พ่ายรักเมียในนาม(จบ) นิยาย บท 501

สีชิงชวนค่อนข้างเป็นคนรักความสะอาด เขาไม่ชอบให้คนอื่นมาใส่เสื้อผ้าของเขา เรื่องนี้ฉันพอที่จะเข้าใจได้

โดยเฉพาะเฉียวอี้ยังเป็นเด็กผู้หญิงด้วย เสื้อของสีชิงชวนที่เธอใส่กลับยังคับ

หุ่นของทั้งสองคนดูพอๆ กัน ที่จริงถ้ามองประเมินด้วยตาเฉียวอี้เตี้ยกว่าสีชิงชวนไม่น้อย

สีชิงชวนอารมณ์ฉุนเฉียวมาก ดังนั้นจึงเล่นละครเรื่องไม่เป็นเรื่องในตึกออกมา

สีชิงชวนวิ่งขึ้นไปบนตึกไล่จับเฉียวอี้ เฉียวอี้ก็ประณามกับพวกเราอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย หันตัวและจะวิ่งขึ้นไปบนตึก

ฉันนั่งอยู่บนโซฟาอย่างนิ่งสงบ ดื่มชาผลไม้ไป และดูสองคนนี้วิ่งเข้ามาในห้องนี้ที แล้ววิ่งออกจากห้องโน้นที วิ่งไล่จับ สนุกกันแบบสุดๆ ไปเลย

เหมือนว่าสีชิงชวนไม่สามารถมนุษยสัมพันธ์ดีกับเฉียวอี้ได้ในชาตินี้ ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ฉันจะได้เห็นภาพที่สองคนนี้จะปฏิสัมพันธ์กันโดยดี

ตอนที่พวกเขาสองคนกำลังวิ่งไล่จับ ก็เห็นสายของเนี่ยฉี่โทรมา

ฉันไม่รู้ว่าเขาโทรมาหาฉันทำไม อีกอย่างในช่วงเวลาสั้นๆ แบบนี้ เขาไม่สามารถขีดเส้นแบ่งชัดเจนกับเจินเสียนได้

ดังนั้นฉันคิดแล้วคิดอีก จึงไม่รับสาย

ฉันกดตัดสายไป แต่เขาก็ยังโทรจิกมาไม่หยุดไม่หย่อน

ดังนั้นเขาโทรมาฉันก็ตัดสายไป โทรมาฉันก็ตัดสายไปอีก กดตัดสายรัวๆ ไปหลายครั้ง จากนั้นฉันพูดกับสองคนที่ยังกำลังไล่จับกัน “เลิกเล่นได้แล้ว ฉันว่าอีกแป๊บเดียวเนี่ยฉี่จะมา”

พวกเขาทั้งสองคนหยุดลงและมองที่ฉันพร้อมกัน “อะไรนะ ? เขามาทำไม ?”

สีชิงชวนมีเจตนาความเป็นศัตรูมาก

“เพราะว่าเขาโทรมาหาฉัน ฉันไม่รับ ฉันเลยคิดว่าเขาน่าจะมา”

“ได้สิ” สีชิงชวนแกล้งยิ้มๆ ตอนนี้เธอมันสามารถจริงๆ อ่อยเพลย์บอยให้เขาหน้ามืดตามัวมาได้

“นายรู้ว่าเขาชอบเงินของฉัน เอ๊ะ ไม่สิ” ฉันรีบเปลี่ยนคำพูด “ชอบเงินของนาย”

“ฉันก็หน้ามืดตามัวเหมือนกันที่ยอมให้นายใช้วิธีแบบนี้ไปแก้แค้น”

“นี่เรียกว่าใช้วิธีของคนอื่นไปแก้แค้นคนอื่นไม่ใช่เหรอ !” เฉียวอี้พูดแทรก

“เธอมันจะไปรู้อะไร ? เงียบปากไปซะ !”

ไฟโทสะที่เต็มเปี่ยมอยู่ภายในยังไม่ปะทุออกมา เฉียวอี้เอ่ยพูดขึ้นมาแบบนี้ เขาเลยตะวาดเสียงดังใส่เฉียวอี้ “เป็นเพราะความคิดบ้าๆ ของเธอแท้ๆ เธอรีบถอดชุดนอนฉันมาเดี๋ยวนี้เลยนะ เร็วเข้า !”

“สีชิงชวน นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันรู้ว่านายขี้เหนียวขนาดนี้ ถ้านายเก่ง นายก็มาจับฉันให้ได้ ถ้าจับได้ฉันจะคืนให้นาย !”

เฉียวอี้เอามือยันที่พิงโซฟาของฉันและกระโดดข้ามผ่านหัวฉันไป จากนั้นพวกเขาสองคนก็เริ่มวิ่งไล่จับกันอีกครั้ง

ปกติสีชิงชวนไม่ได้เป็นคนแบบนี้ ตอนที่เขาอยู่ในบริษัททั้งดูมีอำนาจและสุขุม ถ้าเหล่าผู้บริหารระดับสูงมาเห็นท่านประธานในใจของพวกเขาในสภาพนี้ เกรงว่าต่อไปคงยากที่จะสร้างภาพลักษณ์ที่มีบารมีและชื่อเสียงในใจของพวกเขา

“นี่” ฉันคว้าตัวสีชิงชวนที่วิ่งผ่านฉันไป เกือบจะล้มลงไปที่พื้นเพราะแรงของเขาซะแล้ว

“นายรักษาภาพลักษณ์ไว้หน่อย เดี๋ยวถ้าเนี่ยฉี่มาเห็นนายสภาพแบบนี้ คิดว่าเขาจะไม่ตกใจเอาเหรอ ? ถึงตอนนั้นถ้าฉันส่งหนุ่มหล่อให้เขา เขาคงจะไม่กล้าเอา”

เขาหอบแห่กๆ “โอเค งั้นเธอให้เฉียวอี้ถอดชุดนอนฉันออกมาก่อน”

“อืมๆๆ” ฉันชี้ไปที่เฉียวอี้ “เธอ มานี่ซิ”

เฉียวอี้ก็วิ่งจนหอบแห่กๆ “เธออย่าขี้เหนียวเหมือนสีชิงชวนแบบนั้นสิ ฉันแค่ยืมเสื้อผ้าเขาใส่แป๊บเดียวจะเป็นไรไป ? จะนอน ก็ต้องใส่ชุดนอนสิ หรือจะให้ฉันใส่เสื้อเชิ้ต ?”