พ่ายรักเมียในนาม(จบ) นิยาย บท 175

“คุณไปทำอะไรในห้องน้ำ?” สีชิงชวนชอบตั้งคำถามอะไรที่ฉันไม่สามารถตอบได้

“แล้วคุณคิดว่าฉันสามารถทำอะไรในห้องน้ำได้ล่ะ?” ฉันพูดยังไม่ทันขาดคำ เขาก็เปิดประตูห้องน้ำออกแล้วรออยู่ตรงประตูเรียบร้อย ฉันถอดเสื้อผ้าได้ครึ่งท่อน เสื้อครึ่งตัวถูกห้อยไว้ที่คอเหมือนคนปัญญาอ่อนเลย

“อย่างน้อยคุณก็ควรเคาะประตูหน่อย” พฤติกรรมแบบนี้ของสีชิงชวนฉันเห็นจนชินตาแล้ว

“คุณอาบน้ำได้ด้วยเหรอ?”

“ตัวฉันมีแต่กลิ่นเหงื่อเหม็นไปหมดทั้งตัวเลย”

“ถ้าหากว่าคุณหกล้มอีกครั้งล่ะ”

“สมมุติว่าคุณเห็นเงาของงูในแก้วน้ำ แล้วคุณจะไม่ดื่มน้ำไปตลอดชีวิตเลยเหรอ?”

“คำเปรียบเทียบของคุณดูไม่ค่อยเข้าท่าสักเท่าไหร่” เขาเดินเข้ามาหาฉันแล้วดึงเสื้อผ้าฉันไว้

“คุณจะทำอะไร?” ใจฉันที่พึ่งจะสงบลงกลับมาเต้นแรงอีกครั้ง

“ช่วยคุณอาบน้ำไง”

“อย่านะ ฉันอาบเองได้ค่ะ”

“ถ้าหากคุณทำมันเองได้ คุณคงไม่หกล้มแล้วอยู่ในสภาพนี้หรอก”

ฉันไม่รู้ว่าเขาหวังดีกับฉันหรือตั้งใจอยากเอาเปรียบฉันกันแน่ แต่อย่างหลังน่าจะมีความเป็นไปได้น้อย ก็อย่างที่เขาพูดไว้ ถ้าหากเขาอยากจะทำอะไรอย่างนั้น พวกหนุ่มๆคงเรียงกันเป็นแถวเพื่อจะคอยปรนนิบัติเขาอย่างแน่นอน

จู่ๆเขาก็ยื่นมือไปปิดไฟ ทำให้ในห้องน้ำมืดมิด “แบบนี้น่าจะได้มั้ง?”

“ฉันมองอะไรไม่เห็นแล้ว”

“คุณอาบน้ำแล้วจะต้องการมองเห็นเพื่ออะไร?” มืออันคล่องแคล่วของเขาช่วยฉันปลดกระดุมชุดนอนออก ฉันพยายามหาคำพูดมาพูดคุยกับเขา “ท่าทางคุณดูชำนาญมากนะ”

“ถึงแม้ว่าจะไม่เคยปลดกระดุมให้คนอื่นมาก่อน แต่ก็ปลดให้ตัวเองประจำอยู่แล้ว”

“ฉันก็ปลดให้ตัวเองอยู่ทุกวันแต่ก็ยังชำนาญไม่เท่าคุณ”

จู่ๆเขาก็โน้มตัวลงแล้วอุ้มฉันขึ้นมา ฉันตกใจและร้องกรี๊ดทันที “คุณจะทำอะไร?”

“คุณไปแช่ตัวไว้นะ ผมจะใส่ยาสมุนไพรจีนที่จะกระตุ้นการไหลเวียนของเลือดไว้ในนั้น”

เขาวางฉันลงในอ่างอาบน้ำ “คุณควรแช่ตัวไว้ก่อนอย่าพึ่งขยับตัวนะ ผมจะไปหาตัวยาก่อน”

เขาก็ดูเป็นคนที่ใส่ใจทุกรายละเอียดอยู่นะ ทันใดนั้นทัศนคติที่ฉันมีต่อสีชิงชวนก็เปลี่ยนไป ภายนอกดูเหมือนเป็นคนที่ดุร้าย แต่ทุกเรื่องที่เขาทำกลับดีไปหมด น้ำที่อุ่นๆค่อยๆเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ปกคลุมร่างกายฉันไว้ ฉันเริ่มรู้สึกว่าสีชิงชวนเหมือนน้ำขึ้นมาทันที เมื่อเขาอยู่ในเวลาที่ดีและเหมาะสม จะทำให้คนอื่นรู้สึกถึงความสะอาดและอบอุ่น แต่อย่าทำให้น้ำเชี่ยวเด็ดขาด เขาอาจจะทำให้จมน้ำตายได้

อยู่ในสภาพแวดล้อมที่มืดมน มีเพียงแสงสีน้ำเงินที่เป็นตัวหนังสือในจอของเครื่องใช้ไฟฟ้าคุณภาพดีแสดงออกมาอย่างชัดเจน ไม่ช้าสีชิงชวนก็ได้เข้ามา ฉันจมตัวเองลงไปในน้ำทั้งตัว

ในมือของเขาถือผ้ากอซที่ห่อเอาไว้ ฉันถามเขาว่าในนั้นมันมีอะไรบ้าง เขาตอบว่า “เช่อเสา โกฐหัวบัว แสงพันลี้ ต้นดอกแดง ฯลฯ”

“คุณรู้จักยากลุ่มนี้มาจากไหน?”

“ผมก็คือสารานุกรมที่เดินที่ได้ไงล่ะ”

เวลาที่เขาพูดโอ้อวดตัวเองไม่เคยหน้าแดงเลยสักครั้ง อีกอย่างอยู่ในสภาพแวดล้อมที่มืดมิดแบบนี้ทำให้ฉันมองหน้าเขาได้ไม่ชัด เขาเอาผ้ากอซที่ห่อตัวยาไว้วางลงในน้ำ ไม่ช้ากลิ่นยาสมุนไพรจีนก็ตลบไปทั่วทุกทิศของห้องน้ำ

“ฉันรู้สึกว่าตัวเองกลายเป็นอาหารตุ๋นยาจีนไปเลย อย่างไก่ตุ๋นตังกุยอะไรแบบนั้น”

“คุณบำรุงได้ไม่ดีเท่าไก่หรอก” เขาหาเก้าอี้พับได้มานั่งข้างอ่างอาบน้ำของฉัน

“คุณเหมือนคนที่มานั่งเฝ้าเตาเพื่อรอให้ไก่ตุ๋นจนเสร็จอย่างงั้นเลย”

“คนอื่นเขามานั่งเฝ้าเตายังมีซุปไก่ที่เข้มข้นให้ได้กินหม้อหนึ่ง ส่วนผมรอแล้วจะได้อะไรล่ะ?”

“ก็คนสวยที่จะเดินออกมาจากอ่างไง” ฉันนอนแช่นานจนสบายเกินไป เริ่มพูดจาอะไรที่ไร้สาระ

ดวงตาของเขาเป็นประกาย “งั้นผมจะตั้งหน้าตั้งตารอ”

ในความมืดมิดเลยทำให้ฉันกล้าหาญไปหน่อย มีคำถามข้อหนึ่งที่คิดไว้ตั้งแต่ตอนบ่ายอยากจะถามเขาไปตรงๆ ถึงแม้ว่าตัวเองจะให้คำตอบกับตัวเองแล้ว แต่ก็ไม่เคยได้รับการยืนยันจากปากของสีชิงชวนมาก่อน

“สีชิงชวน” ฉันเรียกชื่อเขาด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา

“อืม” เสียงที่ออกทางจมูกเขา “มีอะไรเหรอ?”

“ฉันมีคำถามจะถามคุณ”