พ่ายรักเมียในนาม(จบ) นิยาย บท 259

เฉียวอี้ใช้ไม้นี้ได้อย่างโหดเหี้ยมมาก คนพวกนั้นถึงกับหน้าชื่นอกตรม โค้งคำนับฉันแล้วบอกลา เดินออกทีละคนๆเป็นแถวยาวเหยียด ฉันแอบมองจากขอบหน้าต่างลงไป ผู้จัดการพวกนั้นเดินออกจากโรงพยาบาลอย่างเซื่องซึมกันหมด

ฉันถอนหายใจ “เห้อ”

“เป็นไร?” เฉียวอี้เข้ามาใกล้แล้วกอดคอฉัน “ถอนหายใจทำไมอ่ะคนสวย?”

“ฉันเดาว่า ตอนนี้ฉันได้ทำให้ผู้บริหารระดับสูงทั้งบริษัทไม่พอใจกันหมดแล้ว”

“ถึงเธอจะไม่ทรมานพวกเขา พวกเขาก็ไม่รู้สึกขอบคุณเธอหรอก”

“แต่อย่างน้อย ก็ไม่ได้ทำให้พวกเขาไม่พอใจไง”

“จะไปกลัวอะไร จะทำให้ไม่พอใจหรือไม่ พวกเขาก็ปฏิบัติต่อเธอแบบนั้นอยู่ดี” เฉียวอี้ตบไหล่ฉันอย่างแรง “วางใจเถอะ ยิ่งเธอร้ายกับพวกเขามากแค่ไหน พวกเขาก็จะยิ่งเชื่อฟังเธอมากแค่นั้น นี่แหละคือสิ่งที่ประธานบริษัทควรปฏิบัติต่อพนักงาน”

“เธอรู้เรื่องพวกนี้ได้ไง?”

“ฉันเห็นพ่อฉันบริหารบริษัทมาตั้งแต่ฉันยังเด็ก ได้รับอิทธิพลที่ได้เห็นและได้ยินอยู่ประจำ จึงทำให้รู้อะไรบ้างนิดหน่อย”

“เฉียวอี้ เธอจะไปบริหารบริษัทแทนพ่อของเธอในเร็วๆนี้แล้วใช่ไหม เธออย่างทิ้งฉันไปนะ”

“บ้า รอให้เธอเรียนรู้ที่จะจัดการ ฉันก็จะแต่งงานแล้ว ตีให้ตายยังไงฉันก็ไม่เข้าบริษัทพ่อฉันเด็ดขาด ถ้าฉันถูกเขาควบคุม จะให้ฉันใช้ชีวิตยังไง”

“เธอจะแต่งงานงั้นเหรอ? แต่งงานกับใคร?”

“ฉินกวนไง!”

ฉันตะลึงตกใจมาก รีบหันไปมองตาหล่อน นี่กำลังพูดความจริงหรือกำลังล้อเล่นกันอยู่กันแน่

“พวกเธอถึงขั้นคุยเรื่องแต่งงานกันแล้วเหรอ? หรือว่าเป็นเพียงความต้องการของเธอแค่ฝ่ายเดียว?”

“ดูเธอพูดสิ ฉันดูไม่มีเสน่ห์ขนาดนั้นเลยเหรอ? ฉินกวนดีกับฉันมาก เมื่อไม่กี่วันก่อนยังบอกจะวาดภาพให้ฉันอยู่เลย”

“ภาพอะไร?”

“ก็ภาพเปลือยน่ะสิ เธอว่าดีไหม?”

“ฉันกลัวเธอจะทำให้ฉินกลัวตกใจกลัวจนหนีไปมากกว่า”

“ฮ่าๆๆๆ” หล่อนหัวเราะตัวโก่ง “เธอคิดว่าฉินกวนไม่เคยเห็นโลกภายนอกมาก่อนอย่างงั้นเหรอ? แต่ว่า” หล่อนกอดคอฉันไว้แน่น เกือบทำให้ฉันหายใจไม่ออก “ฉันชอบฉินกวนมากจริงๆ ในบรรดาคนที่ฉันเคยคบ เขาคือคนที่ฉันชอบมากที่สุด มีเสน่ห์สุดๆ”

ฉันรู้แล้วล่ะ ไม่งั้นฉินกวนคงไม่อยู่ในความรักของหล่อนได้นานขนาดนี้หรอก พอฉันหันตัวเองกลับมาจากหน้าต่าง จู่ๆเฉียวอี้ก็หุบยิ้มทันที ทำฉันงงงันไปหมด

“เป็นไรไป?”

“เซียวเซิง เมื่อวานฉันเห็นรถของสีชิงชวนขับมารับเซียวซือที่บริษัทด้วย”

ฉันมองหล่อนอย่างเหม่อลอย “แล้วไงอ่ะ?”

“สีชิงชวนหน้าไม่อายคนนั้น ยังไปมาหาสู่กับเซียวซืออยู่”

“อ้อ” ฉันก้มหัวลง หล่อนจับคางฉันให้เงยหน้าขึ้น “อ้อ มันหมายความว่าไง?”

“ไปมาหาสู่กันก็เรื่องของเขา ฉันจะทำอะไรได้?”

“เธอเป็นภรรยาคนแรกที่แต่งเข้าบ้านนะ ภรรยาเอกเลยนะ เธอเอาอำนาจออกมาใช้หน่อยได้ไหม?”

“อย่าให้ฉันต้องไปจับชู้อีกเลยนะ เธอลืมเรื่องที่เธอเอาก้อนอิฐไปทุบท้ายทอยเขาในคราวที่แล้วแล้วเหรอ?”

“จับชู้ไม่ใช่เรื่องง่าย เซียวซือมีแผนสกปรกมากมาย สีชิงชวนก็ผีเข้าผีออก ฉะนั้นเธอต้องจับสีชิงชวนไว้ให้แน่นๆ ทำให้เขาไปจากเธอไม่ได้”

“ขืนเธอยังพูดต่ออีก เหมือนมันจะเป็นเรื่องที่ไม่เหมาะสำหรับเด็กมากเท่าไหร่แล้วนะ”

“ช่างมันเหมาะไม่เหมาะ ได้ผลก็พอ”