พ่ายรักท่านอ๋องตัวร้าย นิยาย บท 208

หลิวสี่รีบพาพวกนางทั้งสามคนออกจากเมืองหลวง มอบเงินหนึ่งพันตำลึงให้กับนาง พูดกับน้ำเสียงแหบพร่า ทั้งขู่ทั้งปลอบนางว่า

“นับจากนี้ไป ท่านคือสุ่ยลั่วหลัน ไม่ใช่อวี้หวังเฟย ต้องดูแลตัวเองให้ดี ฮ่องเต้มีพระเมตตา ไม่ได้สืบชาติกำเนิดหรือจุดประสงค์ในการเข้าใกล้วังหลวง ท่านอย่าท้าทายความยิ่งใหญ่ของ ราชวงศ์ และอย่าท้าทายสิ่งที่ฮ่องเต้ตรัส หวังว่าท่านจะไม่ทำให้อวี้อ๋องเดือดร้อน หนทางยาวไกล หวังว่าท่านจะเดินทางปลอดภัย”

"ขอบใจกงกงที่เตือน"

ลั่วหลันโค้งคำนับ ทำท่าให้อาหงรับตั๋วเงิน ไม่รอช้าหันหลังจากไป

คำพูดของหลิวกงกงเป็นตัวแทนของฮ่องเต้ ดูท่าเขากลัวว่าตนจะกลับเมืองหลวงไปที่จวนอวี้อ๋อง

ลั่วหลันเงยหน้าขึ้นเผชิญลม ก้าวไปข้างหน้า

แม้นไม่รู้เส้นทางข้างหน้า แต่นางก็มีสมาธิ ไม่ว่าภายหน้านางกับเหลิ่งอวี้จะลงเอยอย่างไร ขอแค่เขาปลอดภัย นางก็สบายใจและไม่มีอะไรต้องกังวล

โลกนี้ช่างกว้างใหญ่ ย่อมมีสักที่สำหรับนาง...

หลิวสี่หรี่ตามองตามหลังของนาง ถอนหายใจยาวพึมพำว่า

“ดูแลตัวเองด้วย การออกจากราชวงศ์อาจเป็นทางออกที่ดีที่สุดสำหรับท่าน”

เขาพูดแล้วก็พานางกำนับกลับเข้าประตูเมือง

ห้องทรงพระอักษร

ฉางกุ้ยเฟยมองฮ่องเต้อย่างไม่เข้าใจ กระซิบถามว่า

“ทำไมท่านถึงปล่อยนางไปเพคะ”

ฮ่องเต้มองม้วนหนังสือในมือไม่รีบร้อน ตอบอย่างแผ่วเบาว่า

“ทำไมถึงไม่ได้ล่ะ”

“สถานะของนางปลอม เดิมทีวันนี้อาสะใภ้จะมาชี้ตัวนาง ทำไมฝ่าบาทถึงจู่ๆ ปล่อยนางไปเพคะ หรือว่าฮ่องเต้ไม่สงสัยจุดประสงค์ของนางที่เข้าใกล้อวี้เอ๋อร์”

เดิมทีฉางกุ้ยเฟยกำลังรอให้ฮ่องเต้สอบสวนนางเรื่องตัวตนปลอมวันนี้ แต่กลับเพิ่งทราบว่านางออกจากเมืองหลวงไปแล้ว นางจะยอมรับผลเช่นนี้ได้อย่างไร

"ไม่มีอะไรต้องสงสัย"

ฮ่องเต้สีหน้าคร่งขรึม ขมวดคิ้วเอ่ยว่า