พ่ายรักท่านอ๋องตัวร้าย นิยาย บท 142

เวลานี้ลั่วหลันรู้สึกใจหายใจคว่ำ นางกลัวว่าเขาที่เพิ่งจะยืนได้จะเกิดอุบัติเหตุ ดังนั้นนางจึงกระซิบข้างหูเขาเบาๆว่า

“ข้าเดินเองดีกว่า!”

“ไม่”

เขาตอบอย่างหนักแน่น

“ถ้าจะให้เจ้าเป็นผู้หญิงของข้า ข้าก็ต้องรับประกันว่าข้าสามารถทำทุกอย่างได้ด้วยตัวเอง”

พูดจบ เขาก็กัดฟันเเน่น ค่อยๆลุกขึ้นจากพื้น ลั่วหลันมองออกว่าเขาใช้เเรงมาก หน้าผากของเขามีเหงื่อซึมออกมาเล็กน้อย

นางไม่ได้ห้ามเขา ผู้ชายคนนี้ สิ่งที่เขาอยากทำ นางจะปล่อยให้เขาทำจนสำเร็จอย่างเเน่นอน

เขาอุ้มนางไว้อย่างมั่นคง ก้าวไปทีละก้าว มาที่ข้างเตียง วางนางลงบนเตียง เเล้วถอดรองเท้าให้ มองนางจากที่สูงลงมาด้วยสายตาที่ลึกซึ้ง

นางขยับตัวเข้าไปด้านในเล็กน้อย ยิ้มเบาๆให้เขา

“ท่านก็นอนลงสิ!”

ทว่าเขากลับส่ายหน้าโดยตรง นิ้วมือเเตะเบาๆที่กระดุมตรงคอของนาง แล้วปลดออกพลางพูดพึมพำ

“ไม่ ข้าอยากมองดูเจ้าให้ดีๆ วันนี้เป็นวันที่ข้าเหลิ่งอวี้เกิดใหม่ ข้าอยากจะมองดูผู้หญิงที่ให้ชีวิตที่สองแก่ข้าให้ดีๆ ข้าอยากมองทุกตารางนิ้วของผิวนาง แม้แต่ขนทุกเส้นให้ชัดเจน จดจำไว้ในใจ”

เมื่อได้ยินคำพูดที่อ่อนโยนของเขาที่แทบจะบีบเอาน้ำออกมาได้ นางก็เม้มริมฝีปาก หรี่ตาลงเล็กน้อย ในใจตื่นเต้นอย่างอธิบายไม่ได้

ในชาติก่อน นางไม่เคยมีประสบการณ์เรื่องแบบนี้กับแฟนหนุ่ม ความเข้าใจในเรื่องนี้จึงเป็นเพียงผิวเผิน ยังไม่สัมผัสอย่างแท้จริง แต่ในชาตินี้ เมื่อเผชิญหน้ากับชายที่นางรักอย่างสุดซึ้ง ในช่วงเวลาที่ใกล้จะมาถึง หัวใจของนางก็ยังคงเต้นระรัวด้วยความตื่นเต้น

เมื่อคิดถึงการที่จะได้ก้าวเข้าสู่สวนอีเดนอันแสนวิเศษร่วมกับเขาในอีกสักครู่ ความสุขในใจของนางล้นปรี่จนพูดไม่ออก

นางหลับตาเเน่น ปล่อยให้มือของเขาลูบไล้ไปทั่วร่างกายของนาง ค่อยๆปลดเปลื้องเสื้อผ้าของนางออกทีละชิ้น…

เขามองผิวพรรณที่ขาวผ่องดุจหยกของนาง ลูบไล้ทุกส่วนของนางอย่างเบามือ ในแววตาของเขาดูเหมือนจะลุกเป็นไฟ

เขาไม่เคยแตะต้องผู้หญิงคนไหน เเต่ผู้หญิงคนนี้ทำให้เขาได้ลิ้มรสชาติของการเป็นผู้ชาย ตอนนี้ เป็นเวลาที่เขาจะได้เป็นผู้ชายอย่างเเท้จริง และเป็นเวลาที่เขาจะทำให้นางได้เป็นผู้หญิงอย่างเเท้จริงเช่นกัน

หัวใจของเขาเต้นเเรงอย่างมาก มือทั้งสองข้างก็สั่นเล็กน้อย

เมื่อเห็นว่าท่าทางของเขาค่อนข้างจะเงอะงะ ดูเหมือนจะหาทางไม่เจอ ลั่วหลันในฐานะคนที่เคยมีประสบการณ์จากชาติก่อน จึงช่วยนำทางเขาเข้าสู่เส้นชัยอย่างถูกต้อง…

คืนนั้น สองคนที่ได้ลิ้มลองรสชาติเป็นครั้งเเรกต่างก็มีความสุขอย่างมาก จนกระทั่งแสงแดดยามเช้าสาดส่องเข้ามาในห้อง ลั่วหลันจึงค่อยๆลืมตาขึ้น

ขณะที่นางลืมตาขึ้น นางเห็นใบหน้าหล่อเหลาคู่หนึ่ง ดวงตาดำขลับราวกับหยกคู่หนึ่งกำลังมองนางอยู่