พ่ายรักท่านอ๋องตัวร้าย นิยาย บท 227

หลิวเวยขมวดคิ้วแน่น ลูกกระเดือกของเขาขยับทันที เขาเลียริมฝีปากเล็กน้อยและพูดช้าๆ ว่า

“ต้าหมิง เสี่ยวไป๋ พวกเจ้าว่ามีวิธีอะไรที่ทำให้ท่านอ๋องออกห่างจากผู้หญิงคนนั้นได้”

คำถามนี้ทำให้ชายหนุ่มสามคนที่ไม่เคยเข้าใกล้ผู้หญิงเลยลำบากใจ

พวกเขายืนลังเลอยู่ที่เดิมครู่หนึ่ง จู่ๆ ต้าหมิงก็ยื่นนิ้วออกมานิ้วหนึ่งและชี้ออกไป เขากล่าวว่า

“เช่นนี้ดีหรือไม่ขอรับ ล่อท่านอ๋องไปที่หอนางโลมดีหรือไม่”

หลิวเวยขมวดคิ้วจ้องไปที่เขา เขาด่าทออย่างอารมณ์เสียว่า “เจ้าเห็นว่าท่านอ๋องเหมือนกับคนที่จะไปหอนางโลมหรือ”

ต้าหมิงส่งเสียงตอบรับ จากนั้นก็ส่ายหน้าอย่างแรง “ไม่เหมือนขอรับ จะทำเช่นไรดี”

เสี่ยวไป๋ครุ่นนคิด จู่ๆ เขาก็ทำหน้ามั่นใจพูดขึ้นว่า

“ข้ามีความคิดแล้ว”

เขาจงใจแสร้งทำเป็นมองอีกสองคน หลิวเวยรีบถามขึ้นว่า

“รีบพูดออกมา เลิกเล่นลิ้นได้แล้ว”

เสี่ยวไป๋จึงเล่นหูเล่นตาแล้วขยับเข้าไปใกล้พวกเขาสองคนเล็กน้อย จากนั้นก็พูดเสียงเบาว่า

“พระชายาอวี้คนนั้นมองดูแล้วเป็นคนแข็ง พวกเราแค่หาผู้หญิงมายั่วยวนท่านอ๋อง ให้ท่านอ๋องสนิทกับผู้หญิงคนนี้ พระชายาอวี้คนนั้นจะต้องโมโหจนขอแยกทางกับท่านอ๋องแน่ ไม่แน่ว่าท่านอ๋องอาจจะหลงรักผู้หญิงที่เราหามาก็ได้ จากนั้นทุกอย่างก็จะเข้าที่เข้าทาง”

เมื่อเขาพูดเช่นนี้ออกมา ถึงแม้ว่าหลิวเวยคิดว่าความคิดนี้ดูโง่เง่าแต่กลับไม่มีวิธีอื่นที่ดีกว่านี้แล้ว

ดังนั้นชายหนุ่มทั้งสามคนก็ไปทางเดียวกันและตัดสินใจที่จะทดลองวิธีนี้ก่อน ถ้าใช้การไม่ได้ค่อยหาวิธีการใหม่

แต่จะไปหาผู้หญิงเช่นนี้ที่ไหนกัน ถ้าหากว่าเป็นผู้หญิงธรรมดาอ๋องอวี้จะต้องไม่เห็นในสายตาแน่

ในขณะที่ทั้งสามคนลำบากใจอีกครั้งนั้น คนที่มีความคิดพิเรนท์มากที่สุดอย่างเสี่ยวไป๋ก็มีความคิดอีกแล้ว

“ข้ารู้แล้วว่าจะไปหาที่ไหน พวกเจ้าตามข้ามา”

หลิวเวยกับต้าหมิงตามเสี่ยวไป๋มาที่ด้านนอกหอนางโลม พวกเขามองป้ายหน้าทางเข้าของแหล่งโลกีย์นี้ ต้าหมิงสำลักน้ำลาย หลิวเวยหันไปพูดกับเสี่ยวไป๋ด้วยความโมโหเสียงดังว่า

“เจ้าว่ามาหาผู้หญิงที่นี่งั้นหรือ”

“ใช่แล้วขอรับ”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน