องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1479

สรุปบท ตอนที่ 1479 ในที่สุดซั่งกวนเฮ่าก็กลับมา !: องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน

สรุปเนื้อหา ตอนที่ 1479 ในที่สุดซั่งกวนเฮ่าก็กลับมา ! – องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน โดย Toey

บท ตอนที่ 1479 ในที่สุดซั่งกวนเฮ่าก็กลับมา ! ของ องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน ในหมวดนิยายโรแมนติกโบราณ เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย Toey อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที

ณ ริมชายแดนแคว้นหลางเดิม

ซั่งกวนเฮ่าพาลูกน้องมีสีหน้าเต็มไปด้วยความอ่อนล้าปรากฏตัวขึ้นท่ามกลางแสงตะวันที่กำลังตกดิน

แสงตะวันที่ส่องลงมาทำให้เห็นเงาที่ทอดยาวของทั้งสามคน

ด้วยพื้นที่ร้างไร้ผู้คน เมื่อมองจากด้านหลังแล้วจึงดูเหมือนเทพเจ้าที่เดินทางกลับมาจากยุคโบราณกาลก็ไม่ปาน

ทั้งสามคนเดินทางเข้าสู่เมืองหลวงของแคว้นหลางโดยไม่หยุดหย่อน ครั้นเมื่อถึงยามรัตติกาลก็มาถึงถนนใหญ่ของเขตพระราชฐาน

ทว่า กลับมองไม่เห็นว่ามีคนอยู่ที่นี่

ราวกับว่าทั้งเมืองได้ร้างไปจนหมดเสียแล้ว

“ใต้เท้า เกิดอะไรขึ้นกับที่นี่กันแน่ ? เหตุใดจึงไม่มีใครอยู่เลยเล่า ?”

ลูกน้องของซั่งกวนเฮ่าอดถามออกมาไม่ได้ ทั้งสามคนพากันมองเขตพระราชฐานที่ว่างเปล่า ในใจก็เกิดความรู้สึกวาบหวิวขึ้นมา

ซั่งกวนเฮ่าส่ายหน้าด้วยเขาเองก็ยังอยู่ในอาการมึนงง

นี่มันเกิดอะไรขึ้น ?

แคว้นหลางเล่า ?

ผู้คนหายไปไหนกันหมด ?

ทั้งสามคนพากันเดินไปก็พบว่าไม่มีใครอยู่แม้แต่คนเดียว

ต่อมาพวกเขาจึงค่อยพบโรงเตี๊ยมร้างเพื่อพักผ่อนสักคืน

ซั่งกวนเฮ่าจึงเอ่ยขึ้น “ข้าสังเกตมาตลอดทาง ที่นี่ไม่มีร่องรอยการต่อสู้เลยแม้แต่น้อย แม้แต่สิ่งของที่ครบถ้วนสมบูรณ์สักชิ้นก็ไม่มี ดูเหมือนว่าจะย้ายที่ตั้งแคว้นไปเสียแล้ว... พวกเขาทิ้งเมืองนี้ไปแล้วละ”

“ทิ้งเมืองหรือ ?” ผู้ติดตามทั้งสองคนต่างพากันตกตะลึง

เกิดอะไรขึ้นที่นี่กันแน่ ?

ซั่งกวนเฮ่าเอ่ยต่อไป “ดูเหมือนว่าช่วงที่พวกเราจากที่นี่ไปจะเกิดเรื่องขึ้นไม่น้อยเลย”

“ใต้เท้า ข้าจำได้ว่าแคว้นหลางมีที่ตั้งของสมาคมเทียนตี้เรา”

“ไปดูกันเถิดว่ายังมีคนอยู่หรือไม่” ซั่งกวนเฮ่าได้ยินเช่นนั้นก็เอ่ยปากขึ้นมา

“ขอรับ !”

ว่าแล้วหนึ่งในสามคนก็รีบออกเดินทางไปหาทันที ทว่าไปได้ไม่นานเขาก็กลับมาพร้อมส่ายหัว

“ใต้เท้า ที่นี่ไม่มีคนอยู่แล้ว ดูเหมือนว่าคนของเราก็ย้ายออกไปแล้วเช่นกัน”ห

ซั่งกวนเฮ่าได้ยินเช่นนั้นก็ขมวดคิ้วแล้วเอ่ยขึ้นมา

“เช่นนั้นพรุ่งนี้เช้าเราเข้าไปที่ราชวงศ์อู่กันเถิด”

แล้วค่ำคืนนั้นก็ผ่านไปโดยไร้ซึ่งเสียงพูดคุยใด ๆ อีก

เช้าวันรุ่งขึ้น ทั้งสามคนกินเสบียงแห้งเล็กน้อยพอประทังก่อนจะรีบออกเดินทางต่อ

สองวันให้หลัง

ทั้งสามคนไปถึงบริเวณใกล้กับจวนชายแดนตะวันตก แต่กลับพบว่าจวนชายแดนตะวันตกได้กลายเป็นที่ราบไปเสียแล้ว ราวกับว่าถูกอะไรบางอย่างที่น่ากลัวถล่มทั้งจวนเสียจนราบเป็นหน้ากลอง !

ตำหนักที่ใหญ่โตรโหฐานแห่งนั้น บัดนี้กลายเป็นเพียงซากปรักหักพัง !

ตอนที่ 1479 ในที่สุดซั่งกวนเฮ่าก็กลับมา ! 1

Verify captcha to read the content.ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน