องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1481

ความแข็งแกร่งของหลี่โจ้วไม่มีผู้ใดทัดเทียม!

พวกหม่าหยวนฮั่นถูกทำร้ายจนบาดเจ็บสาหัสในพริบตา ทำได้เพียงจ้องมองหลี่โจ้วเดินเข้าไปหาหลี่จุ่นที่กำลังบาดเจ็บหนักจนไม่ทราบว่าจะเป็นตายร้ายดียังไง

ในขณะนี้หลี่จุ่นยังคงมีลมหายใจและยังมีสติอยู่บ้างเล็กน้อย

แต่หมัดของหลี่โจ้วเป็นสิ่งที่เขาไม่สามารถต้านทานได้ ยิ่งสภาพในตอนนี้ที่กำลังได้รับบาดเจ็บสาหัส

ไม่สามารถต่อสู้ได้อีก ทำได้เพียงรอความตายเท่านั้น

“จุ่นเอ๋อร์ ข้าเคยให้โอกาสเจ้าแล้ว”

หลี่โจ้วยืนอยู่หน้าหลุม มองดูหลี่จุ่นและพูดด้วยรอยยิ้มเย็นชา

หลี่จุ่นพยายามขยับปากอยากจะพูดว่า พ่อมึงสิ แต่ไม่มีแรงจะพูด

ลมหายใจของความตายกำลังคืบคลานเข้ามา หลี่จุ่นรู้สึกได้ว่าครั้งนี้เขาคงจะตายจริง ๆ

กองทัพที่กำลังรีบมาช่วยก็ไม่สามารถช่วยเขาจากหลี่โจ้วผู้แข็งแกร่งอันน่าสะพรึงกลัวผู้นี้ได้

ดังนั้น…เขาจะต้องตายจริง ๆ ใช่ไหม

จู่ ๆ หลี่จุ่นก็นึกถึงการตัดสินใจอันชาญฉลาดของตัวเอง นั่นคือการไม่พาหลี่เหวินจวินและจักรพรรดินี รวมถึงผู้หญิงคนอื่น ๆ มาด้วย ถ้าหากพวกนางมาเห็นเขาตายอย่างอนาจและไม่สามารถช่วยอะไรได้ จะต้องเศร้ามากแค่ไหนกัน

ดังนั้นการไม่พาพวกนางมาจึงเป็นสิ่งที่ถูกต้อง

“จุ่นเอ๋อร์ ลงไปบอกพ่อเจ้าว่าข้าผิดหวังในตัวเขามาก”

หลี่โจ้วพูด

เขาไม่อยากพูดพร่ำทำเพลง จึงยื่นมือไปคว้าหลี่จุ่นในหลุม เพื่อจะจัดการกับเขา

ทว่า!

จู่ ๆ หลี่โจ้วก็หยุดมือทันที ก่อนจะหันหน้ามองด้านข้างช้า ๆ

ร่างเงาร่างหนึ่งกำลังเดินเข้ามาช้า ๆ จากทางนั้น น้ำเสียงแหลมทว่าหนักแน่นเอ่ยขึ้นว่า

“ท่านผิดหวังในตัวเขา...แต่ฝ่าบาทพอใจในตัวเขามาก เขาเป็นลูกที่ฝ่าบาทภูมิใจที่สุด!”

ในความมืดมิด ไม่มีใครเห็นว่าดวงตาของหลี่โจ้วหรี่ลงเมื่อเห็นเงาของคนนั้น

ราวกับว่าเห็นบุคคลที่ไม่คาดคิด

หลี่โจ้วพูดด้วยเสียงต่ำ

“หวังฉางเซิงงั้นหรือ”

“นามที่ท่านเอ่ยถึงคืออาจารย์ของข้า ข้าคือหวังเหลียน”

หวังเหลียนยิ้ม มองหลี่โจ้วและพูดว่า

“หลี่โจ้ว ท่านผิดสัญญา ไม่สนใจข้อตกลงระหว่างไท่จู่และอาจารย์ของข้า แย่งชิงบัลลังก์! เมื่อก่อนอาจารย์ของข้าหวังฉางเซิงช่วยพ่อของท่านล้มล้างราชวงศ์ก่อนหน้า สร้างราชวงศ์อู่ และตกลงให้ฝ่าบาทองค์ก่อนของข้าสืบทอดบัลลังก์! และปฏิรูปราชวงศ์จงหยวนใหม่อีกครั้ง!

ตอนนี้เห็นหลี่โจ้วถูกดึงตัวไป ก็ดีใจขึ้นมาทันที!

โอกาสที่เขาจะได้ลงมือเองมาถึงแล้ว!

หลี่จิ้งคิดได้เช่นนี้ก็รีบหยิบมีดหนึ่งเล่ม แล้ววิ่งไปหาหลี่จุ่นอย่างรวดเร็ว!

หมายว่าจะฆ่าหลี่จุ่นให้เร็วที่สุด กำจัดเสี้ยนหนามอันดับหนึ่งในใจให้จบสิ้น!

ถ้าสำเร็จ เขาก็คงจะรู้สึกสบายใจ

ทว่าเมื่อเขาวิ่งมาถึงด้านหน้าหลี่จุ่น จู่ ๆ ก็ลังเลขึ้นมา จึงไม่ได้รีบร้อนลงมือ

แต่มองหลี่จุ่นที่บาดเจ็บสาหัสและใกล้ตายอยู่ในหลุม ผ่านไปสักครู่ก็ถอนหายใจ รู้สึกเศร้าและสงสาร ก่อนจะพูดว่า

“ครั้งหนึ่งเราเคยเป็นพี่น้องกัน ข้าอยากฟังคำสั่งเสียของเจ้า”

แต่หลี่จุ่นไม่สามารถพูดได้ มองหลี่จิ้งด้วยความแปลกใจ อ้าปากไร้เสียง

แต่รูปปากที่ขยับนั้นน่าจะเป็น...พ่อมึงสิ

เสียงหนึ่งดังขึ้นจากข้าง ๆ

ซือหม่าหยวนที่สวมชุดขาวปรากฏตัว มองหลี่จิ้งพลางยิ้มและพูดว่า

“นายน้อยลัทธิขงจื๊องั้นหรือ ปล่อยเขาซะ ข้าจะทำข้อตกลงกับท่าน”