พ่ายรักท่านอ๋องตัวร้าย นิยาย บท 250
“ใช่”
เหลิ่งอวี้จิบชาเบา ๆ มองดูนาง และกล่าวด้วยเสียงนุ่มนวลว่า
“ดังนั้น หากพวกเรามีเวลาต้องไปเยี่ยมเขาบ่อย ๆ โดยเฉพาะตอนฉลองปีใหม่ มองดูจวนแม่ทัพที่ว่างเปล่า หัวใจของเขาต้องรู้สึกโดดเดี่ยวมากแน่”
“ใช่แล้ว คนซื่อสัตย์และมีคุณธรรมสูงส่งแบบเขา รักษาตัวเพื่อภรรยาได้แบบนี้ มันไม่ง่ายเลยจริง ๆ”
ผู้หญิง ล้วนหวังให้ตัวเองได้เจอผู้ชายอย่างหลิวเต๋อชัง แต่ก็ไม่อยากกลายเป็นผู้หญิงที่เสียชีวิตก่อนเหมือนภรรยาเขา
ลั่วหลันแอบพยักหน้า ผู้ชายที่รอคอยภรรยาซึ่งจากไปแล้วมาโดยตลอดอย่างแม่ทัพหลิวมีไม่เยอะจริง ๆ นางเคารพแม่ทัพหลิวในใจ
วันหน้า ต้องไปหาเขาที่จวนบ่อย ๆ เหมือนที่เหลิ่งอวี้พูด ถึงอย่างไรผู้ใหญ่แบบนี้ ก็สมควรได้รับความเคารพ
……
เจิ้นหนานอ๋องเหลิ่งจื่ออันมาถึงเมืองหลวงในเช้าวันรุ่งขึ้น เหลิ่งอวี้พาคนไปรับเขาที่ประตูเมืองด้วยตัวเอง ลั่วหลันก็พาคนรับใช้กลุ่มหนึ่งไปยืนต้อนรับตรงประตูจวนอวี้อ๋อง
ตอนเขาขี่ม้าตัวสูงใหญ่มายืนตรงประตูจวนอ๋อง และพลิกตัวลงมาด้วยความเย่อหยิ่ง ลั่วหลันก็รีบเดินเข้าไป เหลิ่งอวี้แนะนำกับนางว่า
“หลันเอ๋อร์ คนนี้คือเสด็จอาเจิ้นหนานอ๋อง”
ลั่วหลันรีบโค้งตัวคำนับ “คารวะเสด็จอา”
เจิ้นหนานอ๋องเชิดหน้าอย่างหยิ่งยโส เขาไม่กะพริบตา พลันกล่าวกับเหลิ่งอวี้ว่า
“อวี้เอ๋อร์ พาอาเข้าไปพักในจวนเถอะ อาเดินทางมาเหนื่อย รู้สึกเพลียแล้ว”
เหลิ่งอวี้กลับไม่ค่อยชอบพอเสด็จอาคนนี้มากนัก เขาดูถูกลั่วหลัน นั่นทำให้เหลิ่งอวี้รู้สึกไม่ชอบเขาอยู่ในใจ
ตอนเขาเดินไปในจวน หลิวเม่ยที่ยืนอยู่ในกลุ่มคนเห็นเขาเข้า ก็เบิกตากว้างด้วยความตกตะลึง แต่เหลิ่งจื่ออันไม่ได้สังเกตเห็นนาง และมุ่งไปทางเรือนปีกตะวันตกของจวนอวี้อ๋อง ภายใต้การติดตามของทุกคนทันที
ทว่าเมื่อยืนอยู่ตรงประตูทางเข้าเรือนปีกตะวันตก เขากลับไม่ยอมเดินเข้าไป เหลิ่งอวี้เห็นแบบนั้น ก็ขมวดคิ้วและเข้าไปซักถาม
“เสด็จอา เหตุใดไม่เดินเข้าไปเล่า? ที่นี่พวกสาวใช้ได้ทำความสะอาดเรียบร้อยแล้ว”
เหลิ่งจื่ออันกลับทำเสียงหึทางจมูก กวาดตามองที่นี่อย่างเหยียดหยาม และกล่าวอย่างเย็นชาว่า
VERIFYCAPTCHA_LABELประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พ่ายรักท่านอ๋องตัวร้าย
บทที่เคยปลดล็อกด้วยเหรียญไปแล้ว ทำไมกลับมาอ่านซ้ำไม่ได้...
เติมเหรียญแล้วแต่ปลดล็อกไม่ได้...