เข้าสู่ระบบผ่าน

องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1482

ก่อนหน้านี้หวังเหลียนเคยคิดว่าคนที่จะสามารถฆ่าเขาได้มีเพียงสองคนเท่านั้น

คนแรกคือฝ่าบาทของตนเอง ซึ่งเขาสามารถประทานความตายให้แก่ตนได้

ส่วนอีกคนหนึ่งคือหลี่ทงเจิ้นเป่ยอ๋องแห่งราชวงศ์อู่ ผู้ที่มีวรยุทธ์เหนือกว่าเขา สามารถใช้พลังยุทธ์ฆ่าเขาตายได้

แต่คืนนี้กลับมีเพิ่มมาอีกหนึ่งคน

นั่นก็คือหลี่โจ้ว

มือของหลี่โจ้วราวกับคมดาบ ทิ่มแทงทะลุร่างกายของเขาอย่างโหดเหี้ยมจนท้องฉีกขาด

จากนั้นก็ค่อย ๆ ดึงมือที่เปื้อนเลือดออกจากร่างกายของเขา และแทงเข้าไปใหม่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า...

หวังเหลียนคุกเข่าลงบนพื้นพร้อมกับเลือดที่ไหลออกมาจากมุมปาก

เสียงปืนใหญ่ เสียงตะโกนปลุกใจ และเสียงร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดทรมานดังก้องอยู่ไกล ๆ

เสียงเหล่านี้ เขารู้สึกว่ามันห่างไกลจากเขามาก

ไกลราวกับนับพันปี...ไกลออกไปเรื่อย ๆ

“เจ้าสามารถทำให้ข้าบาดเจ็บได้...นับว่าเจ้าไม่ธรรมดาจริง ๆ”

หลี่โจ้วดึงแขนที่เปื้อนเลือดออกจากท้องที่ฉีกขาดของหวังเหลียนเป็นครั้งสุดท้าย และพูดด้วยเสียงหนักแน่น

หน้าอกของเขายุบลงไปเป็นหลุมขนาดใหญ่ ซึ่งเป็นรอยที่หวังเหลียนเคยสร้างขึ้นเมื่อครั้งที่เขาโกรธจนฆ่าสามในสิบขุนพลสำนักจิ่งในคราวเดียว

พละกำลังของหวังเหลียน...ช่างแข็งแกร่งจริง ๆ!

ตอนที่ถูกล็อก
คุณจะสามารถอ่านตอนนี้ได้ฟรีในอีก:--:--:--:--

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน