ตอนที่ 188 รับหลี่ซื่อกลับมา
ไม่ผิด เขาเห็นเสี้ยหลีโม่ปรากฎตัวออกมาจากกองเพลิงของตำหนักข้าง ต่อมาตำหนักใหม่ก็พลันลุกไหม้อีก เขาจึงสงสัยวางหลีโม่จะเป็นคนวางเพลิง
แต่จากการคาดเดาก่อนหน้านั้น กำลังเสี้ยหลีโม่เพียงคนเดียวไม่สามารถวางเพลิงใหญ่ขนาดนี้ได้หรอก
แล้วจากการสำรวจสิ่งแวดล้อมในตอนนี้ ประตูถูกล็อก ถังน้ำมัน โอกาสในการล็อก แล้ววางเพลิง แผนการนี้แม่นางผอมแห้งแรงน้อยเพียงคนเดียวไม่สามารถทำให้สำเร็จลุล่วงได้หรอก
แต่ว่า เขากลับสงสัย เพราะสำหรับเขาแล้ว เสี้ยหลีโม่ไม่น่าหนีรอดออกมาจากตำหนักเล็กท่ามกลางกองเพลิงที่โหมกระหน่ำเช่นนั้นได้ แต่นางก็ทำได้ และยังพาเหลียงซื่อออกมาด้วย
ซีเหมินเสี่ยวเยวี่ยสีหน้าเปลี่ยนไป “เจ้าสงสัยนางหรือ? แต่มันจะเป็นไปได้หรือ?”
“เป็นไปไม่ได้ แต่ นางก็สามารถหนีรอดออกมาจากกองเพลิงที่โหมกระหน่ำขนาดนั้นได้ ในสายตาของทุกคน ล้วนมองแล้วเป็นไปไม่ได้ทั้งนั้น”
ซีเหมินเสี่ยวเยวี่ยกลับพูดว่า “ข้าไม่เชื่อว่านางจะสามารถหนีรอดออกมาได้ บางทีในตอนที่ไฟกำลังลุกไหม้ นางและเหลียงซื่ออาจจะออกไปก่อนแล้วก็ได้”
“ไม่ ยังไม่ไปไหน ชุ่ยยุ่นกูกูจ้องมองอยู่ตลอด ก่อนเพลิงไหม้ นางและเหลียงซื่อ เสี้ยฉวนอยู่ภายในตำหนักรองย่างแน่นอน อีกทั้งเจ้าสาวก็สามารถเป็นพยานให้ได้ เจ้าสาวถูกนางสั่งให้ไปช่วยกันราดน้ำ จึงได้รอดพ้นจากหายนะครั้งนี้ ”
“เป็นไปได้อย่างไร? ข้าเห็นว่าเปลวเพลิงได้ขยายตัวออกไปอย่างรวดเร็วจากภายในตำหนักใหม่ นางจะหนีรอดออกไปได้อย่างไร? ” ซีเหมินเสี่ยวเยวี่ยรู้สึกเหลือเชื่อ
เฉิงเสี้ยงเสี้ยมองไปทางซีเหมินเสี่ยวเยวี่ย เหมือนอยากจะพูดบางอย่าง แต่กลับดูไม่เหมาะสมเมื่อต้องพูดต่อหน้าของซีเหมินเสี่ยวเยวี่ย
บางทีเขาอาจจะดูถูกแม่นางผู้นี้ไปจริงๆ ความสามารถและความฉลาดของนางเกินกว่าที่เขาคาดคิดไว้ หากไม่มีเฉินหลิงหลง คอยอยู่กับเขาและหลี่ซื่อตลอด เขาก็คงจะไม่มีบุตรสาวที่ฉลาดเช่นนี้ใช่ไหม?
หากไม่ใช่เพราะใจดำทำท่าทางเมินเฉยต่อนางในช่วงแรกเริ่ม บัดนี้นางก็ไม่น่าจะเอาใจออกห่างจากตัวเองเช่นนี้หรอก
เขารู้สึกเสียงใจภายหลัง แต่ไม่ยอมรับ เสียใจสำหรับเขา เป็นความรู้สึกที่ไร้ประโยชน์มาก
“เจ้าไปเรียกนางเข้ามา ข้าอยากจะถามนาง” ซีเหมินเสี่ยวเยวี่ยรู้ว่าซือถูเย้นไปแล้ว ไม่มีที่พึ่งพิงใด ๆ เสี้ยหลีโม่ยังจะสามารถอาศัยใครได้อีก?
เฉิงเสี้ยงเสี้ยคิดว่าตัวเองนั้นจำเป็นต้องลองถามหยั่งเชิงเสี้ยหลีโม่ จึงให้หลานหยู้กูกูไปเชิญหลีโม่มา
หลังจากที่หลีโม่ได้สั่งให้คนเตรียมม้า เพื่อกลับไปยังลานเสี้ยจื้อ
คนที่จวนโก๋กงส่งมาออกมาแต่งงานได้จากไปแล้ว คุณชายสองซีเหมินก็ไม่มีใครมาฮูหยินของตัวเองเลย
เหลียงซื่อเข้าใจ อาจเพราะแผนการในครั้งนี้แม้แต่สามีของตัวเองก็ไม่รู้ตั้งแต่ต้น แต่ตอนนี้ก็น่าจะรู้แล้ว เขาไม่กล้ามา กินปูนร้อนท้องเกินไป
“เขาได้พูดอะไรกับซีเหมินเสี่ยวเยวี่ยไหม?” เหลียงซื่อถามหลีโม่
หลีโม่ส่ายหน้า “ไม่ทราบเพคะ”
ใบหน้าของเหลียงซื่อแสดงออกถึงความเศร้าสลด “คุณหนูใหญ่ ช่วยส่งหม่อมฉันกลับไปได้ไหมเพคะ?”
“ข้าจะไปหาเสด็จแม่พอดี ไว้ข้าจะไปส่งเจ้าก่อนนะ” หลีโม่มองไปทางนาง “แต่เจ้าแน่ใจนะว่าจะไม่กลับไปพร้อมกับพวกเขา?”
“เจ้าส่งข้ากลับบ้านเกิด มีเรื่องอันใด หากข้าเข้าใจชัดเจนแล้ว จะกลับมายังจวนจวนโก๋กง”เหลียงซื่อพูด
ผ่านตายมาครั้งหนึ่ง นางเริ่มสำนึกตัวขึ้นมาอย่างฉับพลัน บางที ก้นบึ่งในหัวใจของตัวเองอาจจะเป็นคนที่ไม่ได้ใจจืดใจดำอย่างนั้นก็ได้
ทำไมถึงได้โง่เช่นนี้?
เย็นเอ๋อร์เข้ามา “คุณหนูใหญ่ หลานหยู้กูกูขอพบ บอกว่าเฉิงเสี้ยงอยากพบท่านเพคะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พิษรักองค์ชายโฉมงาม
จบแบล้วววววว...
900 ตอนแล้ว ชีวิตของหลีโม่แทบหาความสุขไม่เจอเลย แถมลูกก็ถูกคนอื่นเอาไปทิ้งอีก สงสารจับใจ...
ตะว่าไปเรื่องนี้หมุยเฟยกับฮ่องเต้เลวร้ายแบบกินกันไม่ลงนะ ทำร้ายทุกคนที่ดีกับตัวเอง แล้วแางว่าจำเป็นๆ กลับเป็นพวกอี๋เฟยซะอีกที่แย่งแยกพวกำองชัดเจนไปเลย หมุยเฟยนี่นับว่าเป็นคนที่ได้ดีจากการเนรคุณผู้คนรอบข้างโดยแท้...
ฮ่องเต้กับลู่กงกงนี่ ตอนตายคงมีกันแค่ 2 คนละนะ...
อี๋เฟยนี่คือนางฉลาดสุดละในบรรดาเมียของเต้...
ท่านซือถูเย่นใจเย็นๆจากสุราก่อนเจ้าค่ะ สนใจยัยน้องด่วนเด่วจะโดนมิใช่น้อย55555...
โธ่ๆท่านซือถูเย่น เค้าลางกลัวว่าที่ภรรยาในอนาคตมาแต่ไกล รีบซ่อนสุราเลยนะ แต่ไม่น่าจะทัน หลอกใครก็หลอกได้แต่ไม่ใช่กับแม่นางหลีโม่555555...