พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 8

ตอนที่ 8 การแย่งชิงในวังลึก

เสี้ยหลีโม่คำนั้น“ไม่อยากให้ท่านอ๋องกำเริบอีกทำลายร่างกาย”ทำให้เธอประทับใจ อันที่จริงเสี้ยหลีโม่ผู้นี้ที่วันนี้ได้พบเห็นนั้น ถือว่าเคารพรอบคอบ เมื่อกี้ตอนเวลากำเริบนั้น เป็นเธอที่พุ่งขึ้นไปคนแรก คำพูดที่เธออธิบายเพื่อตัวเองนั้น ก็เป็นความจริงทั้งหมด แต่แรกก็มีคนทูลเรื่องของวันนี้ที่เกิดขึ้นตรงสำนักเสี้ยงแล้ว เสี้ยหลีโม่ไม่ได้โกหกเลยสักคำ เห็นได้ว่าเธอต้องมีความน่าเชื่อถือสูงแน่นอน ฝังเข็มปล่อยเลือดคำพูดนี้ คงจะไม่ได้พูดออกปากเรื่อยเปื่อย

แท้จริงแล้ว เธอไม่พูดก็ได้ จะหาเรื่องใส่ตัวทำไม?ความผิดบนตัวเธอก็เยอะมากพออยู่แล้ว

หมอหลวงลังเลสักครู่ “ฮองเฮาเหนียงเหนียง การฝังเข็มปล่อยเลือดนี้สามารถรักษาได้จริงๆ แต่ผลที่ได้จากการรักษาจะเป็นเช่นไร ยังไม่เคยทดสอบมาก่อน แล้ว การใช้เข็มบนใบหูและหัวนั้น ก็ต้องระมัดระวังมากนัก ถ้าเลือกจุดผิดพลาด หรือเวลาลงเข็มทิศทางผิดเบี้ยวเล็กน้อย ก็จะเกิดผลที่ร้ายแรงได้”

หลีโม่ได้ยินคำพูดนี้ ปากขยับไปทีนึง แต่ก็ถอยกลับไป ไม่กล้าพูด

ฮองเฮามองไปที่เธอ เงียบไปชั่วครู่ กล่าว “เจ้าเข้าไปดูท่านอ๋องก่อนเถอะ ”

หมอหลวงก้มตัวคำนับถอย ก่อนไป เหลือบมองหลีโม่อย่างแรงทีนึง

หลีโม่ก้มหน้าก้มตาไว้ เธอไม่ได้มีเจตนาจะรุกรานอำนาจของหมอหลวง เธอแค่อยากช่วยตนเอง

ฮองเฮามองซือถูเย้นไว้ “ท่านอ๋อง เจ้าคิดว่ายังไง?”

ซือถูเย้นหมุนแก้วเคลือบสีขาวบนมือไว้ สีหน้าท่าทีเฉยชา “จ้าไม่รู้เรื่องทางแพทย์ ไม่กล้าตัดสินเรื่อยเปื่อย ”

ฮองเฮามองเขาไว้ “ท่านอ๋องมีประสบการณ์ความรู้มากมาย ยังไงก็รู้เรื่องมากกว่าผู้หญิงอย่างข้าแน่นอน

ซือถูเย้นเงยหน้าขึ้นทันที ปากยิ้มขึ้นมา รอยยิ้มนั้นเปลวไฟในฤดูร้อน เผาไหม้ดวงตา ทำให้รู้สึกไม่สบายใจยิ่งนัก

อย่างน้อย หลีโม่มีความรู้สึกเช่นนี้

เธอรู้ตัวขึ้นมาทันที อ๋องซื่อเจิ้งกับฮองเฮาไม่ค่อยเข้ากันสักเท่าไร สองคนนี้ตั้งแต่เธอเข้าตำหนักมาถึงตอนนี้ ไม่เคยแลกเปลี่ยนสายตากัน อ๋องซื่อเจิ้งก็ชิวๆเบื่อๆ กลับเหมือนยับยั้งนั่งอยู่ที่นี่ แต่ไม่ได้เต็มใจ

เธอเริ่มรู้สึกแปลกแล้ว ผู้ที่มีความสามารถชัดเจนเช่นนี้ เหตุใดกลับเหมือนเป็นตัวประกอบเช่นนั้นนั่งอยู่ตรงนี้?

สำหรับฮองเฮา ก็ดูทนรำคาญต่อเขายิ่งนัก

ในเมื่อสองคนที่กั้น แล้วเหตุใดถึงสอบสวนเรื่องวันนี้กับเธอพร้อมกัน?

หลีโม่เริ่มกระวนกระวายเล็กน้อย ระหว่างสองคนนี้มีความสัมพันธ์ที่พูดยาก จะส่งผลกระทบต่อข้าโดยตรงหรือเปล่า?

อ๋องซื่อเจิ้งกลับค่อยๆยืนขึ้น “ฮองเฮาตัดสินใจเองเถอะ ข้าเพียงแค่รับมอบหมายจากเสด็จพี่ เพื่อเฝ้าตรวจสอบเรื่องงานแต่งของอาเฮา เรื่องอย่างอื่น ข้าตัดสินใจไม่ได้ ”

พูดจบ ยกมือเล็กน้อย ก็จะกล่าวลา

ฮองเฮาสีหน้าท่าทีโมโหทันที รีบลุกขึ้นอย่างเร็ว “ท่านอ๋องช้าก่อน!”

ใจของหลีโม่ตกลึกลงไป ถ้าฮองเฮากับอ๋องซื่อเจิ้งโต้แย้งกันตรงนี้ ตัวเองก็มีชีวิตต่อไปไม่ได้แน่นอน ความขัดแย้งในราชวงศ์ จะให้คนนอกรู้เห็นได้อย่างไร?

อ๋องซื่อเจิ้งยืนตัวตรง ลำตัวที่สูงยาวดูสง่าผ่าเผย แสงสว่างในตำหนักที่ส่องอยู่บนใบหน้าที่อารมณ์แปรปรวนของเขา ในดวงตา กลับมีความไม่พอใจ

ฮองเฮาเงยหน้าที่ยโสขึ้นมา บนใบหน้าเผยความเกลียดชังและกังวล “วันนี้กุ้ยไท่เฟยก็ได้เข้าวังหาฮองไทเฮา ให้ฮองไทเฮาดูแลจัดการเรื่องงานแต่งงของเจ้า ฮองไทเฮาให้ข้าจับตาแทน ข้ารู้สึกว่า ตอนนี้ก็มีหญิงผู้นึงที่ช่างเหมาะสมที่จะเป็นชายาอ๋องซื่อเจิ้งยิ่งนัก ”

“เรื่องงานแต่งของข้า ไม่ขอรบกวนฮองเฮาเหนียงเหนียง!”ซื่อถูเย้นสายตาเย็นชา