ตอนที่ 232 ไม่มีสาวใช้คนนั้น
ลูกน้องของติ่งเฟิงพาพวกนางมายังห้องห้องหนึ่ง แล้วเคาะประตูเบาๆ “คุณหนูใหญ่!”
“มีเรื่องอะไร!” มีเสียงส่งออกมาจากด้านใน
เป็นผู้หญิงนี่นา หลีโม่แปลกใจ
“องค์เสด็จ” ลูกน้องกล่าว
ด้านในเงียบเสียงลง แล้วมีเสียงฝีเท้าเดินเข้ามา จากนั้นประตูก็ถูกเปิดออก ภาพที่เห็นคือหญิงสาววัยรุ่นที่สวมชุดดำกรมท่า รูปร่างหน้าตาเข้มๆ หน้าตาคม ไม่มวยผมแบบผู้หญิง แต่ทำทรงผมผู้ชาย
เมื่อนางเห็นองค์หญิง ก็ทำความเคารพว่า “ไม่ทราบว่าองค์หญิงจะเสด็จมา ข้าไม่เตรียมตัว โปรดอภัยด้วย !”
ซือถูจิ้งมองไปที่นาง “เข้าไปคุยกันข้างใน”
“เพคะ ” แล้วนางก็สั่งลูกน้องว่า “ไปชงชามา”
“ขอรับ!” ลูกน้องหันหลังเดินออกไป
เมื่อเข้าไปในห้องทำงาน หลีโม่ก็สังเกตภายในห้อง เครื่องตกแต่งในนั้นล้วนทำด้วยไม้เรดวู๊ดอย่างหรูหรา มีบัญชีวางอยู่บนโต๊ะ วางซ้อนกันเป็นกองกองดูแล้วตาลาย
ห้องทำงานนี้ยังมีห้องรับแขกเล็กๆอีกด้วย เถ้าแก่หูเชิญนางทั้งสองนั่งลง แล้วเถ้าแก่หูก็สังเกตหลีโม่
“หลีโม่ ท่านนี้คือเถ้าแก่ใหญ่ของติ่งเฟิง หูฮวนซี แม่นางฮวนซี ส่วนท่านนี้คือลูกสาวของจวนเฉิงเสี้ยง เสี้ยหลีโม่ ” ซือถูจิ้งแนะนำ
หูฮวนซีมองหลีโม่ด้วยความแปลกใจ “ที่แท้เจ้าก็คือเสี้ยหลีโม่ ลูกสาวคนโตผู้มีชื่อเสียงโด่งดังของจวนเฉิงเสี้ยง”
หลีโม่ยิ้ม “ชมว่าชื่อเสียงโด่งดังคงจะรับไว้ไม่ได้ ข้าก็ได้ยินชื่อเสียงของติ่งเฟิงมานาน ไม่นึกว่าเถ้าแก่ใหญ่จะเป็นสาวงามวัยรุ่นเช่นนี้”
ซือถูจิ้งยิ้มแล้วพูดว่า “เถ้าแก่ใหญ่เป็นช่างเป็นผู้หญิงแก่จริงๆ”
หูฮวนซีโบกปัด “พอเถิด องค์หญิง ท่านอย่ายกยอข้าเลย ข้าเป็นแค่คนทำการค้าที่เนื้อตัวเหม็นไปด้วยกลิ่นเงินทองแดง”
หลีโม่ไม่อยากทักทายให้เสียเวลา นางกังวลว่าเย็นเอ๋อร์จะเกิดเรื่อง ก็เลยพูดเข้าเรื่องเลย “เถ้าแก่หู วันนี้รบมากวนถาม มีเรื่องอยากจะรบกวนให้เจ้าช่วย ”
หูฮวนซีพูดอย่างใจกว้าง “คุณหนูใหญ่เชิญพูดเลย”
หลีโม่พูด “ข้ามีสาวใช้นางหนึ่ง ถูกขายมายังจุ้ยเย่วโหลว ไม่ทราบว่าจะขอให้ท่านเถ้าแก่ใหญ่ออกหน้าแทนข้า ไปนำตัวนางออกมาได้มั้ย? จุ้ยเย่วโหลวซื้อตัวนางไปเท่าไร ข้าจะจ่ายคืนให้10เท่า”
หูฮวนซีขมวดคิ้ว “ถูกขายไป? เจ้าแน่ใจนะ?”
“ใช่ คนที่ขายตัวนางไปเป็นคนพูดเอง ” หลีโม่กล่าว
หูฮวนซีมองไปที่หลีโม่ สายตาเหมือนจะแปลกใจ แต่ก็พูดชมเชยขึ้นว่า “คุณหนูใหญ่ทำเพื่อสาวรับใช้ขนาดนี้ ช่างน่าเคารพจริงๆ”
“นางเสียสละเพื่อข้ามากมาย ข้าไม่อยากให้นางถูกรังแก ” หลีโม่พูดอย่างมั่นใจ
หูฮวนซีพยักหน้า “ได้ ดูจากมิตรภาพของคุณหนูใหญ่ ข้าจะช่วยเจ้าแน่นอน”
หลีโม่คิดไม่ถึงว่านางจะตอบตกลงเร็วขนาดนี้ เลยพูดอย่างดีใจว่า “ เช่นนั้นก็รบกวนเถ้าแก่ใหญ่ด้วยก็แล้วกันนะ บุญคุณครั้งนี้ ข้าจะจดจำไว้ ”
หูฮวนซียิ้มมองมาที่ซือถูจิ้ง “ บุญคุณอะไรกัน? ข้ารู้หน้าที่ต่างหากเล่า ไม่เช่นนั้นละก็องค์หญิงใหญ่รับสั่งขึ้นมา ข้าก็ต้องไปทำตามอยู่ดี ข้าก็เลยรับจัดการเสียเอง แถมยังได้แสดงความภักดีต่อหน้าองค์หญิงใหญ่ด้วย”
ซือถูจิ้งหัวเราะแล้วด่าหยอกๆว่า “พอได้แล้ว เก็บคำพูดการค้าของเจ้าเสีย เรื่องนี้ยกให้เจ้าจัดการก็แล้วกัน”
หูฮวนซีพูดยิ้มๆว่า “ให้ข้าจัดการก็ได้ แต่ว่า พวกเจ้าก็ต้องไปกับข้าด้วย อย่างน้อยก็ให้พวกนั้นรู้ว่าไม่ใช่ความต้องการของข้า แต่มีคนเดือดร้อนมาร้องเรียนให้ข้าช่วย”
ซือถูจิ้งถาม “ ทำไมล่ะ? ยังมีคนกล้าลองดีกับอำนาจของเจ้าอีกหรือ? ดูท่าคงจะอยากตายละคนพวกนั้น”
ถึงแม้จะยิ้มไปพูดไป แต่น้ำเสียงของซือถูจิ้งก็จริงจัง
หูฮวนซีพูดว่า “จะให้พวกคนแก่มายอมเชื่อฟังเด็กที่ยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมนั้น ใครมันจะมายอม? ยังดีที่เห็นแก่นายท่านข้า เลยไม่มาหาเรื่องกับข้า แต่เบื้องลึกนั้น ก็มีแต่คนเกลียดข้าจนอยากจะดึงเอ็นลอกหนังข้า โดยเฉพาะทางบ้านนั้น มีแม่ทัพใหญ่หนุนหลังอยู่ ยิ่งทำให้ไม่เกรงกลัวใคร”
“อื้ม ข้าเข้าใจแล้ว งั้นก็ไปเถอะ รีบจัดการเสีย หลีโม่ใจร้อนจะแย่แล้ว ” ซือถูจิ้งพูด
หูฮวนซีก็ไม่ชักช้า บอกไปก็ไปทันที
ตอนที่ลูกน้องยกชามาให้ พวกนางก็ออกไปพอดี
หลีโม่เดินตามข้างหลัง รู้สึกว่าหูฮวนซีคนนี้ถึงแม้จะเป็นผู้หญิง แต่ใจกล้ามาก ความกล้าเช่นนี้เกิดจากที่ทำงานด้านการค้ามานาน
เป็นดั่งที่องค์กล่าว นางเป็นผู้หญิงมหัศจรรย์จริงๆ
ทั้งสามนั่งรถม้ามาถึงยังจุ้ยเย่วโหลว ตอนนี้เป็นช่วงที่จุ้ยเย่วโหลวเริ่มจะคึกคักขึ้นมา
เนื่องจากทั้งสามเป็นหญิง ก็เลยไม่ได้เข้าประตูหลัก แต่เข้าประตูข้างๆแทน
กุยนู๋รู้จักกับหูฮวนซี ก็เลยเชิญพวกนางเข้าไป
“ไปเรียกนายน้อยของพวกเจ้ามา ” หูฮวนซีกล่าว
กุยนู๋ตอบ “เถ้าแก่ใหญ่รอสักครู่ ข้าน้อยจะไปเดี๋ยวนี้”
ท่าทางของกุยนู๋มีมารยาทมาก แต่เมื่อเดินพ้นประตูไป หลีโม่ได้ยินเขาทำเสียงไม่พอใจ ท่าทางเหยียดหยามมาก
นางมองไปยังหูฮวนซี เห็นนางนั่งนิ่งๆ เหมือนกับไม่สนใจอะไร
รอไป รอไปจนถึงครึ่งชั่วยาม ถึงจะมีชายหนุ่มสวมชุดสีแดงเดินเข้ามา
เขาก็คือนายน้อยของบ้านน้อยตระกูลหู ชื่อว่า หูซิง
หูซิงไม่รู้จักซือถูจิ้ง แต่ก็ตะลึงต่อความงามของซือถูจิ้งและหลีโม่ แล้วก็ตั้งใจมองอยู่ครู่หนึ่ง แล้วก็หัวเราะยิ้มพูดกับหูฮวนซีว่า “อ้าว น้องพี่จะเอาสาวงามมาให้พี่อย่างนั้นหรือ? ดูจากความงามของพวกนางแล้ว สามารถเป็นตัวท็อปของจุ้ยเย่วโหลวได้เลยนะเนี่ย ”
หูฮวนซีพูดนิ่งๆว่า “นั่นน่ะสิ เจ้าถามองค์หญิงดูเองก็แล้วกันว่าจะยอมเป็นตัวท็อปของจุ้ยเย่วโหลวของเจ้าหรือไม่?”
หูซิงหน้าเปลี่ยนสี แล้วก็มองหลีโม่กับซือถูจิ้งอย่างแปลกใจ โดยไม่รู้ว่าองค์หญิงที่นางพูดถึงคือคนไหน
ซือถูกจิ้งพูดขึ้นว่า “เถ้าแก่หู จะให้ข้ามาเป็นตัวท็อปของร้านเจ้า ก็ย่อมได้อยู่ เรื่องนี้เจ้าต้องไปปรึกษากับอาซ้อของข้าดูก่อนก็แล้วกัน”
อาซ้อของนาง ไม่ใช่ฮองไทเฮาหรอกหรือ?
หูซิงตกใจ แล้วรีบพูดว่า “ขอประทานอภัยองค์หญิง ปากของข้ามันชอบหาเรื่อง”
หูฮวนซีพูด “เอาเถอะ อย่าพูดเรื่องไร้สาระ ข้าถามเจ้าหน่อย วันนี้จุ้ยเย่วโหลวมีเด็กไหม่เข้ามาใช่มั้ย? ถูกขายเข้ามาทำงาน”
หูซิงมองไปที่หูฮวนซีอย่างสงสัย แล้วก็มองไปที่ซือถูจิ้งและหลีโม่ ส่ายหัวพูดว่า “วันนี้งั้นหรือ? ข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน เรื่องเล็กน้อยพวกนี้ ข้าไม่ได้สนใจ ”
ปากเขาพูดเช่นนั้น แต่ในใจก็นึกขึ้นได้ว่า วันนี้เห็นมีเด็กไหม่เข้ามา แม่เล้าเป็นคนจัดแจงซื้อมา แต่หญิงคนนั้นเข้ามาก็ร้องไห้ร้องห่ม บอกว่าอยากตาย ไม่เป็นมงคลเอาสะเลย ตอนนี้ให้คนไปเฝ้าไว้อยู่ ถ้าสอนให้ทำงานไม่ได้ ก็คงจะต้องขายให้กับหอนางโลมอื่นต่อไป
ดูเหมือนว่า หญิงคนนั้นจะเป็นตัวปัญหา เพราะหูฮวนซีมาเยือนถึงที่ ทั้งยังเอาองค์หญิงมาด้วย
เรื่องนี้จะยอมรับว่ามีไม่ได้เด็ดขาด
หูฮวนซีพูด “เจ้าไม่รู้หรือ? งั้นก็ไปถามสิ ”
หูซิงตอบรับ แล้วก็เรียกลูกน้องว่า “ เด็กๆ ไปถามแม่เล้าทีว่า วันนี้ได้มีเด็กไหม่เข้ามาทำงานมั้ย?”
“รับทราบ !” กุยนู๋ออกไป ไม่นานก็กลับมา “นายน้อย ข้าถามแล้ว แม่เล้าบอกว่าวันนี้ไม่ได้ซื้อสาวคนไหนมาเลย ”
หูซิงมองไปที่หูฮวนซี “ น้องพี่ เจ้าคงมาถามผิดที่แล้ว วันนี้จุ้ยเย่วโหลวไม่ได้รับซื้อสางงามคนไหน เอางี้ ลองไปถามที่อื่นดูไหม?”
หูฮวนซีเหมือนจะเชื่อคำพูดของหูซิง “อื้ม ข้าก็ถามไปอย่างนั้นแหละ ถ้าไม่ได้ซื้องั้นก็แล้วไป เอ้อ แล้วกิจการของจุ้ยเย่วโหลวเป็นเช่นไรบ้าง?”
“ไม่ดีเลย ไม่ดีมาตลอด ” หูซิงได้ยินนางถามเช่นนี้ ก็ฉุกคิดขึ้นมาได้ แล้วรีบตอบไป
จุ้ยเย่วโหลวนี้ก็เป็นกิจการของตระกูลหู เพราะตอนแรกเงินที่เอามาลงทุนนั้น เป็นเงินส่วนกลางของตระกูล แต่กำไรที่ได้เขาไม่เคยส่งกลับมาให้ตระกูลเลย ขาดทุนอย่างมาก บัญชีทุกไตรมาสที่ทำส่งมาก็ล้วนปลอมแปลงขึ้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พิษรักองค์ชายโฉมงาม