พ่ายรักท่านอ๋องตัวร้าย นิยาย บท 8

ลั่วหลันมีแรงเยอะมาก นางอุ้มเขาขึ้นและสวมเสื้อผ้าที่ดัดแปลงให้ใหม่ ก่อนวางเขาลงและติดกระดุมให้อย่างเรียบร้อย

ชายคนนั้นพลันรู้สึกสบายตัวขึ้นมาทันที ทั้งรู้สึกสะอาดและสดชื่น เขาไม่ได้สัมผัสความรู้สึกในการเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่เลยในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่าน

ทันใดนั้นเขาก็อยากจะขอบคุณหญิงสาวตรงหน้า ไม่ว่าจุดประสงค์ของนางคืออะไร การเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เขาก่อนสิ้นลมหายใจ ทำให้เขาสัมผัสได้ถึงศักดิ์ศรีสุดท้ายที่เหลืออยู่

เมื่อเหลือบมองไปบนเตียง ลั่วหลันรู้สึกว่านางจำเป็นต้องเปลี่ยนผ้าห่มใหม่ ดังนั้นจึงเริ่มเก็บขยะเก่าๆ และนำออกไปพร้อมกับพูดกับคนข้างนอกอย่างเย็นชา

“เตรียมผ้าห่มผืนใหม่ให้ท่านอ๋องด้วย”

หรูอี้ที่อยู่หน้าประตูเงยหน้าขึ้นมอง แม้ว่าตอนนี้ไม่มีใครอยากทำงานในจวนแห่งนี้ แต่พระสนมฉางกุ้ยเฟยได้ออกรับสั่งไว้แล้ว ว่าพวกนางต้องทำตามสิ่งที่พระชายาใหม่ต้องการ

นางจึงหันไปพูดกับสาวใช้อีกคนที่ยืนอยู่ด้านข้าง

“เสี่ยวหง ไปเอาผ้าห่มผืนใหม่มา”

สาวใช้ที่ชื่อเสี่ยวหงตอบรับและหันหลังเดินจากไป

ลั่วหลันจึงโยนขยะที่เพิ่งเก็บมาให้กับหรูอี้ทันที

“เอาขยะนี่ไปทิ้งด้วย”

หรูอี้พลันขมวดคิ้วกับกลิ่นจากถุงขยะที่โชยออกมา ก่อนรีบปิดจมูกและเร่งเร้าสาวใช้อีกคน

“รีบเอาไปทิ้งสิ เร็วเข้า เหม็นเหลือเกิน”

แม้สาวใช้อีกคนจะลังเล แต่ก็รับขยะไปและรีบวิ่งเอาไปทิ้งราวกับเป็นระเบิด

จากนั้นลั่วหลันจึงพูดกับหรูอี้อีกครั้ง

“ใครรับผิดชอบเรื่องอาหารของท่านอ๋อง”

หรูอี้ตอบพร้อมกับสองคิ้วที่ขมวดแน่น

“เพลานี้ท่านอ๋องทานได้แต่ข้าวต้ม ใครทำก็ย่อมได้ทั้งสิ้นเพคะ”

ข้าวต้ม?

ลั่วหลันยิ้มอย่างเย้ยหยัน คนพวกนี้อาจคิดว่าหากให้เขากินเยอะเกินไป จะทำให้ขับถ่ายเยอะเช่นกัน ดังนั้นจึงให้แต่กินข้าวต้มเจือจาง ไม่แปลกเลยที่เขาจะซูบผอมเช่นนี้

นางจึงตอบหรูอี้ออกไปว่า

“เที่ยงนี้เติมเมล็ดข้าวลงในข้าวต้มของท่านอ๋อง เติมน้ำตาลทรายแดงลงไปด้วย”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน