บทที่871 คลื่นใต้น้ำ
หลังจากที่ใต้เท้าซุนรับคำสั่งและจากไป ฮ่องเต้ก็มองไปที่ลู่กงกง
“ เจ้าอยู่ข้างกายข้า มานานที่สุด ในใจข้าคิดอะไรเจ้ารู้หรือไม่?”
ลู่กงกงพูด “ทาสไม่กล้าเดาพระประสงค์ของฮ่องเต้”
“ พูดเถอะ ข้าอนุญาตให้เจ้าพูด” ฮ่องเต้กระชับเสื้อคลุมเล็กน้อย แล้วหันไปด้านข้างของเสาแกะสลักรูปมังกร
ลู่กงกงครุ่นคิดแล้วพูดว่า “ฮ่องเต้คิดจะใช้พิษท่งหมิงกำจัดท่านอ๋อง?”
“ ความคิดของข้าเดาไม่ยากเลยสักนิด เจ้าก็สามารถเดาได้ ไอ้เจ็ดก็สามารถเดาได้ เจ้าคิดว่าเขาจะซ่อนเจ้าแปดไว้ที่ใด?”
ลู่กงกงใจสั่น “เรื่องนี้....... ทาสเดาไม่ได้จริงๆ”
“เป็นเรื่องที่เดายาก” ฮ่องเต้พูดด้วยน้ำเสียงเอ้อระเหยอย่างสบายใจ “แต่ว่า ใครบางคนที่อยู่รอบตัวเขารู้ เจ้าคิดว่าใครที่รู้?”
“เรื่องนี้...... ทาสก็ไม่รู้เหมือนกัน” หน้าผากของลู่กงกงมีเหงื่อเม็ดเล็กๆไหลออกมา นี่ยังคงเป็นฤดูใบไม้ผลิซึ่งยังมีอากาศเย็นอยู่เล็กน้อย แต่เขากลับรู้สึกอึดอัด
ฮ่องเต้เบะปาก “เจ้าไม่รู้? ผู้ที่ใกล้ชิดกับอ๋องซื่อเจิ้งและทำให้เขาไว้วางใจมีไม่กี่คนหรอก ซูชิงออกจากเมืองหลวงแล้ว มีเพียงเซียวโธ่ จื่นเฉิงและเซียวเซียว3คนนี้ เซียวเซียวไม่น่าทำเรื่องแบบนี้ ถ้าเช่นนั้นก็มีเพียงจื่นเฉิงและเซียวโธ่”
“ฮ่องเต้ การวิเคราะห์ของท่านมีเหตุผล” ลู่กงกงใจสั่นแรงขึ้นเรื่อยๆ
“อืม เจ้าลองไปเจรจา ดูสิว่าสามารถงัดอะไรออกมาจากปากของเซียวโธ่ได้หรือไม่”
ลู่กงกงคุกเข่า “ฮ่องเต้ ความคิดของท่าน ทาสสามารถเข้าใจได้ แต่ว่าท่านไม่ใช่ให้บรรดาใต้เท้าร่วมมือปกครองกับอ๋องซื่อเจิ้งหรือ? เรื่องนี้ทาสเกรงว่าจะทำให้พระชายาขุ่นเคือง อาการป่วยของท่าน......”
ฮ่องเต้หัวเราะพลางชำเลืองมองลู่กงกง “เจ้ากังวลอะไร? เพียงแค่ให้เจ้าไปสอบถาม มีสิ่งของอยู่บนมือ ดีกว่าไม่มีอะไรเลยไม่ใช่รึ?”
ลู่กงกงกัดฟันพูด “แต่ว่า ฮ่องเต้ชื่นชมกับนโยบายที่ท่านอ๋องนำเสนอ......”
“เจ้าเคยเห็นใช่หรือไม่?” ฮ่องเต้พูดแทรกเขาขึ้นมา
“ทาสเคยได้ยินท่านพูดไม่กี่ครั้ง”
“เจ้าคิดว่าอย่างไร?”
ลู่กงกงลังเล “ทาสคิดว่าไม่เลว”
ฮ่องเต้หัวเราเยาะ “ไม่ใช่ไม่เลว แต่มันดีมาก ดีกว่าความคิดของข้ามาก”
“ในเมื่อเป็นเช่นนี้” ลู่กงกงเงยหน้าขึ้นด้วยความสับสน “เหตุใดฮ่องเต้จึงยังสงสัยอ๋องซื่อเจิ้ง? เขาตัดสินใจคืนอำนาจให้ท่านทั้งหมดไม่ใช่รึ?”
สายตาของฮ่องเต้มองผ่านเขาไปที่ไม้ชิงชันที่อยู่ด้านหลังของเขาอย่างเงียบๆ “ข้านึกถึงคำที่เสด็จพ่อเคยพูด เขาบอกว่าไอ้เจ็ดเก่งกาจในการปกครองประเทศ เหมาะสมที่จะเป็นฮ่องเต้ ในตอนนั้นที่ข้าได้ยินก็รู้สึกชื่นใจ เพราะต่อให้เขามีความสามารถมากแค่ไหน เขาก็เป็นได้เพียงขุนนางของข้าเท่านั้น”
ลู่กงกงพูดอย่างกังวล “ฮ่องเต้ ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม”
สายตาของฮ่องเต้เลื่อนกลับมาที่เขา แล้วส่ายหน้าช้าๆ “ไม่เหมือนเดิม เขาพูดถูก ข้าเองที่เปลี่ยนไป ข้าไม่สามารถรักษาคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งเช่นนี้ได้ แม้เขาจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ก็ตาม”
ลู่กงกงพูดต่ออย่างไม่เต็มใจ “ฮ่องเต้ ท่านอ๋องบอกว่าต้องการจะไปแคว้นหนาน เหตุใดท่านจึงไม่ทำให้เขาสมปรารถนา?”
“ในบรรดาองค์ชายมีใครสามารถเทียบอ๋องซื่อเจิ้งได้?” ฮ่องเต้ถามเขา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พิษรักองค์ชายโฉมงาม
จบแบล้วววววว...
900 ตอนแล้ว ชีวิตของหลีโม่แทบหาความสุขไม่เจอเลย แถมลูกก็ถูกคนอื่นเอาไปทิ้งอีก สงสารจับใจ...
ตะว่าไปเรื่องนี้หมุยเฟยกับฮ่องเต้เลวร้ายแบบกินกันไม่ลงนะ ทำร้ายทุกคนที่ดีกับตัวเอง แล้วแางว่าจำเป็นๆ กลับเป็นพวกอี๋เฟยซะอีกที่แย่งแยกพวกำองชัดเจนไปเลย หมุยเฟยนี่นับว่าเป็นคนที่ได้ดีจากการเนรคุณผู้คนรอบข้างโดยแท้...
ฮ่องเต้กับลู่กงกงนี่ ตอนตายคงมีกันแค่ 2 คนละนะ...
อี๋เฟยนี่คือนางฉลาดสุดละในบรรดาเมียของเต้...
ท่านซือถูเย่นใจเย็นๆจากสุราก่อนเจ้าค่ะ สนใจยัยน้องด่วนเด่วจะโดนมิใช่น้อย55555...
โธ่ๆท่านซือถูเย่น เค้าลางกลัวว่าที่ภรรยาในอนาคตมาแต่ไกล รีบซ่อนสุราเลยนะ แต่ไม่น่าจะทัน หลอกใครก็หลอกได้แต่ไม่ใช่กับแม่นางหลีโม่555555...