พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 235

ตอนที่ 235 ความจริงใจ

ชุ่ยยุ่นเห็นนางโกรธมาก ก็ไม่กล้าชักช้า เลยรีบไปเรียกนายหญิงแก่

ช่วงนี้นายหญิงแก่นอนไม่หลับบ่อย ต้องอาศัยชาที่ดื่มแล้วหลับถึงจะหลับลง เพิ่งได้หลับไป ชุ่ยยุ่นก็มาเรียก “นายหญิงแก่เจ้าคะ！”

นายหญิงแก่ก็ลืมตาขึ้น ท่าทางโกรธมาก “ หวังว่าจะมีเรื่องด่วนนะ”

ชุ่ยยุ่นพูดอย่างเกรงกลัวว่า “นายหญิงแก่เจ้าคะ คุณหนูใหญ่มา บอกว่าจะแจ้งความ”

นายหญิงแก่โกรธมาก “ บ้าไปแล้วหรือไง คิดว่าช่วงนี้จวนเฉิงเสี้ยงเกิดเรื่องบ้าบอไม่พออีกหรือไง? คดีไฟไหม้เพิ่งจบไป คนมากมายจ้องมองมาที่จวนเรา ถ้านางไปแจ้งความอีก จวนเฉิงเสี้ยงเราคงอยู่ไม่เป็นสุข ”

ชุ่ยยุ่นพูดอย่างเลี่ยงไม่ได้ “นายหญิงแก่เจ้าคะ คุณหนูใหญ่เหมือนจะโกรธมาก คงต้องให้ท่านออกไปพูดเอง”

นายหญิงแก่โบกปัด “ไม่ ข้าจะไม่พูดกับนาง ข้าเองก็โกรธมาก ไปคุยกับนางไม่ได้ เดี๋ยวเกิดเรื่อง”

พูดจบ นางก็พูดอีกว่า “นางจะเอาอย่างไรกันแน่? คนก็ตีไปถึงขนาดนั้นแล้ว ข้าไม่เอาเรื่องนาง แต่นางกลับมาเอาเรื่องข้าแทน คิดว่าตนเองเป็นพระชายาอ๋องซื่อเจิ้งแล้วละมั้ง์”

เมื่อนสิ้นเสียงนางพูด ก็มีชายรับใช้มารายงานว่า “นายหญิงแก่ ไม้ไหม้สวนดอกไม้ ไฟไหม้ไม้ที่ตันชิงเสี้ยนจู่จะสร้างศาลาริมน้ำนั้นไหม้หมดสิ้น กำแพงที่เพิ่งสร้างก็ถูกล้มจนพังพินาศ”

นายหญิงแก่หน้าเขียว มองไปที่ชุ่ยยุ่น “หลานหยู้ล่ะ?”

ชุ่ยยุ่นไม้กล้าบอกว่านางเห็นหลานหยู้ออกไป ได้แต่พูดว่า “หลังจากที่หมอดูอาการนางแล้ว นางก็พักผ่อนในห้อง”

“ไปเรียกนางมา ” นายหญิงนึกถึงเรื่องวันนี้ได้ นางคงจะโกรธไม่หาย และน้อยใจว่าตนเองไม่ออกหน้าช่วยนาง ทำไมถึงได้โง่เช่นนี้

ชุ่ยยุ่นให้คนไปเรียกหลานหยู้มา แล้วตนก็เปลี่ยนชุดให้กับนายหญิงแก่

เพิ่งแต่งตัวเสร็จ หลานหยู้ก็เข้ามา

เพราะว่านางถูกแซ่โบย ท่าเดินของนางก็เลยกระเผลกๆ สายตาดูได้ใจมาก

“นายหญิง เรียกข้าหรือ? ” หลานหยู้เข้ามาก็ถาม

“ไฟที่สวนดอกไม้ เจ้าเป็นทำใช่มั้ย ? ” นายหญิงแก่กลั้นอารมณ์โกรธไว้ พยายามทำหน้านิ่งๆไว้

หลานหยู้เห็นว่านายหญิงแก่ไม่มีท่าจะกล่าวโทษ ก็เลยยอมรับไป “นายท่าน ข้าและคุณหนูรองเป็นคนทำเอง”

นายหญิงแก่มองไปที่นาง “หลานหยู้ เจ้าติดตามข้ามากี่ปีแล้ว ”

หลานหยู้รีบตอบ “ ข้าน้อยติดตามนายหญิงตั้งแต่ข้าอายุ13 ถึงวันนี้ก็34ปีแล้ว”

“34ปี เวลาช่างยาวนาน เจ้าและชุ่ยยุ่นไม่ได้แต่งงาน อยู่ข้างกายข้าตลอด หลายปีมานี้ ข้าไม่เคยทำไม่ดีกับพวกเจ้า ใช่มั้ย? ” นายหญิงแก่ถาม

หลานหยู้พูดอย่างซึ้งใจ “นายหญิงดีกับเราสองพี่น้องมาตลอด ข้าน้อยซึ้งน้ำใจมาก”

นายหญิงแก่พูดเสียงเย็น “หลานหยู้ ข้าจะช่วยเจ้าเป็นครั้งสุดท้าย หลังจากเรื่องนี้จบ เจ้าก็ออกไปจากจวนเฉิงเสี้ยงเสียเถิด ”

หลานหยู้ตกใจจนปากสั่น “นายหญิงหมายความว่าเช่นไรคะ”