พ่ายรักท่านอ๋องตัวร้าย นิยาย บท 264

คำพูดของนางดูเหมือนจะไม่คิดเล็กคิดน้อยกับลั่วหลัน ทำให้ลั่วหลันรู้สึกหงุดหงิด วันนี้คนพวกนี้เป็นอะไร ทุกคนมุ่งแต่รุมหาเรื่องตนเอง

ดูท่าจะทำตัวอ่อนแอเกินไปไม่ได้ มิเช่นนั้นจะถูกรังแกจนตาย

นางจึงเลิกคิ้ว ยิ้มอย่างไม่แยแส

“ขอบพระทัยเหนียงเหนียงที่ทรงพิจารณา อย่างที่ทุกท่านกล่าว ลั่วหลันเป็นสาวบ้านนอก พูดจาไม่ชอบมีลับลมคมใน ใครคิดว่าลั่วหลันสาวบ้านนอกหยาบช้าไร้มารยาท เชิญมาประลองกับหม่อมฉันสักตั้ง แต่ต่อหน้าฮ่องเต้ ใครชนะหม่อมฉันวันนี้ ขอให้หม่อมฉันทำอะไรก็ได้ หากท่านแพ้ ไม่ว่าจะเป็นที่ใด เลิกหาเรื่องหม่อมฉัน มิฉะนั้น สุ่ยลั่วหลันไม่ใช่ลูกพลับนุ่มนิ่มที่จะถูกคนอื่นบดขยี้ได้ง่ายๆ"

นางเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน พูดจบก็มองตรงไปที่ฮ่องเต้ แม้ว่าฮ่องเต้จะรู้สึกว่างานเลี้ยงปีใหม่ในวันนี้ดูไร้สาระไปสักหน่อย แต่มาถึงตรงนี้แล้ว เขาไม่อาจหยุดมันได้ โดยเฉพาะต่อหน้าฟานอ๋อง

ในใจยิ่งรังเกียจอวี้หวังเฟย เหลือเชื่อนางกล้าดีโอ้อวดเช่นนี้ นางไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง หากสุดท้ายแล้วนางพ่ายแพ้ยับเยิน เขาเป็นฮ่องเต้จะเอาหน้าไปไว้ไหน

แต่เห็นว่าพวกฟานอ๋องมีอำนาจที่ไม่อาจหยุดยั้งได้ เขาเอ่ยปากห้ามก็ไม่มีประโยชน์

ฮ่องเต้จึงขมวดคิ้ว โบกมือสีหน้าบูดบึ้ง “วันนี้เป็นวันขึ้นปีใหม่ ทุกคนควรจะมีความสุขร่วมกัน อวี้หวังเฟยมั่นใจว่านางประลองกับทุกคนได้ แพ้ชนะไม่ควรจริงจังเกินไป”

อู๋หงยิ้มอย่างดูแคลน “เป็นไปได้อย่างไร อวี้หวังเฟยเพิ่งพูดเอง ถ้านางแพ้ ให้นางทำอะไรก็ได้ ข้าจะไม่แกล้งนาง ถ้านางแพ้แค่หมอบลงเห่าแบบสุนัขสามรอบก็พอ ฮ่า ฮ่า ฮ่า..."

ทันทีที่เขาพูดเช่นนี้ เหลิ่งอวี้ก็โมโหลุกพรวดขึ้น แต่ลั่วหลันกลับดึงเขาไว้ ยิ้มพลางส่ายหน้าให้เขา จากนั้นหันหน้าไปสบตากับอู๋หง หัวเราะเบาๆ พยักหน้า

“ได้ สุ่ยลั่วหลันรับคำท้านี้ แต่ถ้าคนของท่านแพ้จะทำอย่างไร”

อู๋หงยกมือขึ้นอย่างไม่แยแสและมั่นอกมั่นใจ

“เจ้าว่าอย่างไรก็ตามนั้น”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ นางพยักหน้าเบาๆ แสร้งทำเป็นพูดอย่างหวาดกลัวว่า

“เอาล่ะ ถ้าอย่างนั้นแม่ทัพอู๋กรุณาสาวบ้านนอกด้วย อย่าเรียกคนที่เก่งมากเกินไป”

เมื่อเห็นว่านางมีน้ำเสียงที่อ่อนน้อมถ่อมตน อู๋หงก็ยิ้มไม่หุบ ยกมือขึ้น หัวเราะเหอะๆ อย่างมีเลศนัย

“แน่นอน เข้ามา เรียกจางหนิงมาหน่อย”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน