พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 178

ตอนที่ 178 ตามหาคุณหนูโล่เยว่

หลีโม่มองไปดู สีหน้าเซี่ยวโธ่ดูซีดเซียวจริงๆ

นางเดาว่าตอนที่เข้าไปในป่าไผ่คงโดนงูกัด ในป่าไผ่มีงูเขียว พิษร้ายแรงมาก แต่พวกเขากล้าบุกเข้าไป น่าจะพกยาถอนพิษไว้กับตัว

หากยังไม่ถอนพิษ ซือถูเย้นน่าจะมาหานาง ไม่ใช่นั่งเป็นพระพรหมรอดื่มเหล้าอยู่ตรงนั้น

ที่จริงหลีโม่ไม่คิดว่าเสี้ยห้วยจุนจะโง่เอาคนมาซ่อนในจวนเฉิงเสี้ยง โดยเฉพาะรู้ว่าจวนเฉิงเสี้ยงกำลังจะจัดงานแต่งงานแบบนี้ ยิ่งไม่น่าทำแบบนี้

การกระทำของซือถูเย้นนี้ ดูเกินไปไหม?

ซือถูจิ้งกับนายหญิงแก่ชุยไท่เฟยเหล่าไท่จุนเหลียงซือล้วนนั่งอยู่ที่โต๊ะเดียวกัน นางมองเห็นหลีโม่กับเฉินหลิ่วหลิ่ว จึงร้องทักให้พวกเขาไปหา

หลีโม่พาเฉินหลิ่วหลิ่วเดินไป ตอนแรกแค่อยากทักทายชุยไท่เฟยกับเฉินไท่จุน แต่จิ้งจิ้งให้พวกนางทั้งสองนั่งลง

ความหมายของจิ้งจิ้งหลีโม่เข้าใจดี มีเหล่าไท่จุนกับชุยไท่เฟยอยู่ ต่อให้นายหญิงแก่อยากทำอะไรนางก็จะไม่เป็นเรื่องง่าย

หลีโม่นั่งอยู่ด้านข้างเฉินไท่จุน เฉินไท่จุนพูดเสียงต่ำว่า “เรื่องที่สั่งทำได้การอย่างไรบ้าง?”

หลีโม่ยิ้มตอบ “ไท่จุนไม่ต้องใจร้อน ไม่นานทุกอย่างก็จะกระจ่างแล้ว”

ชุยไท่เฟยที่นั่งอยู่ได้ข้างได้ยิน จึงหัวเราะพูดขึ้นว่า “เหล่าเฉิน เจ้าอย่าได้ปิดบังเลย ข้ารู้ว่าพวกเจ้ารวมหัวกันทำอะไร กำลังวางแผนงานแต่งของหลิ่วหลิ่วใช่ไหม?”

เฉินไท่จุนพูดอย่างเศร้าสร้อยว่า “ไม่อย่างนั้นล่ะ? ข้าเป็นกังวลที่สุดเลย”

“เรื่องของพรหมลิขิต เป็นกังวลไปก็แค่นั้น เจ้าดูองค์หญิงของเราสิ ยี่สิบแปดแล้ว ก็ยังไม่มีวี่แววเลย” ชุยไท่เฟยไม่แคล้วที่จะพูดถึงซือถูจิ้ง จะโทษชุยไท่เฟยก็ไม่ได้ ทุกครั้งที่เข้าวังไปพบเหล่าไท่เฮา เหล่าไท่เฮาก็จะพูดถึงแต่เรื่องคู่ครองของจิ้งจิ้ง บอกว่าเป็นคำสั่งของไท่ฮองไท่เฮา หากไม่สามารถจัดการ ในใจจะไม่สงบสุข

เฉินหลิ่วหลิ่วฟังอยู่ข้างๆ ถามขึ้นอย่างสงสัยว่า “องค์หญิงอายุแค่สิบหกเองไม่ใช่หรือ?”

เฉินไท่จุนพูดพร้อมกับหัวเราะว่า “เด็กโง่ องค์หญิงอายุยี่สิบแปดแล้ว”

สีหน้าจิ้งจิ้งเคร่งเครียด “ไท่จุนไม่จำเป็นต้องเตือนอายุข้าขนาดนั้น ข้าจำของข้าได้”

“ยี่สิบแปดยังสาวอยู่ ดูข้าสิตั้งเจ็ดสิบแปดแล้ว” เหล่าไท่จุนค่อยๆถอนหายใจ สีหน้าเหมือนคิดถึงตอนเยาว์วัย

“เหล่าไท่จุน ตอนนี้ท่านโชคดีแล้ว ได้ลูกสะใภ้ที่เรียบร้อยแสนดี ช่วยให้ตระกูลเฉินเจริญรุ่งเรือง แม่ทัพทั้งสิบสองมายืนเรียง นั่นคือเกาะปกป้องต้าโจวเลยนะ” นายหญิงแก่ยิ้มพูด

เหล่าไท่จุนมองหน้านาง “ในด้านการเลือกลุกสะใภ้ ข้าเหนือกว่าเจ้าจริงๆ ลุกสะใภ้ของเจ้าสี่คน นอกจากหยวนซือ นอกจากนั้นไม่ได้เรื่องเลย”

นายหญิงแก่พูดอะไรไม่ออก เพราะแค่คิดอยากสนิทสนม ไม่คิดว่าคำพูดนี้ของเหล่าไท่จุนจะแว้งกลับมา สีหน้าไม่มีความสุข และคิดถึงเฉินหลิงหลง เหลียวซือกับซีเหมินเสี่ยวเยวี่ย ล้วนไม่ใช่คนดีอะไรจริงๆ

ไม่มีคำแก้ตัว นางจึงเงียบ แต่ในใจคิดแค้นเหล่าไท่จุน

ชุยไท่เฟยคิดหวังดี รีบชวนเปลี่ยนเรื่องพูด แต่กลับตอกย้ำจิตใจจิ้งจิ้งยิ่งนัก “องค์หญิง เหลวไหลเกเรอย่างเซียวหยาน เจ้าไม่ต้องไปคิดถึงแล้ว”

หลีโม่ได้ยินชื่อเซียวหยานชื่อนี้อีกครั้ง นางมองดูจิ้งจิ้ง เห็นสีหน้านางซีดเซียว เหมือนคนที่โดนทำร้ายจุดอ่อน ดูเหมือนคนคนนี้ช่างมีอิทธิพลในใจนางมาก

นางมองดูหลิ่วหลิ่ว หลิ่วหลิ่วก็กำลังมองดูจิ้งจิ้ง แววตาของนางแฝงความเอ็นดู

“ไท่เฟยกำลังบีบให้ข้าไปนั่งที่อื่นหรือ?” จิ้งจิ้งถามด้วยสีหน้าไร้อารมณ์

ไท่เฟยถอนหายใจเบาๆ “ได้ๆ ไม่พูดก็ได้ ต่อไปข้าจะกลายเป็นผู้ร้าย ดู อาหารมาล่ะ”

นายหญิงแก่สั่งให้คนรินเหล้า มีคนใช้สองคนมารินเหล้า แต่มีคนหนึ่งรินให้แค่หลีโม่กับเหลียงซือ แล้วก็รีบจากไป