พ่ายรักท่านอ๋องตัวร้าย นิยาย บท 201

“คิกๆ…”

ลั่วหลันได้ฟังก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ อาหงกับอาไฉ่ที่ยืนอยู่ข้างนอกศาลาก็ปิดปากหัวเราะเช่นกัน

เมื่อเห็นว่าลั่วหลันกำลังล้อเลียนตนเอง เหลิ่งซีก็ทำบ่นพึมพำอย่างขุ่นเคือง

“ข้าคิดว่านี่เป็นคำอธิบายดีที่สุด ไม่อย่างนั้นท่านจะอธิบายอย่างไรว่าสาวบ้านนอกมีความสามารถมากมายได้อย่างไร อุตส่าห์ให้คำแนะนำ ยังมาหัวเราะข้า ทำดีไม่ได้ดี”

ฟังเขาแล้วลั่วหลันถึงค่อยรู้ว่า ที่แท้เขาหาข้อแก้ตัวให้ตนเอง แม้ว่าเหตุผลของเขาจะน่าขัน แต่มันก็ใช้เป็นเกราะกำบังได้

เหลิ่งซีคนนี้ไม่น่ารำคาญอย่างที่นางคิดไว้ ตรงกันข้าม เขาเป็นคนเรียบง่ายและมีน้ำใจที่หาได้ยากในหมู่เชื้อพระวงศ์

เมื่อเห็นว่านางเงียบไป เหลิ่งซีก็หันมามองนาง “พี่สะใภ้ ท่านโกรธหรือเปล่า ข้าไม่ได้มีเจตนาอย่างอื่น ข้าแค่เป็นห่วงท่าน ช่วงนี้เท่าที่ข้าสังเกต ท่านไม่ได้เหมือนอย่างที่เขากล่าวหากัน ว่าเข้าจวนอวี้อ๋องมีจุดประสงค์อื่น แม้ว่าข้าจะคิดไม่ออกว่าทำไมท่านเก่งสารพัด แต่ข้ารู้ว่าท่านไม่ใช่คนไม่ดีแน่นอน ถึงได้อยากช่วยท่าน"

เขาพูดประโยคสุดท้ายเบามาก แต่เปี่ยมความจริงใจ

ลั่วหลันมองเสี่ยวซีที่อยู่ไม่ไกล หัวเราะเบาๆ "ขอบพระทัย แต่เรื่องนี้ท่านช่วยไม่ได้ และไม่มีใครช่วยได้"

นางฝืนยิ้ม ใครจะช่วยนางได้ เรื่องที่นางอธิบายได้ไม่ชัดเจน คนอื่นจะช่วยได้อย่างไร ตอนนี้นางไม่ขออะไรอีก นอกจากหวังว่าเหลิ่งอวี้จะปลอดภัย

“พี่สี่สบายดีไหม ได้ยินมาว่าหอหนิงกู่เกิดเรื่องใหญ่แล้ว เสด็จพ่อกริ้วมาก สั่งประหารชีวิตทุกคนที่ก่อความวุ่นวายที่นั่น แม่ทัพที่เป็นลูกน้องของพี่สี่อยู่ที่นั่นทั้งหมด ไม่รู้ว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกัน กับพวกเขาหรือไม่”

ลั่วหลันสายตาเคร่งขรึม ในใจยิ่งเป็นห่วงเหลิ่งอวี้

แต่นางคาดเดาได้จากคำพูดของเหลิ่งซีว่า เหลิ่งอวี้ยังไม่ถูกจับ มิฉะนั้น สถานะของเขาจะถูกเปิดเผยอย่างแน่นอน จวนอวี้อ๋องไม่มีทางปกติสุขเช่นนี้

นางถอนหายใจยิ้มเยาะ

“ท่านคิดว่าพี่สี่ของท่านเป็นคนแบบไหน”

เหลิ่งซีหรี่ตา ถอนหายใจยาวแล้วพูดอย่างจนใจ

“เฮ่อ ข้าคิดว่าพี่สี่เป็นคนดี แต่จะมีประโยชน์อะไร ไม่มีใครเชื่อข้า ตอนนั้นข้าอายุแค่สิบห้า ในสายตาเสด็จพ่อ ข้าเป็นเพียงเด็กน้อย ใครกันจะเชื่อคำพูดข้า ก็เหมือนกับตอนนี้ ข้าคิดว่าท่านเป็นคนดี แต่ไม่มีใครเชื่อเช่นกัน เพราะเสด็จพ่อไม่ชอบข้า”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน