องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1484

หลี่โจ้วตายแล้ว

แต่สถานการณ์ในจงหยวนยังคงคลุมเครือ

เพราะซือหม่าหยวนได้ฉวยโอกาสแอบส่งสารลับออกไปในขณะที่หลี่จุ่นบาดเจ็บสาหัสและสลบไป... จางเฟิงลู่ก่อกบฏ!

กองทัพนับล้านของทัพเยียนจ้าวประชิดถึงเมืองหลวง ส่วนหลี่จิ้งได้ควบคุมกองทัพของลัทธิขงจื้อ...

และขณะนี้!

กองทัพทั้งสองเส้นทางต่างก็ตั้งตนเป็นใหญ่ ไม่มีใครหยุดยั้งได้!

นี่คือข้อตกลงที่ซือหม่าหยวนและหลี่จิ้งตกลงกันไว้ในขณะที่หลี่โจ้วฆ่าหวังเหลียน

ร่วมมือกันทำลายกองทัพจงหยวน เพราะกองทัพจงหยวนน่ากลัวเกินไป!

หลังจากนั้นไม่ว่าใคร...ก็ไม่มีใครกล้าที่จะเผชิญหน้ากับหลี่จุ่นเพียงลำพัง!

เพราะฉะนั้น

ทั้งสองจึงตกลงร่วมมือกัน ทำลายกองทัพจงหยวนก่อน แล้วค่อยถามถึงใต้หล้า!

หลี่จุ่นบาดเจ็บสาหัสและสลบไป อวี่เหวินจิ้งจึงต้องสั่งให้กองทัพถอยกลับไปที่เมืองหลวง

ทว่า...กองทัพเจ็ดแสนนายเหล่านี้...ถูกศัตรูล้อมรอบทั้งสองด้านจนติดอยู่ในเมืองหลวง!

หลี่จุ่นฟื้นขึ้นมาในอีกห้าวันต่อมา

เขาเห็นปันหมิ่นที่ร้องไห้จนตาบวมอยู่ข้างเตียง หลังจากที่ลืมตามองเห็นอย่างชัดเจน จึงยิ้มอ่อนโยนและถามว่า

“เจ้าร้องไห้เพราะข้างั้นหรือ”

หญิงสาวปากร้ายที่มีหน้าอกหน้าใจใหญ่โตครั้งนี้กลับไม่มีท่าทีดุร้ายเลย เพียงแค่มองคนที่เพิ่งตื่นขึ้นมา ด้วย น้ำตาที่ไหลพราก ก่อนจะพูดเสียงสะอื้น

“ท่านฟื้นแล้ว…”

หลี่จุ่นยิ้มพลางมองนางที่ร้องไห้ไม่หยุด ก่อนจะพูดว่า

“ข้าฟื้นแล้ว...ไม่ต้องร้องแล้วนะ”

เจียงเยว่ฉานได้ยินเสียงจึงเข้ามา

หลี่จุ่นเห็นนางเข้ามา เข้าก็ยิ้มอย่างผ่อนคลายก่อนจะพูดว่า

“เจ้ากลับมาแล้วหรือ”

เจียงเยว่ฉานพยักหน้า มีท่าทางอ่อนโยนที่ไม่เคยมีมาก่อน พูดด้วยเสียงนุ่มนวลว่า

“ใช่ ข้ากลับมาแล้ว...กำลังภายในของเจ้าแข็งแกร่ง ไม่มีอันตราย เพียงแค่พักฟื้นให้มาก ๆ ก็จะหายดี”

หลี่จุ่นพยักหน้าพร้อมพูดว่า