“นั่นจึงเป็นเหตุที่ข้ามาหาเจ้า”
เหลิ่งจื่ออันเอ่ยต่ออย่างไม่ลังเล
“ข้าต้องการให้แม่ทัพอู๋ทูลชี้แจงเรื่องราวนี้ต่อหน้าฝ่าบาท และช่วยยืนยันว่าทั้งหมดเป็นเพียงเรื่องเข้าใจผิด หากแม่ทัพปล่อยข้าออกจากเมืองไปโดยสวัสดิภาพ เทียบเชิญฉบับนั้น จะถูกทำลายสิ้น ไม่เหลือแม้แต่ซาก”
ยามเอ่ยประโยคนี้ แววตาของเหลิ่งจื่ออันจ้องมองอู๋หงเขม็ง สาเหตุที่เขาสามารถคาดเดาความเคลื่อนไหวของอู๋หงได้อย่างแม่นยำเช่นนี้ ล้วนมาจากความมั่นใจในเนื้อหาของจดหมายฉบับนั้น
“ท่าน...”
อู๋หงพยายามจะโต้แย้ง ทว่าเมื่อเผชิญหน้ากับความจริง ถ้อยคำของเขากลับดูไร้น้ำหนักและอ่อนแอเหลือเกิน
หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง อู๋หงก็หรี่ตาลง แววตาอันเฉียบแหลมทอประกายวูบไหว ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมว่า
“ตกลง ข้าสามารถรับปากที่จะพูดกับฝ่าบาทแทนท่าน แต่เจ้าต้องรับปากข้าเช่นกันว่า เมื่อกลับถึงอวิ๋นหนานแล้ว จงทำลายเทียบเชิญนั้นด้วยมือของท่านเอง และห้ามมิให้เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างเราให้บุคคลที่สามฟัง ไม่ว่าวันข้างหน้า ข้า แม่ทัพผู้นี้ จะก่อคลื่นลมใหญ่เพียงใดในเมืองหลวง ท่านห้ามเข้ามาเกี่ยวข้อง ห้ามคบค้าสมาคมกับหลิวเต๋อชัง เหลิ่งอวี้ และคนอื่น ๆ ห้ามนำกองทัพกลับมาเมืองหลวงเพื่อสนับสนุนเด็ดขาด”
เหลิ่งจื่ออันได้ยินดังนั้น ก็แหงนหน้าหัวเราะลั่น พลางชูสามนิ้วขึ้น
“ฮ่าฮ่าฮ่า ข้าขอเพียงเรื่องเดียวจากแม่ทัพอู๋ แต่แม่ทัพกลับขอถึงสามเรื่อง ทว่า ข้ายินยอม เมื่อข้าได้พาลูกชายกลับถึงอวิ๋นหนานอย่างปลอดภัยแล้ว เมืองหลวงแห่งนี้ ข้าก็ไม่คิดจะกลับมาเหยียบอีก”
“ดี ตกลงตามนี้”
อู๋หงหรี่ตาลงเล็กน้อย รีบตกลงกับเหลิ่งจื่ออันอย่างรวดเร็ว และโบกมือให้กับคนด้านนอก พร้อมสั่งเสียงเฉียบขาด
“ใครก็ได้ เชิญนักสืบมาที”
ได้ยินดังนั้น เหลิ่งจื่ออันก็มองเขาด้วยความฉงน “นี่แม่ทัพอู๋หมายความว่ากระไร?”
แววตาเจ้าเล่ห์ของอู๋หงฉายวาบขึ้นวูบหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยอย่างมีลับลมคมในว่า
“คำพูดลอย ๆ ย่อมไร้น้ำหนัก ต้องลงลายลักษณ์อักษรไว้เป็นหลักฐาน”
“หึ!”
ได้ยินว่าอีกฝ่ายต้องการทำข้อตกลงเป็นลายลักษณ์อักษร เหลิ่งจื่ออันก็รู้สึกราวกับถูกหยามเกียรติ เขาสะบัดแขนเสื้ออย่างแรง พร้อมตะโกนก้องด้วยความโมโห
“นี่เจ้าไม่เชื่อใจข้ารึ? ข้าทำการสิ่งใดล้วนเปิดเผยตรงไปตรงมา มีหรือจะกลับกลอกผิดคำพูดเช่นนั้น?”
“ในเมื่อเป็นเช่นนั้น เจิ้นหนานอ๋องจะร้อนตัวไปไย? ก็แค่ลงลายลักษณ์อักษรเท่านั้นเอง”


VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พ่ายรักท่านอ๋องตัวร้าย
บทที่เคยปลดล็อกด้วยเหรียญไปแล้ว ทำไมกลับมาอ่านซ้ำไม่ได้...
เติมเหรียญแล้วแต่ปลดล็อกไม่ได้...