พ่ายรักท่านอ๋องตัวร้าย นิยาย บท 210

“พูดอีกทีสิ อวี้อ๋องไปไหน”

การอยู่ใกล้ชิดกับฮ่องเต้เช่นนี้ อากังรู้สึกหวาดกลัวอย่างมาก ฮ่องเต้มีแววตาสังหารที่ไม่มีใครกล้ามองข้าม เขารีบตอบว่า

“อวี้อ๋องเดินทางไปหอหนิงกู่หนึ่งเดือนเศษแล้วพ่ะย่ะค่ะ”

ฮ่องเต้จ้องมองเขาแววตาเหลือเชื่อ ตวาดอีกครั้ง

“พูดพล่อยๆ อวี้เอ๋อร์นอนเป็นอัมพาตอยู่บนเตียง เขาไปหอหนิงกู่ได้อย่างไร ถ้าเจ้าไม่พูดความจริง ตายสถานเดียว”

เสี่ยวจื้อรีบไปคุกเข่าลงหน้าฮ่องเต้ ตอบอย่างหนักแน่น

“ทูลฝ่าบาท พ่อบ้านอากังพูดถูกแล้ว ท่านอ๋องไปที่หอหนิงกู่จริงๆ ขาของท่านได้พี่สาว...เอ่อ อวี้หวังเฟยรักษาหายแล้ว ท่านอ๋องเป็นห่วงพี่น้องที่หอหนิงกู่ ดังนั้น... ดังนั้นหนึ่งเดือนก่อน ตอนกลางคืนออกไปหอหนิงกู่แล้ว”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ฮ่องเต้ก็คลายมือที่จับคอเสื้อของอากังออกช้าๆ สายตาโกรธเกรี้ยวมองเสี่ยวจื้อ ในใจไม่อาจพรรณนาได้ว่าปีติหรือกังวล

ปีติเพราะเด็กชายบอกว่าอวี๋เอ๋อร์ขาหายดีแล้ว เคลื่อนไหวได้คล่องตัวเหมือนคนปกติทั่วไป

กังวลเพราะเขาไม่แน่ใจว่าคนเหล่านี้พูดจริงหรือไม่ หอหนิงกู่ไกลจากที่นี่มาก ไม่รู้ว่าอวี้เอ๋อร์จะเกิดเรื่องหรือไม่

เมื่อไม่กี่วันก่อน เขารู้เรื่องความวุ่นวายที่หอหนิงกู่แล้ว ดูท่าอวี้เอ๋อร์ต้องไปที่นั่นแล้ว เขายังสั่งประหารชีวิตผู้ที่ก่อความไม่สงบอีกด้วย เขาไม่คิดว่าจะเป็นอวี้เอ๋อร์ เช่นนั้นเขาจะปลอดภัยหรือไม่ เรื่องนี้ทำให้ฮ่องเต้กังวลมาก

ฮ่องเต้พลันเปล่งเสียงเฉียบขาดกับอวี๋ซื่อหมิงที่อยู่ข้างหลัง

“ใต้เท้าอวี๋ รีบส่งม้าเร็วไปส่งพระราชโองการอภัยโทษของเราไปหอหนิงกู่ ต้องแน่ใจว่าอวี้เอ๋อร์ปลอดภัย”

อวี๋ซื่อหมิงขมวดคิ้วไม่กล้าชักช้า ประสานมือรับคำสั่ง "พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมจะไปทันที"

เขารีบวิ่งเหยาะออกไป

ขุนนางทุกคนที่นั่นได้ฟังพระราชโองการ ถึงเพิ่งทราบว่าเหลิ่งอวี้ได้รับการอภัยโทษ รวมถึงอู๋หยวนจางที่เป็นคนสนิท

ฮ่องเต้สั่งให้คนเปิดห้องของเหลิ่งอวี้ ให้ทุกคนรออยู่หน้าประตู เขาก้าวข้ามธรณีประตูไปคนเดียว อวี้เอ๋อร์ไม่อยู่ที่นั่น เขาต้องการดูสถานที่เขาเคยอยู่

ยืนอยู่ที่หน้าประตู มองดูห้องที่เป็นระเบียบเรียบร้อย เขาก็ถอนหายใจหนักๆ เดินเข้าไปข้างใน