พ่ายรักท่านอ๋องตัวร้าย นิยาย บท 215

ดังนั้น เขาขมวดคิ้วแน่นค่อยๆ ก้าวลงชั้นล่าง อยากจะหาเหตุผลหนึ่งคุยกับพวกนาง

ในเวลานี้เอง เสี่ยวเอ้อร์ยกโจ๊กสามถ้วยมาต่อหน้าของเขา จู่ๆ เขาก็เร่งฝีเท้าไม่ทันระวังชนตัวเสี่ยวเอ้อร์โดยตรง เสี่ยวเอ้อร์เสียหลักปล่อยโจ๊กสามถ้วยตกพื้น ลั่วหลันที่อยู่ไม่ไกลเห็นฉากนี้พอดี ขมวดคิ้วมองไปทางหลิวเวย ในเวลานี้หลิวเวยก็เงยหน้ามองนาง

เสี่ยวเอ้อร์พูดเสียงเย็นชาอย่างไม่พอใจ

“ทำไมลูกค้าถึงไม่มองทาง? โจ๊กนี่มันร้อน ลวกคนจะทำอย่างไร? อีกอย่างแม่นางสามท่านนั้นยังรอทานอยู่ด้วย”

เห็นเสี่ยวเอ้อร์กำลังตำหนิตัวเอง หลิวเวยก็ไม่โกรธแต่พูดกับเสี่ยวเอ้อร์ตรงไปตรงมาว่า

“ขอโทษ เป็นความผิดของข้าเอง รบกวนเสี่ยวเอ้อร์ยกมาอีกสามถ้วย......เอ่อไม่ใช่ เป็นโจ๊กสามถ้วยลงบัญชีของข้า”

เสี่ยวเอ้อร์ถอนหายใจอย่างจนใจ เก็บถ้วยที่ตกพื้นเสร็จก็ไปตักโจ๊กมาใหม่

ทางหลิวเวยเดินตรงไปหยุดตรงหน้าลั่วหลันกับอีกสองคนก้มตัวประสานมือว่า

“แม่นางทั้งสามต้องขออภัยจริงๆ เมื่อครู่ข้าไม่ทันระวังทำให้แม่นางทั้งสามท่านรอนานแล้ว ผู้แซ่หลิวละอายใจจริงๆ”

เห็นเขาพูดจาสุภาพแบบนี้ หน้าตาก็ไม่เหมือนคนชั่ว ลั่วหลันส่ายหน้าพูดว่า

“ไม่เป็นไร คุณชายหลิวไม่โดนลวกก็ดีแล้ว”

“แม่นางรู้ได้อย่างไรว่าข้าแซ่หลิว?”

หลิวเวยแสร้งตกใจมาก มองเขาด้วยสีหน้าประหลาดใจ

ลั่วหลันเม้มริมฝีปากส่ายหน้ายิ้มบาง “คุณชายหลิวเพิ่งแทนตัวเองว่าผู้แซ่หลิว หากไม่แซ่หลิวยังจะแซ่อะไรได้?”

“แม่นางพูดได้ถูกต้อง เมื่อเจอก็คือวาสนา ไม่ทราบว่าแม่นางชื่อแซ่อะไร?”

ลั่วหลันขมวดคิ้วแน่นลำบากใจเล็กน้อย อาหงลุกขึ้นขวางหน้าเขามองเขาสีหน้าเย็นชา ตอบอย่างไม่พอใจว่า

“คุณหนูของพวกเราไม่สะดวกเปิดเผยชื่อ เชิญคุณชายหลิวตามสบาย”

แต่หลิวเวยไม่โกรธ เขารีบก้มตัวประสานมือพูดกับอาหง

“แม่นางท่านนี้โมโหแรงจริงๆ ยิ่งไม่ชอบยิ้ม สตรีไม่ชอบยิ่งจะแก่เร็ว”

อาหงถลึงตาใส่เขาอย่างไม่พอใจ “กะล่อน”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน