พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 139

ตอนที่ 139 ไม่มียาพิษ

หลานหยู้กูกูรู้ได้อย่างชัดเจนว่าเรื่องทั้งหมดนี้ต้องมีคนชักใยอยู่เบื้องหลัง แต่หากไม่มีการพิสูจน์ ก็คงทำได้เพียงมองตาปริบๆแล้วละ

หยางมามาเห็นว่าชุยไท่เฟยและนายหญิงแก่เฉินก็ประทับอยู่ที่นี่ด้วย จึงได้พูดกับหลี่ซื่อว่า “ฮูหยิน ชุยไท่เฟยและนายหญิงแก่เฉินก็ประทับอยู่ด้วยเพคะ”

ใบหน้าของหลี่ซื่อได้เปลี่ยนสีเล็กน้อย ก่อนจะรีบพูดว่า “รีบประคองข้าไปแสดงความเคารพเร็ว มันเสียมารยาทเกินไปแล้ว”

หยางมามาตอบรับแล้วประคองหลี่ซื่อเข้าไป อีกทั้งยังส่งเสียงส่งเสียงเตือนหลี่ซื่อถึงเรื่องทิศทางการยืนของไท่เฟยและนายหญิงแก่เฉินด้วย

หลี่ซื่อโค้งตัวคำนับไปทางทั้งสองคน “หลี่ซ่วยหยุ่นน้อมเข้าเฝ้าไท่เฟย น้อมเคารพไท่เฟย น้อมเคารพนายหญิงแก่เฉินเพคะ ”

ชุยไท่เฟยเพิ่งจะได้ยินคำพูดของนายหญิงแก่เมื่อสักครู่ จึงได้เกิดความรู้สึกไม่พอใจหลี่ซื่อเอามากๆ ถึงแม้จะบอกว่าบัดนี้เกิดเรื่องราวใหญ่โตขึ้นแล้ว และไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับหลี่ซื่อแต่อย่างใดก็ตาม แต่นายหญิงแก่ก็บอกว่านางหยิ่งผยองอวดดีและไม่ให้เกียรติ กระโดดลงจากรถม้ามาที่นี่ ชุยไท่เฟยก็ไม่รู้ความจริงแต่อย่างใด เมื่อเห็นนางในตอนนี้ ขึงได้พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ฮูหยินเป็นผู้ที่สูงส่งร่ำรวยจริงๆ วันคล้ายวันประสูติของแม่ยายผู้นี้ ก็ไม่ได้เชิญเจ้ามา ช่างเป็นหญิงสาวที่มีความสามารถเป็นเยี่ยมจริงๆ องค์ประกอบมากมายเช่นนี้ ไท่เฟยผู้นี้อายเจียกลัวว่าจะรับมารยาทของนางได้”

เมื่อหยางมามาได้ยินคำพูดนี้ จึงได้เอ๋อปากออกไปว่า “ไท่เฟยเพคะ ท่านพูดเช่นนี้ก็ดูจะใส่ร้ายฮูหยินอย่างไม่เป็นธรรมไปแล้วเพคะ ไม่ใช่ว่าฮูหยินไม่ยินยอมมา แต่นายหญิงแก่ทรงรับสั่งอย่างเข้มงวดไว้ ว่าให้ประทับอยู่เพียงแต่สวนดอกไม้ด้านหลัง ไม่อนุญาตให้ไปยุ่มย่ามสวนดอกไม้ด้านหน้าโดยเด็ดขาดเพคะ”

เมื่อนายหญิงแก่ได้ยินคำพูดเช่นนี้ จึงได้จ้องเขม็งไปทางหยางมามาทันใด “ถึงแม้ว่ามามาจะเป็นคนข้างกายของฮองเฮาก็ตาม แต่ก็ไม่สามารถพูดจามั่วซั่วไม่คำนึงถึงความจริงได้ ข้าไม่เคยออกคำสั่งเช่นนี้แต่อย่างใด”

“นายหญิงแก่ไม่เคยรับสั่งใดๆมาก่อน หม่อมฉันเข้าใจแล้วเพคะ” หยางมามาประคองหลี่ซื่อ ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ได้ ฮูหยิน เรากลับกันเถอะเพคะ ณ ที่แห่งนี้ล้วนแล้วแต่เป็นคนมีชาติตระกูลทั้งนั้น มีแต่คนดูถูกเหยียดหยามท่านเพคะ”

เมื่อชุ่ยไท่เฟยได้ยินคำพูดของหยางมามา ก็ขุ่นเคืองหมองในทันที “หยางมามา เจ้าต้องพูดให้ชัดเจนก่อนแล้วค่อยไป”

นายหญิงแก่รั้งแขนของชุยไท่เฟยไว้ ก่อนจะกระซิบข้างหูของนาง สีหน้าของชุยไท่เฟยจึงได้เปลี่ยนเล็กน้อย “เจ้าพูดจริงหรือ?”

“เรื่องนี้อ๋องอานชินทรงไต่สวนด้วยตัวพระองค์เอง กลับไปสอบถามอ๋องหลี่ชินก็ทรงตรัสรู้แล้วเพคะ” นายหญิงแก่เฉินไม่ได้ตั้งใจที่จะกดน้ำเสียงไว้ แต่เพื่อให้นายหญิงได้ยิน

นายหญิงจึงเคลื่อนไหวอีกเล็กน้อย เดิมทีนางกลัวว่าเรื่องนี้จะถูกแพร่กระจายออกไป แล้วจะสร้างผลกระทบให้แก่จวนเฉิงเสี้ยง แต่กลับนึกไม่ถึงว่านายหญิงแก่เฉินที่ไม่สนใจเรื่องราวจะรู้อย่างคาดไม่ถึงจริงๆ

นางนึกถึงเรื่องที่พูดกันตอนอยู่ในสวนดอกไม้ด้านหน้าขึ้นมาได้ นายหญิงแก่เฉินแสร้งทำเป็นไม่รู้ แล้วฟังนางพูดตลอด กล้าขบขันเหยียดหยามอยู่ภายในใจเชียวหรือ

เรื่องนี่ไม่อาจทำให้นายหญิงแก่ไม่เกิดความสงสัยได้ เฉินหลิ่วหลิ่วเข้าวังมาเพื่อเข้ามาช่วยผดุงความยุติธรรมให้แก่เสี้ยหลีโม่ ทั้งสองคนอยู่ด้วยกันตลอดเวลา เฉินหลิ่วหลิ่วจึงต้องหาข้อแก้ต่างมาพิสูจน์ความบริสุทธิ์ให้แก่เสี้ยหลีโม่อยู่แล้ว บัดนี้คำพูดของนายหญิงแก่เฉินจึงกลับตาลปัตร ราวกับมีความคับแค้นใจกับจวนเฉิงเสี้ยงอย่างไรอย่างนั้น

หรือว่านายหญิงแก่เฉินผู้นี้ต้องยืนอยู่ในแนวรบเดียวกับหลี่ซื่อ? ทำไมนางถึงได้ทำเช่นนี้ละ?

นายหญิงแก่ยิ่งคิดก็ยิ่งหวาดหวั่น ซือถูจิ้ง อ๋องหลี่ชิน อ๋องอานชิน อ๋องซื่อเจิ้ง ล้วนแล้วแต่ปกป้องเสี้ยหลีโม่อยู่เงียบๆ หากมีนายหญิงแก่เฉินเพิ่มเข้ามาอีกคน นั้นก็บ่งบอกได้ว่า คนต่ำช้าผู้นี้ต้องทำการกบฏอย่างแน่นอน

ชุยไท่เฟยเตือนสตินายหญิงแก่เฉิน และมักจะมองหาต้นสายปลายเหตุอยู่เสมอๆ นางยื่นหน้าออกไปมองนายหญิงแก่เล็กน้อย โดยที่ไม่เอื้อนเอ๋ยคำใด

สีหน้าที่แสดงความดุดันของนายหญิงแก่นั้น บางทีอาจจะกำลังโกรธหรือไม่ก็อับอายอยู่ก็เป็นได้ เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ ทำให้นางละอายใจเป็นอย่างยิ่ง

บัดนี้มีเพียงการวิเคราะห์ของหมอเท่านั้นที่จะสามารถตรวจสอบได้ว่าภายในห้องพักส่วนตัวแห่งนี้มีการวางยาพิษรักจริงหรือไม่ หากเป็นความจริงๆ ก็สามารถพิสูจน์ได้ว่ามีคนบ่งการอยู่เบื้องหลัง

อย่างน้อย จวนเฉิงเสี้ยงก็คงจะไม่มีคนสูญเสียไปมากกว่านี้

สำหรับคำพูดที่ยายแก่ของเฉินเอ้อพูดออกมาเหล่านั้น นายหญิงแก่ยังไม่มีเวลาไปคิดให้มากความแต่อย่างใด แต่เมื่อได้ยินเรื่องนี้ก็อึดอัดใจอยู่ไม่น้อย