ในขณะที่หลี่จุ่นพิจารณาจ้างจิ่งจ้ง อีกฝ่ายก็กำลังประเมินจอมทัพหนุ่มเช่นเดียวกัน
เมื่อผ่านไปครู่หนึ่งจ้าวจิ่งจ้งจึงค่อยพยักหน้า แล้วเผยรอยยิ้มบาง
“ฮ่า ๆ คิดไม่ถึงว่าองค์ชายหกที่ชอบอยู่แต่ในตำหนักริมวังหลวง ไม่เพียงแต่ไม่ใช่พวกไม่เอาไหน แต่ยังเป็นดั่งมังกรผู้เก่งกล้า วันนี้ได้พบ ช่างไม่ธรรมดาจริง ๆ”
หลี่จุ่นนึกละอายขึ้นมาอยู่บ้าง แต่เมื่อฟังดูแล้วหนึ่งในว่าที่พ่อตานั้นมีภาพจำที่ค่อนข้างดีต่อตนเอง ก็เอ่ยขึ้นทันที
“ทำให้ท่านอ๋องต้องหัวเราะเสียแล้ว”
จ้าวจิ่งจ้งยังคงมีสีหน้าเปี่ยมด้วยรอยยิ้มเช่นเคย คล้ายว่าจะพอใจในท่าทีนี้ของหลี่จุ่นยิ่งนัก ชายวัยกลางคนจึงพยักหน้าแล้วเอ่ยขึ้น
“แม้ข้าจะไม่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกับท่านอ๋อง แต่ก็นับได้ว่าเป็นอาของท่าน หากองค์ชายไม่รังเกียจ ท่านเรียกข้าว่าอาหวังก็ได้”
หลี่จุ่นเกาหัวอย่างงุนงง แล้วก็รีบเรียกอีกฝ่ายทันที
“หลานขอคารวะท่านอาหวัง !”
ด้วยไม่รู้ว่าเหยียนอ๋องผู้เฒ่านั้นใกล้ชิดกับหลี่ตังเทียนมากกว่า หรือสนิทสนมกับหลี่เจิ้งมากกว่ากันแน่
เมื่อคิดดูว่าคนที่สามารถมีสกุลเป็นอ๋องได้เพียงหนึ่งเดียวในราชวงศ์อู่ ย่อมต้องเป็นคนที่สนิทสนมกับทั้งสองคนแน่นอน !
เป็นสหายสนิทที่รักใคร่กลมเกลียวกัน ส่วนเหยียนอ๋องผู้เฒ่าก็เป็นพ่อตาของตน
ไม่ว่าจะเป็นมิตรภาพกับใคร การที่ตนเองเรียกอีกฝ่ายว่าท่าอาหวังนั้นก็มิได้ผิดอะไร
อืม ว่าที่พ่อตากำลังใจยกระดับความใกล้ชิดกับตนเองเช่นนี้ แปลว่ามีภาพจำที่ดีมาก ๆ กับตนเองอยู่จริง
เมื่อนึกได้ดังนี้ ภายในใจของหลี่จุ่นก็แอบดีใจขึ้นมา
“ฮ่า ๆ ดีมาก ไม่เลวเลย”
สีหน้าของจ้าวจิ่งจ้งดูยินดียิ่งนัก ราวกับว่ากำลังใช้สายตาแห่งความชื่นชมมองมายังหลี่จุ่น
เขาค่อย ๆ หันกลับมามองดูแผนที่ตรงหน้าแล้วเอ่ยขึ้น
“เรื่องที่ท่านทำในชายแดนเหนือ ข้าได้ยินมาหมดแล้ว ช่างเก่งกาจยิ่งนัก ข้ากับเจิ้นเป่ยอ๋องนำทัพมานานนานหลายปีขนาดนี้ คิดไม่ถึงเลยว่าจะถูกเจ้าเบียดตกเก้าอี้เช่นนี้ได้...”
หลี่จุ่นเกิดความกังวลขึ้นทันที
เหยียนอ๋องผู้เฒ่ารู้เรื่องที่ตนเองทำในชายแดนเหนือหรือ ?
สิ่งนี้ไม่น่าเป็นไปได้ด้วยซ้ำ
ส่วนใหญ่ก็ต้องคิดว่าเป็นฝีมือจี้จงชิงสิถึงจะถูก
เว้นเสียแต่ว่า...
หลี่จุ่นหรี่ตาลง ยังคงสีหน้าเช่นเดิมแล้วเอ่ยด้วยรอยยิ้ม
“ทำขายหน้าต่อหน้าท่านอาหวังเสียแล้ว ท่านกับท่านอาเจิ้นเป่ยอ๋องต่างหากที่เป็นแม่ทัพผู้มากฝีมืออย่างไม่ต้องสงสัย ข้าก็เป็นได้เพียงคนทำขวานที่หน้าบ้านลู่ปัน[ 班门弄斧 ทำขวานที่หน้าบ้านลู่ปัน หมายถึง การไม่รู้จักประมาณตน อวดฝีมือของตนต่อหน้าผู้ที่มีความเชี่ยวชาญในด้านนั้น ๆ]ก็เท่านั้น“
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน
737 ปลดล็อกแล้วอ่านไม่ได้...
736 ผมปลดล็อคแล้ว อ่านไม่ได้...
เขียนต่อเถอะครับ รอนานแล้ว...
ตอน 706 มีหรือยัง...
อยากอ่านต่อครับ ผู้เขียนไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ขอบคุณมากนะคะ ที่ให้อ่านฟรี สนุกมากค่ะ สั่งซื้อกางเกงใน GQ ไป 3 ตัวแล้วค่ะ สนับสนุนโฆษณา ที่ได้อ่านค่ะ...
เดินเรื่องได้เต่ามากๆ...
หายเงียบเลยยยยรอตอนต่อไปนานแล้วนะะะะะเมื่อไหร่จะอัพเพิ่มมมมมมมมมมม...
มีชื่อภาษาอังกฤษของนิยายเรื่องนี้ไหมครับ...
อยากให้ อัพ ต่อครับ รอนะครับ...