พ่ายรักท่านอ๋องตัวร้าย นิยาย บท 169

หลังจากอาไฉ่กับอาหงพึมพำ ก็ได้ยินเสียงคนเร่งจากด้านหลัง

“คนข้างหน้าเดินเร็วหน่อย เดินช้าอย่างกับเต่า ทำไมเดินช้านัก”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ กลุ่มคนที่เดินนำหน้าลั่วหลันก็หยุดทันที หญิงสาวที่เดินนำหน้าหันมาเลิกคิ้วถลึงตามองพวกลั่วหลัน

“โหวกเหวกอะไร รีบไปเกิดใหม่หรืออย่างไร”

อีกฝ่ายไม่ถามให้ดีก็กล่าวหาพวกเขา อาไฉ่อดไม่ได้ที่จะตอกกลับไปว่า

“หุบปากซะ คลานอย่างกับหอยทาก เดินกลัวเจ็บเอวหรือไง”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ สตรีที่นำหน้าหันหน้ามาแช่มช้า สาวใช้ที่อยู่ข้างหลังรีบหลีกทางให้ สตรีผู้นั้นแต่งกายสง่างาม ใบหน้าแดงเรื่อแวววาว เครื่องประดับศีรษะและเสื้อผ้าไหมทองประดับประดาอย่างประณีต เพียงพอที่จะแสดงว่าสถานะของอีกฝ่ายไม่ธรรมดา

นางมีสาวใช้คอยพยุงมือข้างหนึ่ง เดินย่างกรายไปหาพวกลั่วหลัน พินิจพิจารณาพวกนาง แววตาดูถูกดูแคลน

หญิงสาวข้างนางชี้พวกนางโวยวายว่า

“ช่างกล้านัก ตระกูลไหน กล้าดีอย่างไรถึงไม่เคารพไท่จื่อเฟย”

ไท่จื่อเฟย?

ลั่วหลันได้ยินก็มองนางแววตาแปลกใจ

ใครบ้างไม่รู้ว่าเหลิ่งอวิ่นเจ้าชู้ มีพระชายาและสนมมากมาย

นึกไม่ถึงไท่จื่อเฟยคนนี้สวยมาก ลั่วหลันไม่เข้าใจว่าทำไมเหลิ่งอวิ่นถึงไปเกี้ยวพาราสีคนอื่นข้างนอก ทั้งๆ ที่มีภรรยางามเช่นนี้ที่บ้าน

เมื่อเห็นนางจ้องมองตนเอง ไท่จื่อเฟยก็เลิกคิ้ว ยิ้มอย่างดูแคลนเหยียดหยาม

สาวรับใช้ชี้ลั่วหลันอีกครั้ง ตะคอกอย่างไม่มีมารยาท "มองอะไรอยู่ได้ ตกใจหรือ"

ลั่วหลันมองคนรับใช้เย่อหยิ่ง ฝืนยิ้มส่ายหน้า อาไฉ่จ้องนางกลับ โมโหฮึดฮัด

"สาวใช้ปากคอเราะร้ายนัก ระวังข้าจะถอนฟันเจ้า!"

ไท่จื่อเฟยอู๋หลินหลินหรี่ตามองอาไฉ่ สั่งสาวใช้ว่า

“หมิ่นเอ๋อร์ นางนี่ใครกันไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง ตบหน้ามันให้ข้าที”

หมิ่นเอ๋อร์เลิกคิ้วขึ้นอย่างเย่อหยิ่ง รีบเดินไปหาอาไฉ่ ง้างมือและกัดฟันเตรียมจะตบนาง

ขณะที่อาไฉ่กำลังจะหยุดยั้งนาง ลั่วหลันก็เข้ามาจับข้อมือของหมิ่นเอ๋อร์แน่น จ้องมองนาง พูดน้ำเสียงเกลียดชังเย็นชา