มังกรผู้ทรงพลัง นิยาย บท 991

เมื่อฉีเติ่งเสียนแยกตัวออกจากคนช่างพูดได้ เขาก็รู้สึกเริ่มเวียนหัวเล็กน้อย คิดว่าถ้าใครแต่งงานกับเธอ เขาจะต้องถูกเธอกรอกใส่หูจนหูหนวกตายแน่?

“สวัสดี เจ้าหมาแก่เสียน”

ทันทีที่ฉีเติ่งเสียนมาถึงจุดนัดพบที่กำหนดพบกับหลงเฟยอวี่ หวงฉีปินก็เข้ามาทักทายอย่างรุนแรง

ใบหน้าของ ฉีเติ่งเสียนเปลี่ยนเป็นสีเข้ม เขาหันกลับมาและพูดด้วยความโกรธ: “หมายถึงอะไร?”

หวงฉีปินตบไหล่เขาแล้วพูดว่า: “มันยากที่จะเรียกด้วยนามสกุลของคุณ และการเรียกคุณว่าเจ้าหมาหลี่ ก็ไม่ใช่ พอเป็นเจ้าหมาเสียนก็ฟังดูดีไม่น้อย”

ฉีเติ่งเสียนพูดกับหลงเฟยอวี่ด้วยใบหน้าที่มืดมน: “นี่คืออาปิน ที่ฉันบอกนายว่าเป็น ลูกชายของตระกูลใหญ่ของเมืองหวง งานอดิเรกเดียวของเขาคือไปออนเซ็น”

หวงฉีปินขมวดคิ้วและพูดด้วยความโกรธ: “ฉันมีงานอดิเรกอื่นด้วย แล้วทำไมคุณจำแค่อันนี้อันเดียว”

ฉีเติ่งเสียนกล่าวอย่างสบายๆ: “อา นอกจากไปออนเซ็นแล้ว เขายังชอบการนวดหลังด้วยน้ำมันหอมระเหย การนวดด้วยนิ้ว น้ำแข็งไฟบนฟ้า ผู้เป็นอมตะนำทาง พิษมังกรทะลวงท้องฟ้า...”

“อึบ!”

หลงเฟยอวี่แทบจะระเบิดหัวเราะออกมา นี่มันพูดกันคนละเรื่องหรือเปล่า?

หวงฉีปินกัดฟัน เพียงเพราะเรื่องไร้สาระนี้ น้องสาวแท้ๆ ของเขาจึงเย็นชากับต่อมาหลายวัน ตอนนี้เธอเริ่มใส่ร้ายชื่อเสียงของเขากับคนนอก!

ฉีเติ่งเสียนกำลังจะพาทั้งสองคนไปที่ไฮซานโลวเก๋อเพื่อสัมผัสประสบการณ์นี้ แต่เขาก็ได้รับโทรศัพท์จากเฉินจุ้นอี้เสียก่อน

“คุณหลี่... สถานการณ์เปลี่ยนไป! วันนี้ นายน้อยของสมาคมหงมาที่นี่ และเขายังเชิญเนี่ยชิงซานราชาดาบเร็วของสำนักแปดทิศมาด้วย” เฉินจุ้นอี้พูดด้วยเสียงต่ำ

“งั้นเปลี่ยนวันกันดีไหม?”

ฉีเติ่งเสียนพูดอย่างไม่แยแส: “ให้ตายเถอะ ดาบรงดาบเร็วนี่ ช่วยตัดคุกกี้ได้ไหม?”

ก่อนที่เฉินจุ้นอี้จะตอบคำถาม ฉีเติ่งเสียนก็วางสายไปแล้ว

ด้วยการโบกมือของเขา เขานำหวงฉีปินกับหลงเฟยอวี่ เข้าไปในไฮซานโลวเก๋อเดินตรงไปที่ชั้นบนสุด จากนั้นใช้เงินหลายพันเพื่อเชิญหญิงสาวในชุดกี่เพ้ามาเล่นกู่เจิงให้ฟัง

“อาปิน....” หลงเฟยอวี่กำลังจะขยับเข้าใกล้หวงฉีปิน

“อย่าเรียกฉันแบบนั้น!” หวงฉีปินพูดด้วยความโกรธ เดิมทีเขาคิดว่าการเรียกนี้ปกติ เพราะหวงเหวินหลั่งก็เรียกเขาแบบนั้น แต่นับตั้งแต่ที่ฉีเติ่งเสียนเริ่มเรียกเขาแบบนั้น เขาก็เริ่มรู้สึกอึดอัดใจ

หลงเฟยอวี่ตกตะลึง ฉีเติ่งเสียนยิ้มแล้วพูดว่า: “ไม่ต้องสนใจ เรียกเขาว่าอาปินไม่เป็นไร”

ด้วยใบหน้าที่มืดมน หวงฉีปินหยิบบุหรี่ออกมา จุดมันด้วยใบหน้าหม่นหมอง

หลงเฟยอวี่ถามว่า: “นี่เป็นชื่อเรียกปกติหรือเปล่า?!”

“เมื่อมองแวบแรกเหมือนจะไม่ใช่เด็กที่ชอบอ่านหนังสือ” ฉีเติ่งเสียนไม่สนใจ “มากินข้าวกันก่อนเฉินจุ้นอี้กับลู่กุ้ยไห่เดี๋ยวก็ตามมา”

วันนี้หวงฉีปินรู้ว่าฉีเติ่งเสียนมาที่นี่เพื่อสร้างปัญหา

เมื่อลู่กุ้ยไห่ เห็นหลงเฟยอวี่ เขาจะไม่ปล่อยไปอย่างแน่นอน หลงเฟยอวี่ได้รับ IOU แล้ว และเฉินจุ้นอี้ก็กลายเป็นคนทรยศทันที

เมื่อเรื่องนี้เกิดปัญหา เขาซึ่งเป็นลูกชายของผู้นำเมืองเข้ามาเกี่ยวข้องหวงเหวินหลางก็มีเหตุผลเพียงพอที่จะเข้าไปแทรกแซง เขาสามารถใช้เรื่องนี้เพื่อโจมตีฝ่ายสำนักลู่ที่หยิ่งผยองอย่างรุนแรงได้

จะเกิดอะไรขึ้นกับคุณลู่กุ้ยไห่ซึ่งเป็นเจ้าหนี้เงินกู้? แบบนี้จะเรียกว่าการปล่อยสินเชื่อไม่ได้ เป็นแค่การหากำไร ดอกเบี้ยจะทบเป็นสองพันล้านในคราเดียว

ยกเว้นฉีเติ่งเสียนคนปกติในไม่กี่คนในโลกนี้ที่สามารถทำแบบนี้ได้

ในขณะที่รับประทานอาหารหลงเฟยอวี่ได้พูดคุยกับหวงฉีปินว่าเป็นหนึ่งใน ออนเซ็นเซียงซานที่ดี ฉีเติ่งเสียนตกตะลึงถือว่านี่เป็นประสบการณ์ที่ยอดเยี่ยมจริงๆ

เขารู้สึกสิ้นหวังตัวละครอย่างหลงเฟยอวี่ แต่แล้วเขาก็นึกถึงคำสถบของจางโหรวขึ้นมา: “หึ ผู้ชายก็เหมือนกันหมด!”

“งั้นเรียกว่าอะไร?”

“นี่เรียกว่าเรียกร้องโดยชอบด้วยกฎหมาย!”

หวงฉีปินรู้สึกโกรธเมื่อได้ยินสิ่งที่ลู่กุ้ยไห่พูด ผู้ชายคนนี้คงเป็นแฟนตัวยงของ จังซานเมื่อเขาพูดแบบนี้ เขาก็เหมือนกับฉีเติ่งเสียน เหมือนบอกให้เขา“หลบไปเดี๋ยวนี้!”

“ฉันจะไม่ให้เงิน! เพราะฉันไม่ได้เป็นหนี้เลย หากมีความสามารถ ก็มาเอาหนังสือกู้ยืมไป” หลงเฟยอวี่พูดด้วยรอยยิ้ม

เฉินจุนอี้ พูดอย่างเย็นชา: “จะเอาหนังสือกู้ยืมใช่ไหม? โอเค ฉันจะส่งคนกลับไปไปเอามาตอนนี้เลย! จำท่าทางที่คุณจองหองไว้ให้ดี มาดูกันว่าคุณจะออกจากเซียงซานได้ไหม!”

ฉีเติ่งเสียนแอบพยักหน้า ทักษะการแสดงของเฉินจุ้นอี้นั้นถือว่าดี เมื่อเทียบได้กับทักษะการแสดงของอาปินที่เหมือนเด็กอมมือ

เมิ่งซวนถงเดินขึ้นมาในเวลานี้และพูดอย่างเย็นชา: “หยุดพูดเรื่องไร้สาระได้แล้ว การจ่ายหนี้นั้นคือสมควรจ่าย เพราะงั้นอย่ามาพูดมาก!”

“หากวันนี้คุณไม่คืนเงินตามกฎหมาย ฉันจะเอามือคุณไปซะ!”

ผู้นำหนุ่มของสมาคมหวงพูดด้วยแรงอำนาจที่ดูยิ่งใหญ่

“คุณหวง เป็นพยานให้ด้วย ถ้าเขาไม่สามารถหาเงินมาจ่คืนได้ในวันนี้ เขาจะต้องเดือดร้อนแน่! ฉันจะไม่ไว้หน้าใครทั้งนั้น!” ลู่กุ้ยไห่กล่าวอย่างภาคภูมิใจ

หวงฉีปินลุกขึ้นยืนอย่างกะทันหัน เอื้อมมือไปคว้าใบหูของลู่กุ้ยไห่แล้วเอาหัวโขกโต๊ะเสียงดังลั่น!

“ปั๊ก!”

ใบหน้าของลู่กุ้ยไห่กระแทกขอบโต๊ะ ใบหน้าของเขาเสียโฉมทันที บนศีรษะของเขาก็เลือดไหลออกมา

“ไอ้โง่เอ๊ย เห็นนายแล้วทำให้อารมณ์เสีย จะมาแบล็กเมล์เพื่อนฉันงั้นเหรอ? คิดว่าตัวเองเป็นใคร!” หวงฉีปินเอื้อมมือออกไปหยิบจานอาหารขึ้นมา ทันใดนั้นจานก็ลอยไปกระแทกที่ด้านหลังศีรษะของลู่กุ้ยไห่