พ่ายรักท่านอ๋องตัวร้าย นิยาย บท 218
เขาเพิ่งพูดจบ จู่ๆ คนหนึ่งในนั้นก็หยิบยาเม็ดเล็กออกมาจากในกระเป๋าเสื้อ โยนเข้าปากอย่างไม่พูดจา คนอื่นเห็นก็ทยอยทำตาม
เพียงเวลาไม่นาน คนชุดดำสี่ห้าคนก็ทยอยล้มพื้นสิ้นลมหายใจไป
มองพวกคนชุดดำที่ตายอยู่บนพื้น เหลิ่งอวี้ขมวดคิ้วเล็กน้อยพูดกับทุกคนว่า
“พาตัวอาไฉ่กับอาหงไป ส่วนคนที่เหลือพรุ่งนี้ให้ศาลาว่าการมาเก็บศพเถอะ”
เขาพูดคำนี้จบก็ดึงลั่วหลันที่อยู่ใกล้ๆ มากอดอีกครั้ง ไม่รอนางเอ่ยปาก จู่ๆ ก็ก้มตัวอุ้มนางขึ้น เห็นนางหน้าซีดเล็กน้อยก็พูดเสียงเบาว่า
“หลันเอ๋อร์ตกใจหรือ? ขาสั่นเดินไม่ได้แล้ว?”
“ขะ......ข้าเปล่า......”
“เจ้า......มี......”
เขาพูดสองคำหลังออกมาอย่างหนักแน่นและแน่ใจ อุ้มนางเดินไปถามเสียงเบาว่า
“พักที่ไหน?”
“ระ......โรงเตี๊ยมหรูจยา”
ไม่รู้ทำไม เห็นใบหน้าคุ้นเคยมากๆ นางกลับพูดติดอ่างเล็กน้อย
ดังนั้น เขาก็อุ้มนางตลอดทางต่อหน้าลูกน้องของตัวเอง เดินไปโรงเตี๊ยมหรูจยาด้วยแววตาลึกซึ้ง
อาอวี่และอาโฮ่วต่างคนต่างแบกอาไฉ่กับอาหง รีบเดินตามไปภายใต้สายตาของพวกจางหยวน
กลับถึงโรงเตี๊ยมหรูจยา เสี่ยวเอ้อร์เดินเข้ามาต้อนรับอย่างประหลาดใจเล็กน้อย
“แม่นาง นี่......”
ลั่วหลันยังไม่ทันเอ่ย เหลิ่งอวี้ก็ตอบว่า
“เตรียมห้องสองสามห้อง แล้วเตรียมอาหารให้พวกเราด้วย”
น้ำเสียงของเขาเจือความน่าเกรงขามที่คนไม่อาจมองข้ามได้ เสี่ยวเอ้อร์ไม่กล้าถามมากรีบเชิญทุกคนขึ้นชั้นบน
มาถึงตรงบันได ลั่วหลันกระซิบข้างหูเขาว่า
“ปล่อยข้าลงเถอะ!”
“ไม่ได้”
เหลิ่งอวี้เป่าลมข้างหูนางพูดเสียงเบาว่า
“เมื่อครู่เจ้าถูกพวกสกปรกทำให้ตกใจ ข้าไม่วางใจให้เจ้าเดินเอง”
VERIFYCAPTCHA_LABELประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พ่ายรักท่านอ๋องตัวร้าย
บทที่เคยปลดล็อกด้วยเหรียญไปแล้ว ทำไมกลับมาอ่านซ้ำไม่ได้...
เติมเหรียญแล้วแต่ปลดล็อกไม่ได้...