พ่ายรักท่านอ๋องตัวร้าย นิยาย บท 127

ลั่วหลันจึงกระซิบบอกเขาว่า

“ท่านรอก่อน ประเดี๋ยวหม่อมฉันจะกลับมา”

เหลิ่งอวี้พยักหน้า "ไปเถอะ ต่อไปมีอะไรก็ไปทำเถอะ มีอาอวี่กับอาไฉ่ดูแลข้าแล้ว ไม่ต้องห่วง"

นางมองเขายิ้มอย่างอ่อนโยนแล้วเดินออกไป

คนที่กำลังรอในห้องโถงใหญ่จวนอวี้อ๋องก็คือโจวจวิ้นเหลียง นักสืบคนปัจจุบันของศาลาว่าการ เดิมทีเขาเป็นลูกศิษย์ของอวี๋ซื่อหมิง ทำงานที่สถาบันฮั่นหลินมาตลอด เพราะอายุน้อย ตำแหน่งไม่สูง จึงทำงานเบ็ดเตล็ดเท่านั้น ตอนนี้ใต้เท้าอวี๋แนะนำให้เขามาเป็นนักสืบที่ศาลาว่าการ เพื่อที่เขาจะได้ใช้ความรู้ที่มีให้เกิดประโยชน์

เขาเห็นลั่วหลันเดินเข้ามาที่โถงหลักก็รีบโค้งคำนับ

“อวี้หวังเฟย กระหม่อมเป็นนักสืบคนใหม่ของศาลาว่าการ สกุลโจว นามจวิ้นเหลียงพ่ะย่ะค่ะ”

“นักสืบโจว เชิญนั่งลงก่อน ท่านมาจวนอวี้อ๋อง ใต้เท้าอวี๋มีธุระอะไรหรือเปล่า”

โจวจวิ้นเหลียงนั่งลงตามที่นางผายมือ ไฉ่เฟิ่งยกน้ำชามาให้เขา นักสืบโจวผู้นี้แลดูอายุไม่มาก หน้าตาใสซื่อ ท่าทางเหมือนนักวิชาการที่มีกิริยามารยาท

หลังจากที่เขานั่งลง ก็โบกมือให้กับคนข้างๆ คนคนนั้นก็ถือกล่องใบหนึ่งมาตรงหน้าลั่วหลัน

โจวจวิ้นเหลียงสีหน้าเคร่งขรึม

“อวี้หวังเฟย กระหม่อมทำตามประสงค์ของใต้เท้าอวี๋ ส่งคืนหยกหรูอี้ให้กับเจ้าของ เชิญท่านตรวจดูว่าถูกต้องหรือไม่”

ลั่วหลันตกตะลึง ใต้เท้าอวี๋จัดการได้รวดเร็วมาก เพียงหนึ่งวันก็นำหยกหรูอี้มาคืนได้แล้ว

นางรีบรับมันมาตรวจสอบโดยละเอียดก่อนจะพยักหน้า "ของข้าเอง ขอบใจท่านนักสืบโจวมาก"

โจวจวิ้นเหลียงประสานมือพูดว่า

“อวี้หวังเฟยเกรงใจเกินไปแล้ว ใต้เท้าอวี้ให้กระหม่อมแจ้งท่านด้วยว่า กรมอาญากำลังสอบสวนคดีของหลี่ว์เหวยและเนี่ยฉางอันอย่างเต็มที่ คนสกุลหูก็ถูกตรวจสอบชัดเจนแล้ว เขาใช้ประโยชน์จากตำแหน่งหน้าที่ ยักยอกทรัพย์ไปไม่น้อย เขาปฏิเสธความเกี่ยวข้องไม่ได้ ใต้เท้าอวี๋ขอให้ท่านวางใจ ต้องให้คำตอบที่ท่านพอใจได้แน่"

ลั่วหลันสีหน้าสดใสขึ้นทันที

“ใต้เท้าอวี๋เกรงใจเกินไปแล้ว ฝากบอกใต้เท้าอวี๋ด้วยว่า ราชสำนักมีเจ้าหน้าที่ซื่อสัตย์สุจริตเช่นนี้ ถือเป็นโชคดีของราษฎร”

โจวจวิ้นเหลียงรีบลุกขึ้นประสานมือคำนับ “พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมจะนำความนี้ไปเรียนใต้เท้าอวี๋ หากอวี้เฟยไม่มีอะไรแล้ว กระหม่อมขอตัวก่อน”

“นักสืบโจวกลับดีๆ”

"หวังเฟยไม่ต้องส่ง"

ทั้งสองกล่าวอำลาแล้ว โจวจวิ้นเหลียงก็กลับไป