พ่ายรักท่านอ๋องตัวร้าย นิยาย บท 251
“เหลิ่งอวี้ นี่หรือคือวิธีการต้อนรับแขกของจวนอวี้อ๋อง? เด็กคนนี้เป็นใครกัน? บังอาจไร้มารยาทต่อข้าถึงเพียงนี้”
เมื่อได้ยินดังนั้น ลั่วหลันก็ชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนรีบเดินเข้าไปดึงตัวเสี่ยวจื้อออกมา พร้อมกับอธิบายว่า
“เสด็จอาโปรดระงับโทสะ เด็กคนนี้ยังเยาว์นัก คำพูดไร้เดียงสา ท่านโปรดอย่าถือสาเขาเลย”
พูดจบ นางก็ก้มหน้า ดุเสี่ยวจื้อเสียงเข้มว่า
“รีบขอโทษเจิ้นหนานอ๋องเดี๋ยวนี้”
เสี่ยวจื้อกลับดื้อดึง เบือนหน้าหนีไปอีกทาง ไม่ยอมเอ่ยสิ่งใด
เหลิ่งงอวี้ขมวดคิ้วมองเขา แววตาวาวโรจน์ เอ่ยเสียงเย็นชาว่า
“เสี่ยวจื้อ รีบขอโทษเจิ้นหนานอ๋องเดี๋ยวนี้”
เมื่อเห็นอาจารย์โกรธ เสี่ยวจื้อจึงก้มหน้า งึมงำเสียงแผ่วเบาว่า
“ขออภัยขอรับ!”
“หึ!”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น เหลิ่งจื่ออันพลันสะบัดแขนเสื้ออย่างขุ่นเคือง พลางแค่นเสียง “ขอโทษแล้วเรื่องมันจะจบหรือ? ข้าเห็นว่าเด็กคนนี้มีคนบงการ จงใจลบหลู่ข้า”
ว่าแล้ว เขาก็หันไปสั่งคนรับใช้ข้างกาย
“ใครก็ได้ ลากเด็กคนนี้ออกไป โบยยี่สิบไม้ให้สาสม”
“ไม่ได้นะ”
เมื่อได้ยินดังนั้น เหลิ่งอวี้รีบเอ่ยทัดทาน “เสด็จอา เด็กคนนี้ร่างกายอ่อนแอ จะทนรับโทษโบยยี่สิบไม้ได้อย่างไร?”
ลั่วหลันจึงกล่าวเสริม “เสด็จอา เด็กคนนี้ล่วงเกินท่าน หม่อมฉันขอโทษแทนเขาด้วย”
แต่ทว่า เหลิ่งจื่ออันกลับเชิดหน้าขึ้นอย่างหยิ่งผยอง พร้อมกับโบกมือปัดอย่างไม่แยแส “หึ! แค่เด็กตัวเล็ก ๆ ยังกล้าลบหลู่ข้า เห็นได้ชัดว่าจวนอวี้อ๋องนี้ ไม่มีใครเห็นข้าอยู่ในสายตาเลย วันนี้หากไม่สั่งสอนเจ้าเด็กนี่ ให้หลาบจำเสียบ้าง ข้าจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนได้”
ได้ยินดังนั้น เหลิ่งอวี้กำหมัดแน่นในแขนเสื้อ ส่วนลั่วหลันหัวใจแทบกระดอนออกมา
เมื่อเห็นสถานการณ์เป็นเช่นนี้ เสี่ยวจื้อจึงเชิดหน้าขึ้นอย่างเด็ดเดี่ยว
“จะฆ่าจะแกงก็เชิญ ข้าแค่พูดความจริง ท่านฟังแล้วขัดหู ก็ทุบตีข้าเถิด เรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับจวนอวี้อ๋อง”
VERIFYCAPTCHA_LABELประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พ่ายรักท่านอ๋องตัวร้าย
บทที่เคยปลดล็อกด้วยเหรียญไปแล้ว ทำไมกลับมาอ่านซ้ำไม่ได้...
เติมเหรียญแล้วแต่ปลดล็อกไม่ได้...