พ่ายรักท่านอ๋องตัวร้าย นิยาย บท 256

เมื่อได้ยินดังนั้น ทั้งสองคนที่กำลังกอดกันหลับสนิทก็ตกใจตื่น มองหน้ากันอย่างลนลาน จากนั้นทั้งคู่ก็พลิกตัวลุกขึ้นนั่ง

ลั่วหลันตะโกนถามผ่านฉากกั้นเสียงดังว่า

“เกิดเรื่องอันใดหรือ?”

อาไฉ่ตอบกลับอย่างร้อนรนว่า

“เจิ้นหนานอ๋องจะบังคับพาเสี่ยวจื้อไป หลิวเม่ยกำลังร้องไห้อยู่ เสี่ยวจื้อก็ไม่ยอม พวกท่านรีบไปดูเถิด ตอนนี้ที่โถงด้านหน้าวุ่นวายไปหมดแล้วเจ้าค่ะ”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ลั่วหลันและเหลิ่งอวี้ไม่พูดพร่ำทำเพลง รีบลุกขึ้นแต่งตัว จากนั้นวิ่งไปที่โถงด้านหน้าพร้อมกับอาไฉ่

ตามคาด หลิ่วเม่ยกอดเสี่ยวจื้อไว้แน่นในอ้อมแขน เหลิ่งจื่ออันยืนเท้าสะเอวอยู่ตรงหน้าพวกเขาด้วยสีหน้าบึ้งตึง สีหน้าดำคล้ำของเขาแสดงให้เห็นชัดเจนว่าเขากำลังโกรธมากเพียงใด

เมื่อเหลิ่งอวี้และลั่วหลันเข้ามา น้ำตาแห่งความคับข้องใจของเสี่ยวจื้อก็ไหลออกมาในทันที เขาผละออกจากอ้อมกอดของหลิ่วเม่ยและพุ่งเข้าใส่ลั่วหลัน เงยหน้าขึ้นมองนางด้วยดวงตาโตที่ส่องประกายวิบวับ

“พี่หญิง ช่วยข้าด้วย ข้าไม่อยากไปกับคนชั่วคนนี้”

เสี่ยวจื้อยังคงเรียกเขาว่าคนชั่ว เมื่อได้ยินดังนั้น เหลิ่งจื่ออันก็มองไปที่ลั่วหลันอย่างเย็นชา จากนั้นก็พูดเสียงดังขึ้นว่า

“ในเมื่อเสี่ยวจื้อฟังคำพูดของอวี้หวังเฟย เช่นนั้นก็ขอให้อวี้หวังเฟยช่วยพูดสักประโยค ให้เด็กคนนี้ตามข้าเข้าวังเพื่อร่วมงานเลี้ยงฉลองปีใหม่ เดิมทีเขาก็เป็นลูกชายของข้า แต่ตอนนี้เห็นข้าราวกับเห็นผี ไม่รู้ว่าตลอดหลายปีมานี้ แม่ของเขาสอนอะไรเขาบ้าง”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลิ่วเม่ยก็กรีดร้องออกมาอย่างบ้าคลั่ง

“ข้าไม่เคยเอ่ยถึงท่านต่อหน้าเขาเลย ข้าจะพูดอะไรได้?”

“หึ!”

เหลิ่งจื่ออันสะบัดแขนเสื้อ เส้นเลือดบนใบหน้าปูดโปน ตะคอกด้วยความโกรธเกรี้ยวสุดขีดว่า

“เจ้าบอกให้เขารู้ว่าเขาไม่มีพ่อมาตั้งแต่เด็ก เห็นได้ชัดว่าจิตใจของผู้หญิงอย่างเจ้ามันชั่วร้ายเพียงใด”

“ท่านห้ามว่าท่านแม่ของข้า”

จู่ ๆ อารมณ์ของเสี่ยวจื้อก็พลุ่งพล่าน เขาชี้ไปที่เหลิ่งจื่ออัน กัดฟันกรอด ตะโกนอย่างโกรธแค้นว่า

“แม่ข้าไม่ใช่ผู้หญิงชั่วร้าย แม่ข้าเป็นแม่ที่ดีที่สุดในโลก ข้าไม่อนุญาตให้ท่านด่านาง ท่านมันคนชั่ว...”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน