องค์ชาย(ไม่)เอาถ่าน นิยาย บท 1478

หลี่จิ้ง นายน้อยเจ้าสำนักผู้ยิ่งใหญ่ องค์ชายสี่ เหยียนอ๋องคนใหม่แห่งราชวงศ์อู่ เวลานี้เขาเหงื่อเย็นแตกพลั่ก ก้าวถอยไปทันที!

เป็นไปได้เยี่ยงไร?

เจ้ากากเดนหลี่จุ่นผู้นี้จู่ๆ กลายเป็นยอมจอมยุทธ์ได้อย่างไร?

เป็นไปไม่ได้!

ไม่มีเหตุผลเอาเสียเลย!

ไม่ควรเป็นเช่นนี้!

ทว่าความจริงก็อยู่ตรงหน้าเขาแล้ว หาข้อพิรุธใดไม่พบ

การที่เขาสามารถหลบการโจมตีที่เต็มไปด้วยแรงอาฆาตของคนตนได้นั้น ต้องมิใช่ฝีมือธรรมดา ชายคนนี้มีวรยุทธ์ที่เหนือชั้นกว่าเขาด้วยซ้ำ!

เรื่องบ้าอะไรกันนี่!

เจ้ากากเดนหลี่จุ่นผู้นี้ทำได้เยี่ยงไร?!

แต่ก่อนเขาเป็นแค่เศษขยะไร้ประโยชน์มิใช่หรือ?

เปลี่ยนแปลงตัวเองมาถึงขั้นนี่เชียวรึ?

ไปฝึกวรยุทธ์มาเก่งกาจถึงเพียงนี้ตั้งแต่เมื่อไร?

หลี่จิ้งเกิดความสับสนวุ่นวายอยู่ภายในใจ หลี่จุ่นและทั้งสองคนผนึกกำลัง ต่อสู้กับชายผู้แข็งแกร่งที่อยู่ท่ามกลางเหล่านักฆ่า!

วรยุทธ์ของทั้งสี่คนนั้นเหนือขั้นกว่าหลี่จิ้งและคนอื่นๆ มาก คนอื่นๆ หาช่องว่างเข้ามาประจันหน้าไม่ได้เลย

หลังจากที่พยายามจะเข้าไปหลายครั้ง ก็พบว่าไม่มีทางเล็ดลอดเข้าไปได้เลย ทำได้เพียงมองดูความตื่นเต้นเบื้องหน้าเท่านั้น

ทั้งสี่คนต่อสู้กัน หลี่จุ่นและสหายทั้งสองของเขากำลังฟาดฟันศัตรู!

อย่างไรก็ตาม สู้กันนับร้อยกระบวนท่า ทว่าทั้งสามกลับไม่ได้เปรียบเลยแม้แต่น้อย ในทางกลับกันซ่งเซี่ยงอวี่ผู้อ่อนแอถูกฝ่ามือพิฆาตตบเข้าจนกระอักเลือด!

หลังจากนั้น ความกดดันของหลี่จุ่นและหม่าหยวนฮั่นก็เพิ่มขึ้นอย่างมาก!

โชคดีที่ความแข็งแกร่งของพวกเขาทั้งสามนั้นเท่ากับของอีกฝ่าย จึงทำให้การต่อสู้นั้นมีความสมดุล

หลี่จุ่นพลันตะโกนขึ้นมาว่า

“พี่หม่า พี่ซ่ง พวกท่านอดทนหน่อยนะ เมื่อเขาใช้พลังภายในจนหมด ข้าจึงจักฆ่าเขาได้! ให้ข้าสู้ทั้งวันก็ยังไหว!”

หม่าหยวนฮั่นและซ่งเซี่ยงอวี่พูดไม่ออกทันที

สู้ทั้งวัน?

พูดจริงหรือพูดเล่นกันล่ะนี่?

หากพูดว่าทำเรื่องอย่างว่าบนเตียงทั้งวันนั้นเชื่อได้ แต่เรื่องนี้เขาไม่อยากจะเชื่อเลย

อีกอย่าง เหตุใดจึงพูดเช่นนี้ล่ะ?

มิใช่ว่าจงใจพูดให้อีกฝ่ายระวังตัวหรอกใช่ไหม?

ซ่งเซี่ยงอวี่สบถออกมาทันที

“แล้วท่านจักพูดออกมาทำกระไร? รอจนกระทั่งเขาหมดกำลังภายในแล้วค่อยจัดการเขาโดยไม่คาดคิดไม่ดีกว่ารึ?!”

หลี่จุ่นกล่าว “ข้าเป็นคนเปิดเผยตรงไปตรงมา ไม่หมกเม็ดเด็ดขาด!”

ตรงไปตรงมาบ้านเจ้าสิ!

อีกอย่าง มีแค่เจ้าหรืองั้นรึที่เป็นคนตรงไปตรงมาน่ะ?

นี่มันมันไม่ยุติธรรมเอาเสียเลย!

ขาลงมืออย่างสุดแรงกำลังในการต่อสู้กับอีกฝ่าย!

ไม่มีใครเข้ามารบกวนการต่อสู้ของทั้งสอง ทว่าหลี่จุ่นฝีมือเทียบไม่ได้กับอีกฝ่าย!

เขาถูกโจมตีอย่างรุนแรง ถูกกดให้ถอยหลังลงไปเรื่อยๆ!

หากยังเป็นเช่นนี้ต่อไป เขาพ่ายแพ้แน่นอน!

“มหาจักรพรรดิแห่งมวลมนุษย์?”

ในขณะที่กำลังต่อสู้กับหลี่จุ่น ชายผู้แข็งแกร่งนั้นก็เอ่ยปากพร้อมยิ้มเยาะ เต็มไปด้วยการเหยียดหยาม

ไม่ได้เกรงกลัวหลี่จุ่นแต่อย่างใด

ในสายตาของเขา หลี่จุ่นคือที่ตายไปแล้ว!

ไม่เลว ไม่เลว หากเขาสังหารมหาจักรพรรดิแห่งมวลมนุษย์ แม้ว่าจะถูกเหล่ากบฏฆ่า แต่ชื่อของเขาจักต้องถูกจารึกไว้ในประวัติศาสตร์อย่างแน่นอน!

คงจะถูกจารึกไว้ว่า ในปีปีนั้น เขาได้ลงมือสังหารมหาจักรพรรดิแห่งจงหยวน ยุติการปกครองของมหาจักรพรรดิแห่งจงหยวนที่มีอายุสั้นอย่างยิ่ง...

แค่คิดก็รู้สึกฮึกเหิมขึ้นมาเสียแล้ว!

“ก็เพียงเท่านี้!”

ครู่ต่อมา คำพูดดูหมิ่นเป็นอย่างยิ่งก็หลุดออกมาจากปากของเขา

หลี่จุ่นได้ยินเช่นนั้นจึงขมวดคิ้วและพูดอย่างเคร่งขรึมว่า

“ข้าไม่ได้ล้อเล่นนะ ข้าสามารถสู้ได้ทั้งวันจริงๆ ”