พ่ายรักท่านอ๋องตัวร้าย นิยาย บท 149

ลั่วหลานกำลังคิด นางไม่เข้าใจว่าทำไมทุกคนถึงโกหกเขา สิ่งที่ฉางกุ้ยเฟยทำดูไม่เหมือนสิ่งที่คนเป็นแม่ควรทำเลยสักนิด

เมื่อเหลิ่งอวี้ทราบข่าวนี้ครั้งแรก ขาของเขายังคงยืนไม่ได้ นางไม่อยากให้เขาเสียใจหลังจากรู้เรื่องนี้

ตอนนี้เขาสามารถยืนได้แล้ว นางจึงอยากจะบอกสิ่งนี้กับเขา

นางพิงศีรษะไว้บนไหล่ของเขา กอดแขนเขาไว้ และกระซิบ

“ท่านพี่ ครั้งก่อนที่ข้าเข้าวัง ตอนที่พูดถึงท่าน ข้าได้ยินฝ่าบาทพึมพำอะไรบางอย่าง เขาบอกว่าไม่ใช่ลูกของเขา...”

“ท่านคิดว่า ฝ่าบาทหมายถึงว่าท่านอาจจะไม่ใช่ลูกของฉางกุ้ยเฟยหรือไม่”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เหลิ่งอวี้ก็หันไปมองนางด้วยหางตา “เจ้าพูดจริงหรือ?”

ลั่วหลานพยักหน้าอย่างหนัก "ตอนแรกข้าไม่แน่ใจ แต่เมื่อพิจารณาจากสิ่งที่ฉางกุ้ยเฟยทำกับท่าน ข้าคิดว่าอาจจะเป็นเรื่องจริง”

เมื่อได้ยินนางพูดเช่นนี้ เหลิ่งอวี้ก็กัดฟันแน่นและพึมพำ

“ดูเหมือนว่าสิ่งที่ข้าสงสัยจะเป็นเรื่องจริง แล้วใครเป็นแม่ของข้าล่ะ”

เมื่อพูดเช่นนั้นเขาก็คว้าไหล่นาง เอ่ยถามด้วยความกังวล

“หลานเอ๋อร์ เจ้าเข้าวังไปสองครั้งเคยเจอกับแม่นมซุนหรือไม่”

ลั่วหลานส่ายหน้าโดยไม่คิดเ "ในวังมีสาวใช้มากมาย ข้าจะจำชื่อพวกนางได้อย่างไร”

“ไม่ นางไม่ใช่แม่นมธรรมดา”

เหลิ่งอวี้ส่ายหน้าด้วยความเศร้าเล็กน้อย แต่จู่ๆ เขาก็หันกลับไปมองลั่วหลาน

“หลานเอ๋อร์ เจ้าช่วยข้าเรื่องหนึ่งได้หรือไม่”

ลั่วหลานมองดูเขาด้วยสายตาที่งุนงง “ท่านพี่ มีเรื่องอะไรหรือ”

เหลิ่งอวี้ถอนหายใจ จากนั้นก็พึมพำกับตัวเอง

“แม้ว่าข้าจะลุกขึ้นได้แล้ว แต่ยังไม่สามารถออกไปเดินได้ ดังนั้นข้าจึงอยากให้เจ้าหาโอกาสเข้าวัง ไปตามหาแม่นมซุน ข้าอยากรู้ว่านางสบายดีหรือไม่”

เมื่อได้ยินเหลิ่งอวี้พูดถึงแม่นมซุนซ้ำแล้วซ้ำเล่า ลั่วหลานจึงถามด้วยความอยากรู้

“แม่นมซุนผู้นี้สำคัญกับท่านมากเลยหรือ ทำไมถึงได้เอ่ยถึงนางบ่อยๆ”

เหลิ่งอวี้พยักหน้าทันทีโดยไม่ต้องคิดอะไร

“นางคือคนที่เลี้ยงดูข้ามาตั้งแต่เด็กๆ นางคือคนที่ห่วงใยข้ามากที่สุด นางใกล้ชิดข้ามากกว่าแม่แท้ๆ เสียอีก”

เมื่อได้ยินเขาพูดเช่นนี้ ลั่วหลานก็มองเห็นน้ำตาในดวงตาของเขา...

นางยกมือขึ้นมาลูบใบหน้าของเขา

“ท่านพี่อย่ากังวล อีกไม่กี่วันข้าจะเข้าวัง แล้วจะไปสอบถามเกี่ยวกับแม่นมซุน ในเมื่อนางดีกับท่านขนาดนี้ ทำไมถึงไม่ปรากฏตัวมาสามปีแล้วล่ะ”

เหลิ่งอวี้ขมวดคิ้วด้วยความกังวล เขาส่ายหน้าเอ่ยเสียงเบา

“ข้าไม่รู้เหมือนกัน เลยเป็นห่วงว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับนาง ไม่เช่นนั้นนางคงขอฝ่าบาทออกมาพบข้า”

เมื่อได้ยินเขาพูดเช่นนี้ ลั่วหลานก็รู้ว่าแม่นมซุนผู้นี้สำคัญกับเขามาก

นางจึงตัดสินใจหาโอกาสไปที่พระราชวังในอีกไม่กี่วันข้างหน้า

……