พ่ายรักท่านอ๋องตัวร้าย นิยาย บท 163

“อย่าพูดอย่างนั้นสิเพคะ”

นางยกมือขึ้นปิดปากเขา “หม่อมฉันรับมือเรื่องขี้ประติ๋วนี้ได้ อย่าลืมที่หม่อมฉันบอก หม่อมฉันเป็นสิ่งมีชีวิตเหนือธรรมชาติจากเมื่อหลายพันปีก่อน ในยุคสมัยที่หม่อมฉันอยู่มีอันตรายมากมาย เล่ห์กลเล็กน้อยของคนโบราณทำอะไรหม่อมฉันไม่ได้หรอกเพคะ”

เมื่อได้ยินนางพูดเช่นนี้ เหลิ่งอวี้ก็อดไม่ได้ที่จะโอบนางเข้ามาในอ้อมกอด เชยคางบนผมสลวยของนาง กระซิบแผ่วเบา

“ข้าเชื่อว่าเจ้าเป็นคนที่มีพลังเหนือธรรมชาติ ข้าเหลิ่งอวี้เป็นคนมีคุณธรรม ถึงกอดคนที่มีพลังเหนือธรรมชาติเช่นนี้ได้”

คำพูดของเขาทีเล่นทีจริง ลั่วหลันรู้ว่าเขาต้องคิดว่าตนเองแค่ล้อเล่น

แต่อย่างนี้ก็ดี ไม่ว่าอย่างไร ไม่ต้องจริงจังเกินไปจะดีกว่า

ณ ศาลาว่าการเมือง

ใต้เท้าอวี๋นั่งเป็นประธาน มองเสี่ยวจู้จื่อกับเสี่ยวเฝิงที่คุกเข่าในห้องโถงแล้วมองลั่วหลันกับเหลิ่งอวิ่นที่ยืนแยกสองข้าง ปิดปากกระแอมเบาๆ

“คดีที่ข้ากำลังพิจารณาวันนี้ค่อนข้างพิเศษ นักโทษสองคนนี้ คนหนึ่งคือเสี่ยวจู้จื่อที่ติดตามรัชทายาท และอีกคนเป็นคนรับใช้ของจวนอวี้อ๋อง คดีนี้กรมอาญาควรตัดสิน แต่ช่วงนี้กรมอาญามีคดีเพิ่มขึ้นมาก ข้าจำเป็นต้องรับคดีนี้ เชิญรัชทายาทและอวี้หวังเฟยนั่งลง"

เหลิ่งอวิ่นชำเลืองมองลั่วหลัน นางก็ยกยิ้มมุมปาก มองเขาอย่างดูแคลน จากนั้นต่างฝ่ายก็นั่งลง

เมื่อเห็นว่าทุกคนนั่งลงเรียบร้อยแล้ว ใต้เท้าอวี๋ทุบค้อนหนักๆ เปล่งเสียงกังวานถามว่า

“เสี่ยวจู้จื่อ พูดมาทำไมเจ้าวางยาพิษต้าจื่อจวนอวี้อ๋อง”

เซียวจูซื่อกลืนน้ำลาย แอบมองเหลิ่งอวิ่น กระซิบว่า

“ข้า...ข้าไม่ชอบหน้าเขา”

“พูดพล่อยๆ”

ลั่วหลันชี้หน้าพลางพูดเสียงเย็นชา

“เจ้าเห็นหน้าต้าจื้อไม่กี่ครั้ง บอกว่าไม่ชอบหรือ อย่างนั้นข้าถามหน่อย เจ้าไม่ชอบตรงไหน เคยติดต่อกับเขาไหม”

เหลิ่งอวิ่นขมวดคิ้ว พูดจาห้ามปราม

“อวี้หวังเฟย ที่นี่คือศาล ใต้เท้าอวี๋ยังนั่งอยู่ตรงนั้น ท่านเป็นเพียงผู้สังเกตการณ์ ไม่เหมาะที่จะตั้งคำถามเสี่ยวจู้จื่อเช่นนี้”

จากนั้นเขาประสานมือพูดกับใต้เท้าอวี๋ว่า

“หวังว่าใต้เท้าอวี๋จะตรวจสอบอย่างชัดเจน”

อวี๋ซื่อหมิงทุบค้อน พูดเสียงเย็นชา