องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 242

“อย่าเพิ่งใจร้อน ข้า ข้ามาหาเยว่ฉาน!”

หลี่จุ่นอธิบายทันที กลัวว่าพูดไม่ถูกใจผู้หญิงคนนี้แล้วจะชักกระบี่

“ฮึ! ชื่อของคุณหนูก็เรียกได้หรือ!” ชิงหลิงจะกลับไปชักกระบี่ออกมา

“จอมยุทธ์หญิง ช้าก่อน เอาสิ่งนี้ให้คุณหนูบ้านพวกเจ้าด้วย บอกว่าพรุ่งนี้ข้าจะมาเอา!”

หลี่จุ่นตกใจ กลัวขึ้นมาทันที

รีบยื่นต้นฉบับตอนต่อไปของไซอิ๋วให้ รอจนชิงหลิงรับไปด้วยความงุนงงแล้วก็หมุนตัววิ่งทันที

ล้มเลิกความคิดที่จะชื่นชมความงามแห่งยุคของเจียงเยว่ฉานในพริบตา

“ประสาท!”

ชิงหลิงด่าคำหนึ่ง จากนั้นพอเห็นต้นฉบับในมือของตนแล้วก็คลี่ยิ้มทันที “ฮี่ ๆ ดีจังเลย ได้อ่านต่อแล้ว!”

“เมื่อกี้ใครมาหรือ”

น้ำเสียงเย็นชาของเจียงเยว่ฉานดังขึ้น

“คุณหนู หลี่จุ่นเจ้าค่ะ!” ชิงหลิงปิดประตูและหมุนตัวกลับไปทันที

“เขามาทำไม” เจียงเยว่ฉานอยู่ในชุดกระโปรงสีดำปลอด เดินออกมาจากเรือนอย่างแช่มช้อย

สีหน้าราบเรียบ ราวกับเทพเซียนที่ไม่บริโภคอาหาร

นอกจากการจงใจทำเป็นมิตรต่อหน้าหลี่จุ่น ต่อหน้าคนอื่นเจียงเยว่ฉานล้วนเป็นตัวตนที่เหมือนกับเซียนหญิง สูงส่งเย็นชาและงามล้ำ

ไม่รู้ว่าถ้าหลี่จุ่นเห็นโฉมหน้าที่แท้จริงของเจียงเยว่ฉานแล้วจะรู้สึกอย่างไร

ชิงหลิงยื่นต้นฉบับให้แบบเสียดายเล็ก ๆ พลางพูดว่า

“เขามาส่งไอ้นี่เจ้าค่ะ บอกว่าพรุ่งนี้จะมารับกลับ...”

เจียงเยว่ฉานมองแวบหนึ่ง นัยน์ตาฉายยิ้มนิด ๆ รับไปแล้วพูดว่า

“ได้”

“คุณหนู เราก็อ่านด้วยกันสิ...”

“ไม่ได้ ต้องรอข้าอ่านจบก่อน” เจียงเยว่ฉานตอบ

ชิงหลิงอารมณ์ไม่โสภาทันที

“โรคจิต!”

หลี่จุ่นที่วิ่งกลับมาถึงหน้าประตูจวนอ๋องอดด่าทอไม่ได้

สาวใช้คนนั้นของเจียงเยว่ฉานสมองมีปัญหาจริง ๆ เอะอะก็จะใช้กำลังกับเขา เขาหลี่จุ่นหล่อเหลาไร้ขอบเขต ยังไม่เคยพบเคยเห็นผู้หญิงที่ไม่สนใจผู้ชายหล่อ ๆ สักนิดแบบนี้มาก่อน!

นางเป็นคนแรก!

“ท่านอ๋อง ทำไมจึงขุ่นใจเล่า” หยางจงเดินมาเจอกับหลี่จุ่น เห็นหลี่จุ่นฉุนเฉียวจึงถามไถ่