พ่ายรักท่านอ๋องตัวร้าย นิยาย บท 178

“เอาล่ะ อย่าก่อเรื่องอีกเลย”

เห็นน้ำเสียงของฮ่องเต้เจือความไม่พอใจ คนในงานก็หยุดหัวเราะ บรรยากาศตึงไปเล็กน้อย

เดิมทีลั่วหลันไม่อยากทำตัวเด่น แต่ถ้าวันนี้ตัวเองไม่ทำให้อู๋หลินหลินคนนี้เห็นสักหน่อย เกรงว่าต่อไปจะกลายเป็นตัวตลกของนาง

ดังนั้น ตอนที่ฝ่าบาทพูดจบ นางก็ลุกขึ้นยืนแสร้งยอบตัวพูดเหมือนทำอะไรไม่เป็น

“ฝ่าบาท พระสนมทุกท่าน ในเมื่อไท่จื่อเฟยเสนอให้ลั่วหลันเต้นรำสักท่อน ถึงแม้ลั่วหลันเต้นรำไม่ถนัด แต่ก็เป็นอยู่บ้าง วันนี้เป็นวันเกิดของพระสนมฉางกุ้ยเฟย ลั่วหลันก็ขายหน้า รำหนึ่งท่อน หวังว่าทุกคนจะไม่หัวเราะ”

เห็นนางตกลงแล้ว อู๋หลินหลินแสดงสีหน้าได้ใจและดูถูกทันที รีบพูดเสียงสูงว่า

“พวกเราจะหัวเราะเจ้าได้อย่างไร ชาติกำเนิดของเจ้าไม่ดี จะต้องไม่เคยเรียนอะไรแค่เต้นเพิ่มบรรยากาศก็พอแล้ว หากไม่ไหวจริงๆ กระโดดเลียนแบบกระต่ายก็ได้”

คำพูดของนาง ทำให้ทุกคนในงานหัวเราะลั่นอีกครั้ง

ลั่วหลันไม่โกรธแต่ยิ้มให้นาง เลิกคิ้วว่า

“ขอยืมใช้พิณของไท่จื่อเฟยได้หรือไม่?”

อู๋หลินหลินเห็นนางต้องการยืมพิณของตัวเอง มีความคิดจะหัวเราะออกมาแล้ว

พิณตัวนั้นไม่ใช่ใครอยากดีดก็ดีดได้ ไม่มีประสบการณ์สองสามปี เสียงที่ดีออกมาจะระคายหูมาก

ดังนั้น นางพยักหน้าอย่างใจกว้าง ยกมุมปากอย่างไม่พอใจว่า “ได้แน่นอน เพียงแค่อวี้หวังเฟยอย่าดีดนานเกินไป อย่าทำลายสายพิณของข้า”

ลั่วหลันยิ้มบางรับพิณมาจากมือของหมิ่นเอ๋อร์ มาถึงกลางโถง กวาดตามองทุกคนหนึ่งครั้ง

อวี๋เฉี่ยวเฉี่ยวที่นั่งอยู่ตรงข้างนางจับผ้าเช็ดหน้าในมือไว้แน่น เหมือนกังวลมากกว่านางอีก

เหลิ่งซีก็ขมวดคิ้วแน่น เหมือนกำลังเป็นห่วงว่านางจะขายหน้า

พระสนมฉางกุ้ยเฟยและฮ่องเต้ที่ใบหน้ามีความอยากรู้ ส่วนพระสนมลี่กุ้ยเฟยทำหน้านิ่งเฉย แต่ความจริงรู้สึกสนใจในตัวอวี้หวังเฟยคนนี้มาก

นางวางพิณหน้าตัวเอง ยกสิบนิ้วเรียววางบนสายพิณเบาๆ เกาสายพิณเบาๆ แต่ละเส้น ทีละนิดกลายเป็นบทเพลงไหลออกมา

ในเวลาเดียวกัน สองขาของนางย่างเบาเต้นรำ ไม่รีบไม่เร่งเหมือนลอยบนเมฆ

ผ่านไปสักพัก เสียงพิณเร่งจังหวะขึ้น นางจับพิณมือเดียว สะบัดแขนเสื้อกว้างสีฟ้าอ่อนออกไป จากนั้นซอยสองเท้าถอยหลัง และหมุนอยู่กับที่อย่างรวดเร็ว ท่าเต้นสนุกสนาน การเต้นที่งดงาม ท่าทางสวยงามน่าหลงใหล ราวกับนกยูงรำแพน ราวกับเทพธิดาลงมาจุติทำให้คนตกอยู่ในภวังค์