พ่ายรักท่านอ๋องตัวร้าย นิยาย บท 206

“เสด็จพ่อ กระหม่อมผิดไปแล้ว กระหม่อมแค่ปากพล่อย เสด็จพ่อไว้ชีวิตด้วย เสด็จพ่อได้โปรดเว้นโทษ”

ฮ่องเต้แทบจะระงับโทสะไม่ได้ มองเหลิ่งอวิ่นกัดฟันกระทบกัน เหมือนราชสีห์ที่บันดาลโทสะ

สีหน้าฉางกุ้ยเฟยเหลือเชื่อ เดิมทีนางต้องการให้ฮ่องเต้จับชู้รัก ฉวยโอกาสนี้ถอนรากถอนโคนพวกเขา แต่ทำไมทุกอย่างถึงเปลี่ยนไป

สุ่ยลั่วหลันยืนด้านหลังรัชทายาท สีหน้าสงบเสงี่ยม ขอแค่ล้างมลทินให้กับเหลิ่งอวี้ได้ นางไม่สนใจว่าฮ่องเต้จะลงโทษนางอย่างไร

เวลาประหนึ่งหยุดนิ่ง บัดนี้ทุกคนยืนตะลึง ไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรดี

ผ่านไปครู่ใหญ่ ฮ่องเต้ก็สั่งคนที่อยู่ข้างหลังเสียงดัง

“จับรัชทายาทเหลิ่งอวิ่นส่งไปกรมอาญา ขังสุ่ยลั่วหลันรอฟังคำตัดสิน”

ฮ่องเต้ก็จ้องมองเหลิ่งอวิ่นกับสุ่ยลั่วหลันโมโห สะบัดแขนเสื้อโกรธขึ้งเดินออกไป เหลือเพียง เหลิ่งอวิ่นที่ตัวสั่นงันงก กับลั่วหลันที่สีหน้าผ่อนคลาย

ทุกอย่างจบลงแล้ว ฮ่องเต้ทราบทุกอย่าง ต่อให้พระองค์รู้ว่าเหลิ่งอวี้แอบออกไปช่วยคน ก็จะไม่กล่าวโทษเขา!

ตอนนี้เหลิ่งอวี้ปลอดภัยแล้ว นางก็รู้สึกโล่งใจ

หลังจากฮ่องเต้เสด็จไปแล้ว ก็มีคนเข้ามาพาตัวเหลิ่งอวิ่นกับลั่วหลันไป

ฮ่องเต้หงุดหงิดโมโหออกจากอุทยานชิงอวี้หยวน ระหว่างทางกลับไปพระที่นั่งหย่างซิน ฉางกุ้ยเฟยเดินตามหลังเกลี้ยกล่อมไม่หยุด

“ฝ่าบาท ท่านอย่ากริ้วเพคะ สืบสวนก่อนดีกว่า”

ฮ่องเต้ชะงัก มองนางโกรธเกรี้ยว ตรัสว่า

“เราทำผิดต่ออวี้เอ๋อร์มาสามปีแล้ว เจ้าไม่แปลกใจที่ได้ยินข่าวนี้หรือ ไม่คิดว่าเราเป็นเผด็จการหรือ ไม่คิดว่าเราเป็นพ่อที่โง่เขลาหรือ”

“ฝ่าบาท ใจเย็นก่อนเพคะ”

ฉางกุ้ยเฟยโค้งคำนับเล็กน้อย กัดริมฝีปากปลอบใจ

“ฝ่าบาท เรื่องนี้ยังต้องสืบสวนอย่างละเอียดก่อน”

“ยังจะสืบสวนอะไรอีก เรื่องชัดเจนเช่นนี้ยังจะสืบสวนอะไร”

ฮ่องเต้โบกมืออย่างกะทันหัน ท่าทางไม่รู้จะทำอย่างไรดี

“เราขังลูกชายสามปีโดยไม่แยกแยะถูกผิด ซ้ำเกือบฆ่าเขา เราเลอะเลือนมาก เลอะเลือนที่สุด!”

"ฝ่าบาท…"

เมื่อเห็นว่าฮ่องเต้มีท่าทีกลัดกลุ้มใจ ฉางกุ้ยเฟยจึงอยากจะพูดโน้มน้าว แต่ไม่รู้ว่าจะเริ่มอย่างไร กริ่งเกรงว่าถ้าพูดมากเกินไปจะทำให้ฮ่องเต้บันดาลโทสะ