พ่ายรักท่านอ๋องตัวร้าย นิยาย บท 277

หลังจากกล่าวเช่นนั้น เขาก็ถอนหายใจยาวๆ แล้วกล่าวต่อไปว่า

“บอกข้ามาสิว่าเจ้าอยากให้ข้าทำอะไร ข้าจะยอมทำตามเงื่อนไขของเจ้า”

ดูเหมือนว่าเขาจะตัดสินใจได้ดีมากที่พูดแบบนี้ คิ้วของลั่วหลานขยับ ความบันเทิงที่บรรยายไม่ได้ปรากฏขึ้นในดวงตาของนาง

นางเหลือบมองเหลิ่งอวี้ กระพริบตาจากนั้นเม้มริมฝีปากด้วยความเขินอาย

“เรื่องนี้จัดการได้ยากเหมือนกับที่เสด็จอาพูดไว้ เสี่ยวจื้อเป็นคนดื้อรั้นเหมือนลา แต่เขาเป็นคนดี เขาจะไม่ทนต่อสิ่งใดๆ ที่มืดมนในสายตาของเขาอย่างแน่นอน ดังนั้นข้าคิดว่าตราบใดที่เสด็จอาสัญญากับข้า ข้าคิดว่าข้าอาจโน้มน้าวใจเขาได้”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เหลิ่งจื่ออันก็อดไม่ไหว

“ตราบใดที่เจ้าสามารถโน้มน้าวเขาได้ ข้าก็สามารถทำให้เจ้าได้ทุกสิ่ง”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ดวงตาของลั่วหลานก็เป็นประกายด้วยความยินดี นางกะพริบตาสองสามครั้งก่อนจะกล่าวด้วยความยินดี

“ตราบใดที่เสด็จอาสัญญากับข้าว่าเขาจะไม่เป็นศัตรูของฝ่าบาทไม่สมคบคิดกับตระกูลอู๋ ข้าก็มีเหตุผลที่จะโน้มน้าวเสี่ยวจื้อได้”

“บังอาจ”

คำพูดของนางทำให้ใบหน้าของเหลิ่งจื่ออันแดงก่ำด้วยความโกรธทันที ท้ายที่สุดแล้ว สองสิ่งนี้คือสิ่งที่เขารู้สึกผิดมากที่สุด เขาคิดว่าเขาทำมันได้อย่างสมบูรณ์แบบแล้ว แต่ตอนนี้เมื่อนางชี้แจงให้เขาเห็นด้วยตนเอง เขาจะไม่โมโหได้อย่างไร?

เขามองลั่วหลาน เอ่ยด้วยน้ำเสียงเฉียบขาด

“เจ้าหมายความว่าอย่างไร? ข้า เหลิ่งจื่ออันได้รักษาสัญญาและไม่ได้เหยียบย่างเมืองหลวงมานานถึงยี่สิบปีแล้ว ข้ายังจงรักภักดีไม่เพียงพออีกหรือ? พ่อลูกตระกูลอู๋เป็นขุนนางที่จงรักภักดี ข้าใกล้ชิดกับพวกเขาทำไมถึงกลายเป็นสมคบคิดล่ะ?”

ใบหน้าของลั่วหลานเคร่งขรึมและเขาตอบโดยไม่เกรงกลัว

“ใครบ้างในราชสำนักที่ไม่รู้ถึงความทะเยอทะยานของพ่อลูกตระกูลอู๋? ถ้าพวกเขาไม่ต้องการอะไรจากท่าน พวกเขาจะเข้าใกล้ท่านหรือ? อู๋หงได้ไปเยี่ยมจวนเจิ้นหนานของท่านหลายครั้ง เจตนาของเขาชัดเจนขนาดนั้น ท่านคิดว่าคนอื่นไม่รู้หรือ?”

ทุกๆ คำที่นางพูดนั้นคมกริบเหมือนมีด ทำให้เหลิ่งจื่ออันสั่นสะท้านด้วยความกลัว

เขาขมวดคิ้วมองนาง ก่อนจะเอ่ยทีละคำ

“ทำไมเจ้าต้องสงสัยตระกูลอู๋”

“เหอะ!”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน