค่อนข้างหมกมุ่นอยู่กับเงิน การใช้จ่ายเงินในช่วงเวลาวิกฤติเธอไม่เคยผ่อนปรนเลย เธอรู้วิธีที่จะสนุกกับมัน

แต่การทิ้งเงินจำนวนมากขนาดนี้ไปเฉยๆ ทำให้เธอถึงกับขบฟันแน่น

“ถ้าอันเก่าไม่หายไปและอันใหม่ไม่เข้ามา ฉันยิ่งต้องรีบหาเงินหรือเปล่า?” ฉีเติ่งเสียนถอนหายใจ

ถ้าเขาไม่ถูกตั้งข้อหาว่าเป็นผู้ก่อการร้าย เขาคงไม่ต้องทำงานหนักเพื่อหาเงินมากมายขนาดนี้

หลี่อวิ๋นหว่านกล่าวว่า: “ตกลง ฉันจะรอนายที่เทียนจู่กั๋ว ที่นี่ค่อนข้างน่าสนใจเลยทีเดียว สามารถออกไปช้อปปิ้งหรือจะออกนอกประเทศก็ได้”

หลังจากที่ฉีเติ่งเสียนพูดคุยกับหลี่อวิ๋นหว่านประมาณสิบนาที เขาจึงวางสายโทรศัพท์

ภาระงานของหลี่อวิ๋นหว่านที่มี่กั๋วไม่ได้เบาเลย เซี่ยงตงฉิงควบคุมการทำงานเท่านั้น การลงมือทำตกไปอยู่กับเธอและอิเลียน่า จินวา

ฉีเติ่งเสียนคิดถึงหลี่อวิ๋นหว่านไม่น้อย จนลืมไปแล้วว่าตัวอักษรบนถุงน่องของเธอเรียงแบบไหน