พ่ายรักท่านอ๋องตัวร้าย นิยาย บท 219

พูดถึงตรงนี้ นางรู้สึกร้อนที่หน้าอก ที่แท้น้ำตาอุ่นๆ ของเขาหยดลงมาที่หน้าอกของนาง

นางยกมือให้เขาเงยหน้าขึ้น ในชั่วพริบตาที่สบตากับเขา เห็นเบ้าตาแดงของเขาพูดอย่างลึกซึ้งว่า

“ท่านพี่ ข้ารอท่านอยู่ที่นี่นานมาก ข้ารู้ว่าท่านจะกลับมา ท่านจะต้องกลับมา เป็นอย่างที่คิดท่านกลับมาแล้ว ท่านไม่ได้ลืมข้าไปแล้วใช่ไหม?”

“จะเป็นเช่นนั้นได้อย่างไร”

เขาใช้สองมือจับเอวของนางไว้แน่น ปากพึมพำว่า

“หลันเอ๋อร์ ชาตินี้ข้าจะไม่มีวันลืมเจ้า......”

เขาพูดจบก็โน้มตัวอยู่ตรงหน้าของนาง ช่วยนางแกะกระดุมตรงคอปก......

จนกระทั่งผิวขาวผ่องดุจหยกของนางปรากฏตรงหน้าเขา เขาถึงค่อยๆ จูบลงไป จุดที่เขาเคยจูบ ราวกับหยดน้ำฝนทำให้นางรับมือไม่ทัน

จูบเย็นๆ เหมือนงูพิษเหนียวๆ มีความรู้สึกเหมือนไปมาบนตัวของนาง ปีนป่ายไม่หยุด ทำให้นางสั่นไปทั้งตัวแต่ก็ไม่อยากหยุด

จนกระทั่งตอนนี้ นางถึงรับรู้อย่างแท้จริงถึงการมีตัวตนของเขา ตอนที่นางพยายามเพลิดเพลินกับความอ่อนโยน สองมือของเขาก็วนอยู่ที่เอวของนาง ดึงนางเข้ามากอด สองมือสัมผัสเอวของนางอย่างอ่อนโยนเหมือนจะดึงนางเข้ามาในร่างกายถึงจะยอมหยุด

สายลมพัดข้างนอก หน้าต่างที่แง้มอยู่เขย่าตลอดเวลา เหมือนกำลังบอกว่าคืนนี้เป็นค่ำคืนที่ไม่ธรรมดา

กลางคืนที่มืดมิด ผ่านแสงเทียนสลัว เห็นใบหน้างดงามของนาง ตอนนี้หัวใจเขาเต้นรัวไม่หยุด......

ในชั่วพริบตานี้ พวกเขาลืมทุกอย่างรอบข้าง ในดวงตาของพวกเขามีแค่อีกฝ่าย มีแค่ความสวยงามและตื่นเต้นในตอนนี้

สุดท้าย ในโรงเตี๊ยมหรูจยาที่เมืองหนิงหลัวแห่งนี้ คนรักที่เจอกันอีกครั้ง หาความรู้สึกกลับเจอจริงๆ จนกว่าจะเหงื่อท่วม จนกว่าจะเหงื่อไหลอาบหน้า ในห้องนี้ถึงกลับสู่ความสงบ ทั้งสองคนไม่มีความง่วงสักนิด เริ่มพูดอย่างหวานชื่น

นางนอนบนแขนของเขา แนบชิดกับหัวของเขา ปากพูดอย่างน้อยใจว่า

“ท่านพี่ ข้าถูกฝ่าบาทไล่ออกจากเมืองหลวงแล้ว เขาให้ข้าจากท่านไปตลอดชีวิต แต่ข้าไม่อยากทำแบบนี้ และข้าก็ทำไม่ได้ ดังนั้นรับปากเขาไปก่อน แต่ข้าไม่รู้ว่าต่อไปจะทำอย่างไรดี”

ตอนพูดคำนี้ นางถอนหายใจยาวๆ ในดวงตามีความเศร้าและกังวล