พ่ายรักท่านอ๋องตัวร้าย นิยาย บท 262

นางขบริมฝีปากสีแดง เร่งจังหวะการเต้นกระทั่งเพลงจบลง ผู้คนส่งเสียงชื่นชม เหลิ่งอวี้ปรบมือเป็นมารยาท มีเพียงเขาเท่านั้นที่รู้ว่า นอกจากหลันเอ๋อร์แล้ว เขาเหยียดหยามคนอื่นที่ยั่วยวนต่อหน้าตนเอง บางทีความคิดนี้อาจเห็นแก่ตัวไปบ้าน แต่ในใจเขาคิดเช่นนี้

ลั่วหลันยิ้มอย่างอ่อนโยนให้อวี๋เฉี่ยวเฉี่ยว นางเต้นระบำได้สวยงามมาก เป็นความงามที่อ่อนช้อยไร้กระดูก ทำให้รู้สึกชื่นชอบ

แต่อวี้อ๋องกลับเมินเฉย อวี๋เฉี่ยวเฉี่ยวทำความเคารพต่อหน้าฮ่องเต้ ฮ่องเต้พยักหน้าชมเชย

“เฉียวเฉียวเต้นระบำเก่งขึ้นเรื่อยๆ เข้ามานี่ ตกรางวัล”

อวี๋เฉี่ยวเฉี่ยวยิ้มหวานชดช้อยรับคำชมจากฮ่องเต้ อวี๋ซื่อหมิงยิ้มหน้าบาน บุตรสาวคือความภาคภูมิใจของเขา

อวี๋เฉี่ยวเฉี่ยวถอยไปแล้ว มีหญิงสาวหลายคนจากตระกูลขุนนางก็เข้ามา ตามติดด้วยนางระบำที่ฟานอ๋องพามา ภายในงานครึกครื้นมาก ทว่าในใจลั่วหลันคาดหวังว่างานเลี้ยงที่ยาวนานเกินไปจะจบลงเสียที นางอยากกลับไปพักผ่อนแล้ว

หลังจากกลุ่มนางระบำถอยไป ดวงตาอู๋หงฉายแววชั่วร้าย หรี่ตาลงพูดว่า

“ในเมื่อวันนี้เป็นงานเลี้ยงปีใหม่ อวี้หวังเฟยจะนั่งเฉยๆ ไม่ได้ เมื่อครู่เห็นท่านเคลิบเคลิ้ม ดูท่าข่าวลือข้างนอกไม่ใช่เรื่องจริง ทำไมไม่ให้เราชมการเต้นระบำอันสง่างามของอวี้หวังเฟยเล่า”

เพิ่งจะสิ้นเสียง ก็มีหลายคนพูดตามเป็นลูกคู่ แม้ว่าหลิวเต๋อชังจะไม่ได้พูดอะไร แต่เขาก็แปลกใจกับอวี้หวังเฟยคนนี้ หวงซื่อสยงกลับพูดตาม

“ในเมื่ออวี้หวังเฟยมีทักษะพิเศษ ทำไมไม่แสดงให้พวกเราชมเล่า ถือโอกาสดีปิดปากคนบางคนด้วย”

แม้นว่าฮ่องเต้จะไม่ชอบอวี้หวังเฟยเท่าไรนัก แต่ก็ไม่อยากให้นางทำให้ตระกูลเหลิ่งต้องอับอายขายหน้าต่อหน้าฟานอ๋อง จึงขมวดคิ้วกล่าวกับลั่วหลันว่า

“เราเห็นว่าอวี้หวังเฟยสีหน้าไม่ค่อยดีนัก หากเจ้ารู้สึกไม่สบาย ก็ไปพักผ่อนเสียเถิด ไม่จำเป็นต้องฝืน”

เห็นได้ชัดว่าฮ่องเต้ต้องการให้นางออกไปจากที่นี่เอง

ขณะนี้อู๋หงกลับพูดอย่างไม่พอใจว่า

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน