พ่ายรักท่านอ๋องตัวร้าย นิยาย บท 295

เขาพูดถึงตรงนี้ก็หมุนกระบี่ยาวในมือเข้าใกล้คอของลั่วหลัน ใบมีดคมนั้นเหมือนบาดคอขาวๆ ของลั่วหลันได้ตลอดเวลา

ลั่วหลันควบคุมสีหน้า แอบกลืนน้ำลาย พยายามให้ตัวเองรักษาความสงบ ร่างกายนิ่งที่สุด

กระบี่ยาวเล่มนั้นอยู่ตรงหน้าของนาง รับรู้ถึงความเย็นของกระบี่เล่มนี้ หากจะบอกว่าไม่กลัวนั่นเป็นเรื่องโกหก คิดถึงว่าตัวเองจะตายได้ตลอดเวลา นางกลอกตาเอ่ยปากขึ้นช้าๆ ว่า

“เสด็จอา ข้าเคยพูดเอาไว้ว่าพรุ่งนี้จะให้ท่านเจอเสี่ยวจื้อ ก็จะให้ท่านเจอแน่นอน หากพรุ่งนี้ข้าไม่ให้ท่านพบเขา ข้าจะนำตัวไปหาท่านเอง”

“เหอะ!”

เสียงของเหลิ่งจื่ออันแหลมขึ้นในทันที ความต้องการแก้แค้นให้ลูกชายรวมถึงปลายนิ้ว หางตามีคราบน้ำตาที่เย็นชาแวบผ่าน

เขาจับกระบี่ในมือของตัวเองแน่น ตะคอกอีกครั้งว่า

“ยังคิดจะหลอกข้าอีก? เกรงว่าจะรอไม่ถึงพรุ่งนี้ ข้าก็จะตกหลุมพรางของพวกเจ้าตายไปพร้อมลูกชายของข้า ในเมื่อเช่นนี้ ทำไมข้าไม่แก้แค้นให้เขาก่อน ค่อยตามเขาไป”

“เหลิ่งจื่ออัน……”

ฮ่องเต้ที่อยู่บนราชบัลลังก์เห็นฉากนี้ จู่ๆ ยกมือห้ามเขา “เจ้าอย่าเลอะเลือน เจ้าเข้าใจผิดแล้ว ข้าไม่เคยคิดจะฆ่าเจ้า เรื่องของเสี่ยวจื้อ คืออุบัติเหตุ อวี้เอ๋อร์กำลังตรวจสอบอยู่ ไม่นานก็จะสืบความจริงออกมาได้ ตอนนี้เจ้าเก็บมือยังทัน”

“เก็บมือเรอะ?”

เหลิ่งจื่ออันเลิกคิ้ว ดวงตาโกรธจนตาแดง มุมปากยิ้มหัวเราะเยาะตัวเอง จากนั้นพูดอย่างเย็นยะเยือก

“ข้าเก็บมือไม่ได้แล้ว ลูกชายของข้าตายแล้ว ข้าเหลิ่งจื่ออันไม่มีทายาท ชีวิตนี้หากแก้แค้นให้เขาไม่ได้ ข้าอยู่ไม่สู้ตาย”

เขาพูดจบในดวงตาประกายแสงเย็นราบกับกระบี่ มือก็หมุนในเวลาเดียวกัน ขอแค่เขาออกแรงเพียงนิดเดียว กระบี่ยาวเล่มนั้นก็จะแทงเข้าจุดชีพจรที่คอของลั่วหลัน ถึงแม้ลั่วหลันที่รู้วิชาแพทย์ก็รู้ดี เมื่อชีพจรของคนถูกตัดขาด ช่วยชีวิตไม่ทันเวลาก็จะเสียเลือดจนตาย

แต่เหลิ่งจื่ออันในตอนนี้ไม่ฟังคำอธิบายใดๆ ของนาง เขาไม่รู้ว่าเสี่ยวจื้ออยู่ในห้องผ่าตัดของนาง เขาเห็นเพียงห้องที่ว่างเปล่า เขาก็ตัดสินว่าเสี่ยวจื้อเกิดเรื่อง เขาจะไม่ร้อนรนได้อย่างไร?

“สุ่ยลั่วหลัน ไปตายซะเถอะ!”

ทันใดนั้น เขาพูดเสียงดังลั่น ใบมีดคมแหลมขยับเหมือนจะกรีดคอของลั่วหลันขาดในชั่วพริบตา ให้นางตายในทันที

ในช่วงเวลาที่อันตราย มือหนึ่งยื่นมาจับกระบี่ของเหลิ่งจื่อที่จะโจมตีไว้อย่างรวดเร็ว จากนั้นเกิดเสียง ‘เพล้ง’ ตกพื้น กระบี่เล่มนั้นก็ร่วงไป ตอนที่ทุกคนไม่ทันตอบสนอง ลั่วหลันถูกคว้าที่เอวดึงเข้าสู่อ้อมกอดที่อบอุ่นและกว้างหนึ่ง

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน