พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 177

ตอนที่ 177 กำลังจะเริ่มต้น

เฉินหลิ่วหลิ่วส่ายหัว “แพงมากหรือ? ข้าไม่รู้ว่าทำไมถึงแพงขนาดนั้น”

คุณหนูที่ไม่รู้จักข้าวยากหมากแพง เป็นธรรมดาที่จะไม่รู้ว่าทำไมมังกรไฟถึงแพง ที่จริงนางก็ไม่รู้ว่าตอนที่เหล่าไท้จุนให้หนึ่งพันชั่งนั้น นางกัดจนฟันแทบหัก

ต่อมาทำไมถึงไม่เชิญ ไม่ใช่เพราะนางซน แต่เป็นเพราะค่าใช้จ่ายแพงเกิน

ซูชิงเดินผ่านมา พูดขึ้นว่า “รำมังกรไฟใช้ผ้าไหมพับซ้อนกันแปดชั้น แช่ในเหล้าขาวอย่างดี แล้วรมควันธูปหอม บวกกับน้ำมันก๊าชพิเศษ แค่ฟังก็รู้แล้วว่าเป็นของแพง”

หลีโม่รู้ว่าผ้าไหมแพงมากจริง ผ้าผืนหนึ่งสามารถขายได้เป็นร้อยตำลึง ต่อให้เศษผ้านิดเดียว ก็ราคาแพง

ซ้อนกันแปดชั้น เท่ากับแปดชิ้น บวกกับเหล้าชั้นดีกับธูปน้ำมันหอมต่างๆ สมควรแพงจริงๆ

“ข้านึกว่าใช้เศษฟาง” หลีโม่ปาดเหงื่อ

ของเล่นพวกคนรวยล้วนเป็นการเผาเงิน นางรู้ตัวเองไม่ใช่คนระดับสูง

“ชนบทมีการใช้เศษฟางหรือ แต่ เศษฟางไหม้เร็ว และปลิวกระจายไปทั่ว หากทำให้คนได้รับบาดเจ็บจักไม่ดีแน่” ซูชิงพูด

หลีโม่รู้สึกประหลาดใจ ทีแรกไม่ได้มีการวางแผนไว้ว่าจะมีรำมังกรไฟ ทำไมถึงเพิ่มรายการที่ผลาญเงินอย่างกะทันหันแบบนี้?

“อยู่ดีๆ ทำไมรำมังกรไฟ?” หลีโม่พึมพำออกมาก

ซูชิงพูดว่า “มีอะไรน่าแปลก? เกิดเรื่องแบบนี้แล้ว เป็นใครก็ต้องคิดว่าเป็นอัปมงคล ยังบิดาของเจ้าเป็นถึงเฉิงเสี้ยง ซีเหมินเสี่ยวเยวี่ยก็เป็นฮูหยินชั้นหนึ่ง แค่รำมังกรไฟขับไล่ความซวย เฟื่องๆฟูๆสักหน่อยก็เป็นเรื่องธรรมดา”

หลีโม่รับคำ “คงเป็นเช่นนั้น”

เป็นเพราะมีการเชิญมังกรไฟ โต๊ะที่จัดวางเมื่อช่วงเที่ยงวันนี้จึงต้องย้าย เพื่อจัดที่โล่งให้มังกรไฟเดินผ่าน

ดูทุกคนต่างก็ตื่นเต้น รอคอยรำมังกรไฟในครั้งนี้

ก่อนจะรำมังกรไฟ จะมีมือกลองมาประจำที่ก่อน มือกลองสิบสองคนแบกกลองเดินเข้ามาในจวน จัดการเตรียมสถานที่ จัดย้ายสิ่งของที่ติดไฟง่ายออกไป

ปกติรำมังกรไฟจะรำหลังจากกินเลี้ยงแล้ว ทุกคนดื่มกินอิ่มแล้ว ก็จะเดินตามมังกรไฟ มีฝ่าซือเดินนำหน้า ปากก็จะร่ายคำอวยพรต่างๆไปด้วย เพราะฉะนั้น ในตอนนั้นก็จะครึกครื้นมาก

เมื่อซีเหมินเสี่ยวเยวี่ยกลับมาจากห้องนายหญิงแก่ เหลียงซือกับองค์ชายรองซีเหมินได้รออยู่ที่หน้าประตูห้องนางแล้ว

“เป็นยังไงบ้าง? พวกเขาว่าอย่างไรบ้าง?” เมื่อเห็นซีเหมินเสี่ยวเยวี่ยกลับมา เหลียงซือก็รีบรุดเข้าไปถาม

ซีเหมินเสี่ยวเยวี่ยลากนางเข้าห้องไป เพราะผู้ชายจะไม่สามารถเข้าห้องหอใหม่ได้ จึงให้องค์ชายรองซีเหมินรออยู่ข้างนอก

“เอ้อเซิ่นวางใจได้ เฉิงเสี้ยงรับปากแล้ว พรุ่งนี้จะไปสิงปู้ไปหาสิงปู้ซั้งซู เขาบอกว่ามีวิธีเอาน้องชายออกมาจากคุกสิงปู้ได้” ซีเหมินเสี่ยวเยวี่ยพูด

“จริงหรือ?” เหลียงซือถามอย่างดีใจ

“ใช่ แต่ว่า” ซีเหมินเสี่ยวเยวี่ยรีบเปลี่ยนน้ำเสียง “เอ้อเซิ่นจะต้องยอมขอโทษหลีโม่”

“อะไรนะ? นางบ้านั่นทำให้ชิ่งเอ๋อเข้าไปอยู่ในคุกยังจะให้ข้าไปขอโทษนาง?” เหลียงซื่อโมโหเดือด

ซีเหมินเสี่ยวเยวี่ยดึงมือนางมากุมไว้ แล้วพูดด้วยเสียงอ่อนหวานว่า "เอ้อเซิ่นอย่าได้โมโห นี่เป็นเพียงส่วนหนึ่งของแผนการ เจ้าเพียงแค่ทำดีกับนาง แล้วขอให้นางไปสิงปู้พร้อมเฉิงเสี้ยง ที่จริงเรื่องนี้ สิงปู้กับอ๋องซือเจิ้งล้วนรู้เรื่องนี้ดี ขอเพียงหลีโม่ช่วยพูด บวกกับเฉิงเสี้ยงเป็นประกัน น้องชายจักต้องได้กลับมาแน่"

เหลียงซือครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง "ไม่ได้ ข้าจะก้มหัวให้นางไม่ได้ คนคนนี้เลวมาก รังแกเจ้าก่อนที่เจ้าจะเข้าเรือนหอก่อน แล้วต่อมาก็ทำให้ชิ่งเอ๋อต้องติดคุก"