องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 240

สรุปบท ตอนที่ 240 วรยุทธ์ของเจียงเยว่ฉานสูงส่งเพียงไร อาจารย์ของข้ายังสู้ข้าไม่ได้เลย!: องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน

สรุปเนื้อหา ตอนที่ 240 วรยุทธ์ของเจียงเยว่ฉานสูงส่งเพียงไร อาจารย์ของข้ายังสู้ข้าไม่ได้เลย! – องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน โดย Toey

บท ตอนที่ 240 วรยุทธ์ของเจียงเยว่ฉานสูงส่งเพียงไร อาจารย์ของข้ายังสู้ข้าไม่ได้เลย! ของ องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน ในหมวดนิยายโรแมนติกโบราณ เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย Toey อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที

ทุกอย่างเป็นไปตามแผนการที่วางไว้ หลี่จุ่นทุ่มเทกับการสร้างสรรค์ทั้งกายและใจ แต่การฝึกยุทธ์ทุกวันตอนเช้าก็ไม่กล้าละเลยเหมือนกัน

เจียงเยว่ฉานประหลาดใจมาก

ถึงหลี่จุ่นจะไม่มีคุณสมบัติในการฝึกยุทธ์แม้แต่น้อย แต่ก็ความมุมานะไม่ธรรมดา การฝึกกำลังภายนอกมากน้อยยังพอมีอนาคตอยู่บ้าง

“เยว่ฉาน ใครเป็นคนสอนวรยุทธ์เจ้าหรือ”

เช้าวันนี้ หลี่จุ่นถามด้วยความสงสัย

หลังจากคลุกคลีกันหลายวัน หลี่จุ่นคุ้นเคยกับเจียงเยว่ฉานมากขึ้น หลี่จุ่นเรียกชื่อนางตรง ๆ แน่นอนว่าการตั้งฉายายังเร็วเกินไป จะทำกับนางเหมือนที่ทำกับโหลวฮวนฮวนไม่ได้ หลี่จุ่นรู้หลักการเลี้ยงปลา ต้องค่อย ๆ ตะล่อมเข้ามาใกล้ทีละน้อย รีบร้อนไม่ได้

“อาจารย์ข้าเป็นคนสอน” เจียงเยว่ฉานใจลอยเล็กน้อย เหมือนกำลังนึกถึงอาจารย์ของตน

“เช่นนั้นวรยุทธ์อาจารย์ของเจ้าก็คงสูงกว่าเจ้ากระมัง” หลี่จุ่นถามด้วยความตกใจ

เจียงเยว่ฉานฝีมือดีอย่างนี้ ถ้าเป็นอย่างที่นางพูด ใต้หล้ามีคู่ต่อสู้เพียงไม่กี่คน เช่นนั้นอาจารย์ที่สอนศิษย์อย่างนางได้ น่ากลัวว่าจะมีวรยุทธ์สูงส่งอย่างที่จินตนาการไม่ออก

ทว่าเจียงเยว่ฉานกลับส่ายหน้าพูด

“วรยุทธ์อาจารย์ข้าไม่ได้สูงไปกว่าข้า ถ้าประลองกันจริง ๆ น่าจะสู้ข้าไม่ได้ด้วยซ้ำ”

หลี่จุ่น “...”

ดูท่าเจียงเยว่ฉานจะมีวรยุทธ์สูงทะลุนอกโลกไปเลย

คาดว่าโหลวฮวนฮวนกับนางกำนัลสองคนข้างตัวหลี่เหวินจวินก็คงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของนางเหมือนกัน เช่นนั้นนางจะสู้เย่หงได้หรือไม่

เห็นว่าเย่หงคือยอดฝีมืออันดับหนึ่งในราชวงศ์อู่

เมื่อก่อนไม่รู้จักวรยุทธ์ว่าคืออะไร ยังไม่เข้าใจว่ายอดฝีมือคือคำศัพท์ระดับไหน แต่ตอนนี้เข้าใจแล้ว ยอดฝีมือคือตัวตนที่เก่งกาจมาก

เช่นนั้นเย่หงถูกขนานนามว่าเป็นยอดฝีมืออันดับหนึ่งของเมืองหลวง คิดแล้วความสูงส่งของวรยุทธ์ คงจินตนาการแบบง่าย ๆ ไม่ได้

เจียงเยว่ฉานเกือบจะไร้เทียมทานในหล้า จะใช่ระดับเดียวกับเย่หงที่เป็นยอดฝีมืออันดับหนึ่งหรือเปล่านะ

หลี่จุ่นชักอยากรู้

“แล้วอาจารย์ของเจ้าเล่า”

“ตายแล้ว” น้ำเสียงเจียงเยว่ฉานเฉยชาเล็กน้อย

“ระงับความเศร้าด้วย...” หลี่จุ่นกลืนน้ำลาย มองเจียงเยว่ฉานอย่างไม่รู้ตัว พบว่านางไม่ได้มีปฏิกิริยาเท่าไรนัก

หลี่จุ่นชักจะกลัว ถ้าพูดผิดต่อหน้ายอดฝีมือไร้เทียมทาน ยอดฝีมือเช่นนี้ ใช้กำลังภายในทำร้ายคนมองไม่เห็น ไม่แน่ว่าซัดเขาฝ่ามือเดียว ยี่สิบสามสิบปีให้หลังเขาจะตายเฉียบพลัน

นี่น่าจะเป็นเรื่องที่สยดสยองมากเลยทีเดียว

ทุกอย่างพร้อมสรรพ รอแต่ลมบูรพา รอแต่สุราของหลี่จุ่นออก!

วันนี้ หลี่จุ่นเพิ่งกินอาหารกลางวันเสร็จ เขียนไซอิ๋วจบหมดแล้ว เหลือแต่การตรวจความถูกต้องของตอนท้าย ๆ เท่านั้น

เพิ่งจะนอนอย่างพึงพอใจ หลี่เหวินจวินก็มา

“น้องหก ตอนนี้ขาดแต่เหล้าของเจ้าแล้วนะ!” ในลานบ้าน สองพี่น้องกำลังเดินหมากรุก หลี่เหวินจวินทำเป็นเร่งด้วยสายตาอมยิ้ม

หลี่จุ่นตอบ “พี่หญิง สองสามวันนี้ข้าคิดจะไปหาท่านอยู่พอดีเลย”

“มีเรื่องอะไรหรือ” หลี่เหวินจวินมองเขาอย่างประหลาดใจเล็กน้อย

“กระแสการประเมินหอสุราหลงไถของท่านข้างนอกแย่สุด ๆ ไปเลย แล้วข้ายังได้ยินว่ามีการพนัน พนันว่าหอสุราท่านจะเปิดได้กี่วัน”

อืม หลี่จุ่นให้หยางจงซื้อว่าจะเปิดต่อไปได้เรื่อย ๆ หนึ่งร้อยตำลึงเงิน อัตราการชนะสูงมาก ถึงตอนนั้นคงได้กำไรไม่น้อย

สายตาหลี่เหวินจวินเปลี่ยนไปเล็กน้อย พูดแบบหน้านิ่งว่า

“ข้ารู้”

“ฉะนั้น ข้าก็เลยคุยกับเฟยเอ๋อร์เรียบร้อยแล้ว ต่อไปร้านเต้าหู้จะสั่งซื้อหลงไถแทนสลักดอกไม้ ทางเฟยเอ๋อร์ก็โฆษณาออกไปเรื่อย ๆ แล้ว ดังนั้นทางพี่หญิงแค่ให้ความร่วมมือก็พอ” หลี่จุ่นพูดเรียบ

หลี่เหวินจวินได้ยินแล้วกลับตะลึง มองหลี่จุ่นแบบไม่อยากจะเชื่อ ก่อนจะพูดขึ้นว่า “ท่านหญิงจ้าวเฟยเอ๋อร์จะใจกว้างไปแล้ว นางไม่กลัวว่าเหล้าของพวกเราจะขายไม่ออกหรือ”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน