พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 150

ตอนที่ 150 เฉิงเสี้ยงจะแต่งงาน

เมื่อพูดถึงจิ้นโก๋วกง จริงๆ แล้วก็เป็นตำแหน่งที่ยอดเยี่ยม

ตำแหน่งจิ้นโก๋วกงของเขาเป็นตำแหน่งที่สืบทอดต่อกันมา แต่ความจริงแล้ว ตระกูลซีเหมินในตอนนั้นก็ให้กำเนิดคนที่มีความสามารถอยู่ไม่น้อย ตำแหน่งเดิมของเขาเป็นแม่ทัพใหญ่ และเคยได้รับชัยชนะทางตอนใต้

แต่ว่าไม่ใช่ว่าเขาไม่มีความทะเยอทะยาน เขามี แต่เพราะเขาชนะสงครามในครั้งนั้น จริงๆ แล้วเป็นเพราะว่าเหล่าไท่จวินโยกย้ายทหารได้อย่างถูกวิธี ถึงได้รับชัยชนะในครั้งนั้นได้

จิ้นโก๋วกงมีอำนาจที่แน่นอน แต่ลูกหลานกลับใช้ไม่ได้เกินไป เพื่อเพิ่มอำนาจให้แก่พวกของตน เขารู้ดีว่าจวนเฉิงเสี้ยงในตอนนี้ก็เหมือนกับหนูข้ามถนน แต่กลับไม่ลังเลที่จะปีนขึ้นไปที่สูง

จิ้นโก๋วกงเป็นบทบาทที่ร้ายกาจบทบาทหนึ่ง ไม่ได้อยู่ในสนามรบ แต่กลับวางกลยุทธ์อยู่ด้านบน

ก็เป็นเพราะอย่างนี้ เขาถึงสามารถทำให้ตำแหน่งของตนมั่นคงอยู่ได้ มีไม่กี่คนในเมืองหลวงที่กล้าล่วงเกินอำนาจของเขา

การเกี่ยวดองกับจวนเฉิงเสี้ยง เขาอยากจะยืมเฉิงเสี้ยงเสี้ยเป็นบันไดให้เขาได้ปีนขึ้นไปหาฮองเฮากับเหลียงไถ้ฝู้

เฉิงเสี้ยงเสี้ยย่อมอยากจะแต่งงานกับซีเหมินเสี่ยวเยวี่ยมาก เพราะว่าสถานการณ์อำนาจของจิ้นโก๋วกงในตอนนี้กำลังสำคัญมาก ได้เกี่ยวดองกับตระกูลซีเหมิน ทำให้เขาเหมือนกับเสือติดปีก อีกอย่าง สามีเก่าของซีเหมินเสี่ยวเยวี่ยก็ตายอยู่ในสนามรบ นางที่เป็นฮูหยินของนายทหาร ชื่อเสียงและศักดิ์ศรีย่อมสูงส่ง

ตอนนี้เขาต้องการคนที่มีชื่อเสียงไร้มลทินมาชำระล้างสิ่งสกปรกในจวนเฉิงเสี้ยงของเขา

ซีเหมินเสี่ยวเยวี่ย เพียงขอร้องตำแหน่งผิงชีเท่านั้น นางไม่ได้ต้องการให้เขาหย่าร้างกับหลี่ซื่อ สำหรับเขาแล้วนับว่าสบายใจไปหนึ่งอย่าง เพราะว่าในช่วงที่สำคัญนี้ เขาไม่สามารถหย่ากับหลี่ซื่อได้

สำหรับการหย่าร้าง มันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว

เสี้ยโลเยว่คัดค้านเรื่องการแต่งงานของเขากับซีเหมินเสี่ยวเยวี่ย นายหญิงแก่จึงตั้งใจจะไปพูดกับนาง

“เจ้ารู้หรือไม่ว่าทำไมเดี๋ยวนี้องค์รัชทายาทถึงไม่มา?” นายหญิงแก่สั่งให้ซุยหยู้กูกูต้มชา หรี่ตาทั้งสองข้างเอ่ยถามนาง

เสี้ยโล่เยว่กุมหน้าผาก พูดด้วยน้ำเสียงโกรธเคืองว่า “รู้เจ้าค่ะ เพราะนังพิการผู้นั้นทำใบหน้าของข้าเสียโฉม องค์รัชทายาทจึงรังเกียจข้า เขาจึงไม่มาหาข้าเลย”

นายหญิงแก่ส่ายหัวเบาๆ “ไม่ใช่ ไม่ใช่ การแต่งงานขององค์รัชทายาท หน้าตานั้นเป็นเรื่องรองลงมา สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือลำดับ

ศักดิ์ของตระกูล ชื่อเสียงของจวนเฉิงเสี้ยงในตอนนี้ถูกทำลายแล้ว อีกอย่างเรื่องงานแต่งงานของพวกเจ้าจนถึงวันนี้ก็ยังไม่ได้รับ

การเห็นด้วยจากฮองเฮา ฮองเฮาก็ไม่ได้มีพระราชโองการอะไรลงมาเพิ่ม ว่าให้คนจัดเตรียมงานอภิเษก”

“ท่านย่า เช่นนั้นควรจะทำอย่างไรดีเจ้าคะ?” เสี้ยโล่เยว่กระวนกระวายใจยิ่งนัก “ฮองเฮาจะยกเลิกงานอภิเษกหรือไม่เจ้าคะ?”

นายหญิงแก่พูดอย่างเย็นชาว่า “ข้าไม่ยอมให้เรื่องนี้เกิดขึ้นง่ายๆ แน่”

นางมองขึ้นมาด้วยแววตาที่เปล่งประกาย จ้องไปที่เสี้ยโล่เยว่ “เพราะฉะนั้น นี่ถึงเป็นเหตุผลว่าทำไมบิดาของเจ้าต้องแต่งงานกับซีเหมินเสี่ยวเยวี่ย”

“หลานยังไม่เข้าใจเจ้าค่ะ ท่านย่าโปรดชี้แนะด้วยเจ้าค่ะ” เสี้ยโล่เยว่รีบเอ่ยถามทันที

นายหญิงแก่รีบพูดขึ้นทันทีว่า “หลังจากที่ซีเหมินเสี่ยวเยวี่ยแต่งเข้ามาแล้ว ก็จะเป็นแม่เลี้ยงของเจ้า เจ้าไม่เพียงต้องเคารพนาง ยังต้องสานสัมพันธ์ที่ดีกับนางด้วย เมื่อไหร่ก็ตามที่เจ้าไปงานเลี้ยง เจ้ากับนางจะต้องมารดาที่มีเมตตากับลูกสาวที่กตัญญู นางอายุเยอะกว่าเจ้าหลายปี ข้าจะบอกเจ้าว่า เจ้าไม่เพียงต้องเรียกนางว่ามารดา ยังต้องเคารพนางเหมือนแม่แท้ๆ ของเจ้าอย่างจริงใจ ทำให้ทุกคนรู้ว่า จวนจิ้นโก๋วกงเป็นที่พึ่งพิงของ นั่นก็คือมารดาของเจ้าที่มาจากตระกูลซีเหมิน”