พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 12

ตอนที่ 12 หาแมวจรจัด

หลีโม่ได้ยินเสียงฝีเท้าของนางดังไกลออกไป ก็รีบเปิดประตูห้องส้วม โชคดีที่เรือนนี้มีดอกไม้

ต้นไม้ เยอะคนที่ยืนอยู่หน้าประตูก็มองไม่เห็นนาง

นางแอบเดินมาถึงกำแพงแล้วบีนขึ้นไปบนกำแพงแล้วรีบกระโดดลงมาถึงแม้ว่าพละกำลังยังไม่ฟื้นฟูดีแต่โชคดีที่ยังมีมือ

นางรีบวิ่งไปทางลานเสี้ยจื้อ เพราะว่าวันนี้ทั้งเฉิงเสี้ยงเสี้ยและนายหญิงหลิงหลงกับคนอื่นๆ ก็ต่างอยู่ที่ห้องของนายหญิงแก่ บ่าวไพร่ต่างก็ไปอยู่กันที่นั่น ทำให้ตลอดทางที่นางวิ่งมาไม่เห็นใครเลย

วิ่งมาถึงข้างสระน้ำก็เห็นชุ่ยยุ่นเดินนำคนสามคนไปทางลานเสี้ยจื้อ เสี้ยฉวนเองก็เดินตามหลัง

หลีโม่คิดในใจ แย่แล้ว ในมือของทั้งสามคนนี้ถือผ้าอยู่ น่าจะเป็นเถ้าแก่ร้านผ้าและช่างตัดเสื้อแน่

ทั้งสามคนนี้เป็นคนนอก หากเห็นอะไรในลานเสี้ยจื้อแล้วจะต้องเอาไปพูดต่อข้างนอกเป็นแน่

โหดเหี้ยมอำมหิตจริงๆ

หลีโม่เดินลัดทางเล็กๆ ไปถึงลานเสี้ยจื้อก่อนพวกเขา

ประตูใหญ่ของลานเสี้ยจื้อมีคนยืนเฝ้าอยู่ไม่กี่คน ซู่หยู้ก็กำลังแอบยืนคุยกับพวกเขา

หลีโม่เดินวนไปทางด้านหลังแล้วบีนข้ามกำแพงเข้าไป รีบเดินเข้าไปในห้องของท่านแม่

ประตูถูกเปิดออก กลับเห็นท่านแม่นอนอยู่บนเตียงกับชายแปลกหน้าคนหนึ่ง เสื้อผ้าของทั้งสองกระจัดกระจายและกำลังนอนหมดสติกันอยู่

หลีโม่มองดูชายคนนั้น ในหัวก็คิดออกชื่อหนึ่งขึ้นมา เฉินเอ้อ

คิดๆ ดูเมื่อก่อนเฉินเอ้อคนนี้ก็มาที่จวนบ่อย เคยเห็นเขาไม่กี่ครั้งดังนั้นจึงจำได้

หลีโม่ไม่มีเวลามาคิดอะไรมากมาย นางลากเฉินเอ้อลงมา แล้วรีบลากออกจากประตูไป แล้วเอาไปแอบไว้ที่ห้องส้วม

ที่ประตูใหญ่มีคนเฝ้าอยู่แน่นอนว่าออกไปไม่ได้ ได้แต่หวังว่าพวกเขาจะไม่ไปหาที่ห้องส้วม

เฉินเอ้อนอนเหมือนหมูตายอยู่ในห้องส้วม ท้ายทอยของเขานูนขึ้นมาดูท่าคงจะต้องโดนคนตีจนสลบ หลีโม่กระทืบเท้าไปที่อกของเขา แล้วจี้จุดที่ขมับของเขา เฉินเอ้อค่อยได้สติขึ้นมา เขาเห็นหลีโม่ เขาตกใจกำลังจะอ้าปากถาม แต่หลีโม่รีบพูดขึ้นมาว่า “เจ้าหุบปากไว้ดีที่สุดเจ้าถูกคนตีจนสลบแล้วถูกนำมาไว้ที่เตียงของท่านแม่ข้า ตอนนี้กำลังมีคนมาจับคนร้าย หากเจ้าโดนจับได้ผลที่จะตามมาเจ้าก็คิดเอาเองแล้วกันนะ”

เฉินเอ้อตกใจหน้าซีดขาวเผือก “เป็นแบบนี้ไปได้อย่างไร”

“เจ้าอยู่ที่นี่อย่าได้ส่งเสียงอะไรข้าจะจัดการเอง”หลีโม่พูดจบก็ปิดประตูห้องส้วมแล้วเดินออกไป

นางต้องทำให้เฉินเอ้อฟื้นได้สติ หากถูกคนหาเจอก็จะได้เตรียมใจไว้แล้ว และสามารถบอกได้ว่ามาเข้าห้องน้ำที่นี่ อย่างน้อยก็สามารถหาข้อแก้ตัวได้

นางรีบวิ่งเข้าไปในห้อง ยังไม่มีคนเข้ามาในห้อง แต่ได้ยินเสียงฝีเท้าเดินดังใกล้เข้ามา

นางรีบปิดประตู หลังจากนั้นหยิบเข็มออกมาจากแขนเสื้อ แล้วฝังไปที่ตัวของคุณนายเสี้ย

คุณนายเสี้ยไอขึ้น แล้วก็ฟื้นได้สติ เห็นหลีโม่กำลังจ้องมองตนอยู่ จึงได้ถามขึ้นมาว่า “ข้าหลับไปหรือ”

หลีโม่พูด “ไม่ท่านถูกวางยาสลบพวกเขาเอาเฉินเอ้อมาไว้ที่เตียงของท่าน ตอนนี้ชุ่ยยุ่นกำลังพาคนมา ต้องการจะจับท่านกับเฉินเอ้อ ข้าได้เอาเฉินเอ้อไปไว้ที่ห้องส้วมแล้ว”

“อะไรนะ” คุณนายเสี้ยตกใจพูดขึ้น

“อย่าได้วิตกไปที่นี่ไม่มีอะไรแล้ว ขอเพียงแค่จับไม่ได้คาหนังคาเขาก็ไม่เป็นไรแล้ว ท่านแม่ ท่านรีบลุกขึ้นมาแล้วปักผ้าของท่านต่อเสีย” หลีโม่ลากนางให้ลุกขึ้น

“ที่แท้ก็เถ้าแก่โจนี่เอง มาตัดชุดใหม่ให้ท่านแม่หรือ” หลีโม่ยิ้ม “รีบเข้ามาเถอะ ท่านแม่อยู่ข้างใน”

ชุ่ยยุ่นมองแรงไปที่ซู่หยู้ ซู่หยู้ทำหน้ารู้สึกผิด นางไม่เห็นว่าคุณหนูใหญ่กลับมานี่ นางเฝ้าอยู่หน้าประตูตลอด

นางยืนขึ้นแล้วเดินไปอยู่ข้างหน้าชุ่ยยุ่นแล้วกระซิบข้างหูนางว่า “ข้าไม่เห็นคุณหนูใหญ่เข้ามาอีกอย่างในห้องก็ไม่มีคนเดินออกไป คนนั้นยังคงอยู่ในห้องอย่างแน่นอน”

ชุ่ยยุ่ยพยักหน้าเบาๆ เดินนำคนเข้าไปในห้อง คุณนายเสี้ยกำลังนั่งปักดอกไม้อยู่ ถึงแม้ว่าหลีโม่จะทำให้นางได้สติแล้ว แต่ฤทธิ์ยาสลบยังคงออกฤทธิ์ ทำให้นางยังคงมึนๆหัว

“นายหญิง” ชุ่ยยุ่นเดินไปคำนับข้างหน้า สายตามองดูรอบๆแต่ก็ไม่พบใคร แต่หลังฉากกั้นลมเหมือนว่ามีของกำลังขยับ

เสี้ยฉวนเองก็เดินเข้าไปดู ชุ่ยยุ่นพูดกับเสี้ยฉวนว่า “หลังฉากกั้นลมมีแมวจรจัดหรือเปล่า เจ้าเข้าไปดูสิ เมื่อกี้เหมือนจะได้ยินเสียงแมวร้อง อย่าทำให้นายหญิงตกใจล่ะ”

เสี้ยฉวนรับคำ “ได้ ข้าจะเข้าไปดูให้”

เสี้ยฉวนหัวเราะแล้วพูดขึ้นว่า “นายหญิงไม่รู้ช่วงนี้ในจวนมีแมวจรจัดเข้ามาเยอะมาก มันน่ากลัวมาก”

คุณนายเสี้ยมองแรงไปที่เขา “ในห้องของข้าไม่มีหรอกแมวจรจัด หลังฉากกั้นลมมีของสิ่งหนึ่งห้อยอยู่เจ้าไม่ควรเข้าไปดู”

ชุ่ยยุ่นพูด “ของผู้หญิงสินะ ข้าไปดูให้ก็ได้ เล็บของแมวจรจัดพวกนั้นคมเกินไปแล้วหากทำให้นายหญิงตกใจจะไม่ดี”

พูดไปก็รีบเดินเข้าไป หลังฉากกั้นลมไม่มีคน มีเพียงชุดนอนที่ห้อยไว้กับเสื้อชั้นใน ไม่เหมาะที่จะให้ผู้ชายเข้าไปดูจริงๆ

นางแอบแปลกใจ แล้วมองมาที่ซู่หยู้อีกครั้ง ซู่หยู้ทำหน้าไม่รู้ ตั้งแต่ที่เอาคนมาส่งก็ยังไม่ได้ออกไป อีกอย่างนายหญิงถูกยาสลบไปแล้ว ทำไมยังฟื้นมาได้อีก

“ไม่มีแมวจรจัด” ชุ่ยยุ่นฝืนยิ้มแล้วพูด “นายหญิง นายหญิงแก่สั่งให้ข้าพาช่างมาวัดตัวท่าน นายหญิงเองก็ไม่ได้ตัดชุดใหม่มานานแล้ว ควรจะตัดเอาไว้ใส่ไปงานฉลองวันเกิดของนายหญิงแก่นะคะ”