องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 241

หลี่จุ่นลูบจมูกตัวเองพลัน

ทำไมบอกว่าเฟยเอ๋อร์ใจกว้างล่ะ

ร้านเต้าหู้มันเป็นของกระผมต่างหาก คุณพี่!

แต่หลี่จุ่นไม่คิดจะบอก

เรื่องพวกนี้เอาไว้ให้หลี่เหวินจวินรู้เองดีกว่า ถึงหลี่เหวินจวินจะหลักแหลมเหนือคน แต่ถ้าไม่เจาะจงตรวจสอบก็เดาไม่ออก ที่แท้ตนคือผู้กุมบังเหียนเบื้องหลังบรรดาการค้าที่เป็นกระแสในระยะนี้

“คงเพราะเฟยเอ๋อร์เชื่อใจข้ามากกระมัง” หลี่จุ่นพูดอย่างแก้ผ้าเอาหน้ารอด

แววตาหลี่เหวินจวินเปลี่ยนไปเล็กน้อย เงียบชั่วขณะ แล้วจู่ ๆ ก็ถามขึ้นว่า “น้องหก เจ้าคิดอย่างไรกับท่านหญิงจ้าวเฟยเอ๋อร์หรือ”

นางรู้ว่าในทางลับ หลี่จุ่นกับจ้าวเฟยเอ๋อร์คบหากันแล้ว เนื่องจากนางแอบคุ้มครองจวนจิ่งอ๋องอยู่ ดังนั้นเรื่องของจ้าวเฟยเอ๋อร์กับหลี่จุ่นจึงไม่พ้นสายตานาง แถมพวกฉิงเอ๋อร์ยังเคยรายงานกับนางถึงพฤติกรรมใกล้ชิดบางอย่างของพวกเขาในจวนจิ่งอ๋องด้วย

อย่างเช่นการจูงมือ อย่างเช่นการโอบกอด

หลี่จุ่นมองหลี่เหวินจวินด้วยความตะลึงเล็กน้อยทีหนึ่ง ฟังความหมายที่ไม่ธรรมดาคำนั้นออกทันที

หรือว่ายัยหวังเยียนหรันจะบอกนาง

ไม่อย่างนั้นถึงนางจะฉลาดอย่างไร แต่จะรู้เรื่องของเขากับเฟยเอ๋อร์ได้อย่างไร

พอเห็นสายตาหลังหลี่จุ่น หลี่เหวินจวินจึงหลบสายตาเล็กน้อย จากนั้นก็หาเหตุผล “น้องหกมิต้องแปลกใจไป คนในจวนเจ้าต่างมองเรื่องของเจ้ากับท่านหญิงจ้าวเฟยเอ๋อร์ออก”

หลี่จุ่นอึ้ง

แต่ที่หลี่เหวินจวินพูดมาก็มีเหตุผล

เป็นจริงดังนั้น บ่าวรับใช้ในจวนถึงจะไม่รู้ แต่ก็มีใจซุบซิบนินทา มีผู้หญิงมาหาเขา ก็ต้องคิดว่าคบหากับเขาแล้วแน่

จากนั้นก็ต้องรู้ถึงหูหยางจงเป็นธรรมดา

หลี่เหวินจวินรู้ก็ไม่แปลก

“พี่หญิง ข้าเคยรับปากกับเฟยเอ๋อร์ จะไม่ผิดต่อนาง” หลี่จุ่นเอ่ยปาก น้ำเสียงหนักแน่น

สายตาส่วนลึกของหลี่เหวินจวินมีความไม่เป็นธรรมชาติเล็กน้อย แต่ก็พยักหน้าเบา ๆ ยิ้มเอ่ย “ข้าเชื่อน้องหก”

หลี่จุ่นไม่พูดเรื่องนี้ต่อ เอ่ยว่า “ดังนั้น ทางพี่หญิงต้องให้ความร่วมมือ อืม ระยะนี้เฟยเอ๋อร์น่าจะส่งคนไปเจรจากับคนของพี่หญิง”

หลี่เหวินจวินพยักหน้า “ได้ความช่วยเหลือจากท่านหญิงจ้าว ไม่ต้องกังวลเรื่องช่องทางการขายหลงไถเราแล้ว แค่ผ่านระยะแรกไปได้ ด้วยรสชาติของหลงไถ ไม่นานต้องดึงดูดความสนใจของทุกคนแน่นอน ถึงตอนนั้นก็ไม่ต้องห่วงแล้ว”

“อืม แต่... พี่หญิงยังต้องเตรียมตัวรับมือกับกั๋วจิ้วนะ ก่อนหน้านี้ร้านเต้าหู้ใช้สลักดอกไม้หมด นี่เป็นรายการใหญ่รายการหนึ่ง ตอนนี้พอไม่มี เถ้าแก่สลักดอกไม้ต้องไม่ยอมรามือง่าย ๆ แน่ ต้องให้กั๋วจิ้วออกหน้า” หลี่จุ่นพูดเตือน

เงยหน้ามองป้ายใต้โคมไฟ บนนั้นเขียนว่าจวนตระกูลเจียง หลี่จุ่นยืนยันว่าเป็นที่นี่ไม่ผิดจึงเคาะประตู

เขามาที่นี่เป็นครั้งแรก

เพียงเคาะสองทีก็มีเสียงใสดังมาจากข้างใน

“ใครน่ะ มาแล้ว”

ครู่หนึ่ง ประตูบานใหญ่เปิดออก ปรากฏดวงหน้าหมดจดและคุ้นเคย

ชัดเจน คือชิงหลิงที่เอะอะก็ชักกระบี่จะทำร้ายคน ยังคงอยู่ในชุดสีคราม ภายใต้โคมไฟ มีความงามอีกอย่างหนึ่ง

มีความงามในแบบของสตรีเจียงหนาน!

แต่หลี่จุ่นไม่มีความคิดอะไรกับนางแม้แต่น้อย ผู้หญิงคนนี้ดุมาก!

“ทำไมเป็นท่านได้!” ดังคาด พอเห็นหลี่จุ่น ชิงหลิงก็ทำหน้าบึ้งใส่ ทำท่าอย่างกับจะชักกระบี่!

----------------------------------------------

1 สรรพนามบุรุษที่หนึ่งสำหรับเจ้านายฝ่ายหญิงที่มีฐานะสูงในวังหลวง