พ่ายรักท่านอ๋องตัวร้าย นิยาย บท 306
ยังมิทันที่เขาจะได้ถึงประตูเมือง เหลิ่งจื่ออันก็ควบม้าเร่งรุดกลับมา เมื่อทั้งสองเผชิญหน้ากัน เหลิ่งจื่ออันใบหน้าแดงก่ำฉายแววความเหนื่อยอ่อน
หลังจากเหลิ่งอวี้ให้ม้าหยุดนิ่งลง ก็รีบร้อนถามว่า
“เสด็จอา คนของท่านปลอดภัยดีหรือไม่?”
“เรียบร้อยแล้ว ข้าสั่งให้พวกเขาถอยร่นไปไกลยี่สิบจั้ง”
“ดีแล้ว ครานี้เราต้องหาหนทางเข้าวังหลวง เพื่อระงับโทสะของเสด็จพ่อและเหล่าขุนนางทั้งหลาย”
เหลิ่งจื่ออันถอนหายใจ สะบัดแขนเสื้อ กล่าวอย่างขุ่นเคือง
“ล้วนเป็นความผิดของข้าที่ผลีผลามเกินไป มิเช่นนั้นคงไม่เกิดเรื่องเช่นนี้ เมื่อเหตุการณ์บานปลายถึงเพียงนี้แล้ว ข้าขอรับผิดแต่เพียงผู้เดียว”
กล่าวจบ เขาทำท่าจะควบม้าไปข้างหน้า เหลิ่งอวี้รีบเรียกเขาไว้
“เสด็จอาโปรดอย่าร้อนรน เรื่องนี้มิอาจแก้ไขได้เพียงท่านกล่าวคำขอโทษ เมื่อคืนท่านถือกระบี่บุกเข้าตำหนักเสด็จพ่อเพื่อทวงถามความผิด เช้านี้คนของท่านยังยกทัพมาประชิดเมือง แม้ขุนนางผู้ใหญ่ในราชสำนักส่วนมากจะละเว้นโทษนี้ แต่ก็ยากจะรับรองได้ว่าพ่อลูกตระกูลอู๋จะไม่ยุแยงเสด็จพ่อ ด้วยเหตุนี้ เราค่อย ๆ ไตร่ตรองหาหนทางกันต่อไปเถิด”
เมื่อเอ่ยถึงพ่อลูกตระกูลอู๋ สีหน้าของเหลิ่งจื่ออันก็แปรเปลี่ยนเป็นบึ้งตึง พลางนึกถึงคำพูดของอู๋หงเมื่อครู่ เขาก็ยิ่งมั่นใจว่าพ่อลูกตระกูลอู๋คิดจะเอาชีวิตเขา
เมื่อคิดได้ดังนั้น เขาก็กระชับบังเหียนม้า ตะโกนบอกเหลิ่งอวี้เสียงดัง
“เจ้ากลับวังไปก่อน ข้าไปประเดี๋ยวก็กลับมา”
พูดจบ เขาก็ควบม้าจากไปอย่างรวดเร็ว
“เสด็จอาจะไปไหนหรือ?”
เหลิ่งอวี้เพิ่งจะถามออกไป ม้าของเขาก็ทะยานออกไปอย่างรวดเร็ว หายลับไปจากสายตาในชั่วพริบตา
เมื่อมองตามแผ่นหลังที่ค่อย ๆ เลือนหายไปไกล เหลิ่งอวี้ก็ถอนหายใจอย่างจนใจ พลางเอ่ยกับคนข้างหลังว่า
“กลับวัง”
ยามนี้ในวังคงวุ่นวายโกลาหลไปหมดแล้ว เขาต้องรีบกลับไปปลอบประโลมฮ่องเต้และเหล่าขุนนางทั้งหลาย แม้ว่าเสด็จอาจะวู่วามไปบ้าง แต่ก็เพราะเสี่ยวจื้อถูกทำร้าย ที่สำคัญ สาเหตุการบาดเจ็บของเสี่ยวจื้อยังไม่กระจ่าง ผู้ที่ลงมือก็มาด่วนตายจากไปเสียแล้ว เรื่องนี้ดูท่าจะกลายเป็นคดีที่ไร้หลักฐานเสียแล้ว แต่เขารู้ดีว่าตัวเองไม่ใช่คนที่จะยอมแพ้ง่าย ๆ เพื่อความยุติธรรมแก่เสี่ยวจื้อ เขาจะต้องสืบหาความจริงให้จงได้
หลังจากแยกกับเหลิ่งอวี้แล้ว เหลิ่งจื่ออันก็มุ่งตรงไปยังจวนแม่ทัพของอู๋หงทันที เขารู้ว่าอู๋หงผู้นั้นจะต้องกลับบ้านไปเปลี่ยนชุดขุนนางก่อนเข้าวัง ช่วงเวลานี้เขาต้องกุมไว้ให้มั่น
ดังคาด เมื่อเขามาถึงจวนแม่ทัพอู๋ อู๋หงก็เปลี่ยนชุดขุนนางเรียบร้อยแล้ว และกำลังจะออกจากบ้าน
ทันทีที่เท้าหน้าของเขาเหยียบบนธรณีประตู เขาก็เห็นเหลิ่งจื่ออันควบม้าสูงใหญ่มายืนอยู่ตรงหน้า จ้องมองเขาอย่างเย็นชา
อู๋หงชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะขมวดคิ้วและแค่นเสียงอย่างเย็นชา
VERIFYCAPTCHA_LABELประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พ่ายรักท่านอ๋องตัวร้าย
บทที่เคยปลดล็อกด้วยเหรียญไปแล้ว ทำไมกลับมาอ่านซ้ำไม่ได้...
เติมเหรียญแล้วแต่ปลดล็อกไม่ได้...