พ่ายรักท่านอ๋องตัวร้าย นิยาย บท 151

สุ่ยลั่วหลานงั้นหรือ

เมื่อนึกถึงใบหน้าของนางที่เห็นเขาแล้วจะแปรเปลี่ยนเป็นความโกรธเมื่อเห็นเขา ความปรารถนาบางอย่างทำให้หัวใจของเหลิ่งอวิ่นคันยุบยิบ เขาจะฆ่านางได้อย่างไร ถ้าหากว่าฆ่าเหลิ่งอวี้ไป เขาจะต้องพานางกลับไปยังจวนรัชทายาทและใช้ชีวิตอย่างมีความสุขแน่

“อวิ่นเอ๋อร์？”

เมื่อเห็นเขาเหม่อ ราชครูอู๋จึงส่งเสียงเรียก “ท่านมีความคิดเห็นต่างงั้นหรือ”

เหลิ่งอวิ่นปรับสีหน้าของตัวเองและโบกปฏิเสธ

“เปล่าขอรับ ทั้งหมดเอาตามที่ท่านตาว่าเลย”

ราชครูอู๋พยักหน้าเล็กน้อย และถอนหายใจพร้อมพูดออกมาว่า

“ข้าร้อนใจแทนเจ้านะ สองปีมานี้พระพลานามัยของฝ่าบาทไม่ค่อยดี ถ้าหากว่าท่านสวรรคตตั้งแต่ก่อนวัยอันควร ท่านขึ้นครองราชย์เร็วหน่อยยังดี ถ้าหากรอให้เหลิ่งอวี้กลับมาแก้แค้นเจ้า และเขาร่วมมือกับหลิ่วเต๋อชาง เกรงว่าทุกอย่างจะสายเกินไปแล้ว”

เหลิ่งอวิ่นลุกขึ้นจากเก้าอี้กะทันหัน เขากำหมัดแน่นและพูดว่า

“ข้าจะไปจัดการเดี๋ยวนี้ หาคนที่เป็นวิทยายุทธในจวนสักสองสามคน”

“โง่เง่า”

จู่ๆ ราชครูอู๋ก็เอ่ยเตือนขึ้นมาว่า “คนในจวนเจ้าเหล่านั้นเป็นแค่วิทยายุทธเล็กน้อยจะทำการใหญ่ได้เช่นไร เกรงว่ายังไม่ทันได้ฆ่าเขา ก็จะถูกเขาฆ่าเอาเสียก่อน พอถึงตอนนั้นจุดอ่อนของเจ้าในมือฝ่ายตรงข้ามก็จะมากขึ้น”

“เช่นนั้นจะทำเช่นไรขอรับ”

เหลิ่งอวิ่นโบกมืออย่างจนใจ “ถ้าอย่างนั้นไปหานักฆ่าในยุทธภพสักสองสามคนดีหรือไม่”

ราชครูอู๋หรี่ตาลงเล็กน้อยและพึมพำนิดหน่อย จากนั้นก็พูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมว่า

“เรื่องนี้เจ้าไม่ต้องทำอะไรแล้ว ข้าจัดการเองแล้วกัน！ถ้าพรุ่งนี้เจ้าว่างก็ไปที่จวนอ๋องอวี้สักหน่อย เจ้าจะต้องหาวิธีสืบให้ได้ว่าตอนนี้เหลิ่งอวี้เป็นเช่นไรบ้าง”

“เขาจะทำอะไรได้”

เหลิ่งอวิ่นเบ้ปากอย่างดูถูก “ได้ยินว่าตั้งแต่เขาพิการไปก็เดินไม่ได้แล้ว หลายปีผ่านมาแล้วขาคู่นั้นก็ใช้การไม่ได้มานานแล้ว”

ราชครูอู๋กลับขมวดคิ้วอย่างไม่เชื่อ “เจ้าคิดว่าข้าคู่นั้นของเขาพิการจริงหรือ การโกหกนี้ก็สามารถใช้หลอกฝ่าบาทกระมัง！”

ได้ยินเขาสงสัยเช่นนี้ เหลิ่งอวิ่นก็เบิกตากว้าง และมองไปที่เขาอย่างมึนงง “ความหมายของท่านตาคือ?”

ราชครูอู๋แค่นเสียงออกมาว่า “คนที่เกลียดเหลิ่งอวี้เข้ากระดูกดำไม่ได้มีแค่เจ้านะเหลิ่งอวิ่น ข้าเองก็อยากจะเตือนเจ้าว่า ถ้าอยากคิดจะสืบทอดบัลลังก์ต่อ มีคนจำนวนมากที่คิดจะขัดขวาง เหลิ่งอวี้คนพิการนั่นเจ้าไม่สมควรกลัว แม่ของเจ้าไม่อยู่แล้วไม่มีใครคอยหนุนหลังเจ้า คนเคียงหมอนฮ่องเต้ก็คงไม่สามารถกันเอาไว้ได้แล้ว”

เหลิ่งอวิ่นชะงักไป จากนั้นก็พึมพัมกับตัวเองเสียงเบา